"Πάντων προστατεύεις, Αγαθή" - Γέροντα, δεν μου στείλατε «γλυκά» για την γιορτή μου και οι αδελφές ζητούσαν «κεράσματα». - Έχεις δίκαιο δεν σου έστειλα «γλυκά», και φυσικά δεν είχες να δώσεις στις αδελφές, αλλά τις ευχές σου τις έστειλα με άλλον τρόπο. Τώρα που σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε και εμείς την Μητέρα μας, θα Την παρακαλέσω και πάλι να σε κεράσει Εκείνη με την γλυκιά Της αγάπη και στοργή και να σου δώσει πολλά θεία δώρα. - Γέροντα, όταν έχω συνέχεια πτώσεις στον αγώνα μου, με πιάνει λύπη. - Να ψέλνεις το "Πάντων προστατεύεις, αγαθή" και το "Πάντων θλιβομένων η χαρά". Αυτό να το κάνεις…
Υποθέστε ότι λέμε σε μία μάνα με ετοιμοθάνατο παιδί. - Το παιδί σου θα γίνει καλά, αλλά πρέπει για μία βδομάδα να περάσεις κάποια μαρτύρια, δυσκολίες, θλίψεις, εξευτελισμούς, μίσος κλπ. σα να βαδίζεις έναν δρόμο για μια βδομάδα που όλοι και από τις δύο μεριές του δρόμου θα σε φτύνουν και θα σου πετάνε πέτρες. Στο τέλος όμως του δρόμου το παιδί σου θα γίνει καλά! Ασφαλώς η μάνα θα πηδούσε στην οδό αυτή του μαρτυρίου ίσως και με χαρά, ούτε που θα ένιωθε, σχεδόν, όλα αυτά για μία βδομάδα, διότι η αγάπη της για το παιδί θα την έκανε…
Η Θεοτόκος γνωρίζει τον αγώνα που κάνουν οι πιστοί και τα εμπόδια που συναντούν. Γνωρίζει τί σημαίνει ν’ αγωνίζεται κανείς εναντίον της φύσεώς του, του περιβάλλοντός του, του «κόσμου». Γνωρίζει πόσο φοβερά είναι «τα πεπυρωμένα βέλη του πονηρού τα καθ' ημών δολίως κινούμενα». Και από το άλλο μέρος γνωρίζει τις ασθενικές μας δυνάμεις... Για όλους αυτούς τους λόγους, η Παναγία επισκιάζει ιδιαίτερα τους πιστούς με τη χάρι της, «ον τρόπον όρνις... τα νοσσία εαυτής» (Ματθ. κγ' 37). Μέσα στο ναό μας θερμαίνει με την παρουσία της. Και οπτικά ακόμα, καθώς τη βλέπουμε στην κόγχη του Ιερού έχομε την αίσθησι ότι…
222. «σε μεσίτριαν έχω»   Η ορθόδοξη ευσέβεια αποδίδει στην Παναγία και τον τίτλο της Μεσίτριας. Στην πραγματικότητα όμως  ένας είναι ο «Μεσίτης», ο μεσολαβητής και συμφιλιωτής ανάμεσα στον Θεό και τους ανθρώπους. «Εις μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Χριστός Ιησούς» (Α' Τιμ. β' 5) . Το μεσολαβητικό και λυτρωτικό λειτούργημα δεχόμαστε ότι ανήκει απόλυτα στον Θεάνθρωπο Κύριο. Στην Παναγία αποδίδομε τον τίτλο της Μεσιτρίας, επειδή είναι μητέρα του Μεσίτου (πρβλ. «πολλά ισχύει δέησις Μητρός προς ευμένειαν Δεσπότου») και πάντοτε με την έννοια της πρεσβευτρίας. Η Θεοτόκος είναι μεσίτρια υπό την έννοια ότι δεν παύει να πρεσβεύη και ικετεύη για…
185.«ήσαν προσκαρτερούντες... σύν γυναιξί και Μαρία τη μητρί του Ιησού» (Πραξ. α΄ 14).   Η Θεοτόκος, μετά την Ανάστασι και Ανάληψι του Κυρίου Ιησού παρέμεινε μέσα στους κόλπους της εκκλησιαστικής κοινότητος και διότι η Θεοτόκος ήταν η πρώτη «πιστεύσασα», αλλά και διότι αυτή ήταν η τελευταία επιθυμία του Υιού της. Το «ιδού η μήτηρ σου» (Ίω. ιθ' 27) που ο Εσταυρωμένος είπε στον ηγαπημένον μαθητήν, τον Ιωάννην, απευθυνόταν σ’ ολόκληρο τον κύκλο των πρώτων Μαθητών, σ’ ολόκληρη την Εκκλησία. Έτσι η Θεομήτωρ έγινε πια και μητέρα της πρώτης εκείνης Εκκλησίας. Τη θέσι της Θεοτόκου μέσα στην Εκκλησία την καθώρισε ο…
