537. Τι τιμή για μένα, το μηδαμινό πλάσμα, να μιλώ, με την προσευχή, σ’ Εκείνον που κρατεί στην παλάμη του τα σύμπαντα, που οι Δυνάμεις των ουρανών τον υπηρετούν με φόβο, σ’ Εκείνον που είναι η άπειρος αγάπη! 538. Η ψυχή μας φορεί τον πηλό του σώματος. Ζούμε μέσα σ΄ένα υλικό κόσμο. Έτσι, ο Κύριος μας σώζει και μες από τις υλικές μας αισθήσεις. Στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, μας προσφέρεται υπό τα είδη του άρτου και του οίνου. Στο Μυστήριο της Μετανοίας, ενεργεί μέσω του ορατού λειτουργού του, του πνευματικού