182.«Μήτηρ και Παρθένος»   Η Θεοτόκος είναι λοιπόν η μόνη που συνδύασε ταυτόχρονα και τις δύο καταστάσεις της γυναικείας φύσεως, την παρθενία και την μητρότητα. Είναι η «λοχείαν και παρθενίαν ζευγνύσα». Η Θεοτόκος είναι Παρθένος και Μητέρα, όπως και ο Ιησούς είναι Θεός και άνθρωπος. Αυτό φανερώνει, ότι η συμμετοχή της Θεοτόκου στο μυστήριο του Χριστού της εξασφάλισε μια πληρότητα υπάρξεως που ωλοκληρώθηκε ύστερα, κατά την Κοίμησι και Μετάστασί της. Η Παρθένος και η Μητέρα έχουν διαφορετικά βιώματα και διαφορετική υπαρξιακή παρουσία μέσα στη ζωή. Η Παρθένος δεν έχει τα βιώματα και την παρουσία της Μητέρας και η Μητέρα, αντίστροφα,…
147. «Ειστήκεισαν παρά τω Σταυρώ... η μήτηρ αυτού» (Ίω. ιθ' 25).   Η Θεοτόκος συμπαρίσταται στο φρικτό μαρτύριο και την απάνθρωπη θανατική εκτέλεσι του Υιού της. Οι μαθηταί όλοι, πλήν του Ιωάννου, δεν εμφανίσθηκαν. Στη σκληρότητα των ρωμαίων δημίων, που δεν άντεξε ν’ αντιμετωπίση η ανδρική φύσις των μαθητών του Χριστού, αντιπαραστάθηκε γενναία η βαθειά στοργική συμπάθεια της Μητέρας του Ιησού... Η Θεοτόκος που είχε εξαφανισθή διακριτικά από το προσκήνιο του Ιησού, για να μη αποτελέση εμπόδιο - έστω και ακούσιο - στη ζωή και το έργο του, έσπευσε να σταθή κοντά του στην μεγάλη και φρικτή ώρα του σταυρικού…
Θάνατος παιδιών-Μια μάνα, Γέροντα, που το παιδί της πέθανε πριν από εννέα χρόνια, σάς παρακαλεί να κάνετε προσευχή να το δη έστω στον ύπνο της, για να παρηγορηθή.-Πόσων χρονών ήταν το παιδί; ήταν μικρό; Είναι σημαντικό αυτό. Αμα το παιδί ήταν μικρό και η μητέρα είναι σε κατάσταση πού, αν της παρουσιασθή, δεν θα αναστατωθή, θα παρουσιασθή. Αιτία είναι η μητέρα που δεν παρουσιάζεται το παιδί.-Μπορεί, Γέροντα, αντί να παρουσιασθή το παιδί στην μητέρα που το ζητάει,να παρουσιασθή σε κάποιον άλλον;-Πώς δεν μπορεί! Κανονίζει ανάλογα ο Θεός. Όταν ακούω για τον θάνατο κάποιου νέου, λυπάμαι, αλλά λυπάμαι ανθρωπίνως. Γιατί, αν…
Επειδή ο Χριστός είναι ο Σωτήρας των ανθρώπων, και προξένησε την μεγαλύτερη ευεργεσία σε όλο τον κόσμο, γι’ αυτό και η Παναγία, η Μητέρα του Χριστού, είναι η χαρά όλης της κτίσεως. Γιατί αυτή έδωσε την σάρκα της στον Χριστό, αυτή τον κράτησε εννέα μήνες μέσα στην κοιλιά της, και αυτή με την αγάπη και την στοργή της τον θήλασε, τον μεγάλωσε. Αλλά τιμώντας την Παναγία παράλληλα πρέπει να τιμούμε και την μητέρα της Παναγίας, την αγία Άννα. Η Εκκλησία αιωνίως αποδίδει την ευγνωμοσύνη της και την τιμή της στα πρόσωπα εκείνα που συνετέλεσαν στην δόξα του Θεού. Έτσι, λοιπόν,…
126. « Ανήγαγον αυτόν εις Ιεροσόλυμα παραστήσαι τω Κυρίω» (Λουκ. β' 22). Πρόκειται για τον Σαραντισμό του Ιησού, που έγινε σύμφωνα με τον σχετικό Ιουδαϊκό νόμο (Λευϊτ. ΙΒ'). Ο Ιησούς οδηγείται για πρώτη φορά στα Ιεροσόλυμα, στο Ναό του Θεού, σαράντα μέρες από την γέννησι Του. Την πρώτη όμως αυτή «παράστασι» στο Ναό του Θεού ο Ιησούς την κάνει στην αγκαλιά της Θεοτόκου. Η αγκαλιά της μητέρας ήταν το όχημα που μετέφερε τον Θεάνθρωπο στον ναό του Θεού.Για κάθε παιδί η αγκαλιά της μητέρας του είναι συνήθως ο πρόναος του Θεού. Στο ωραίο και οικείο περιβάλλον της οικογένειας και μέσα…
Σελίδα 1 από 6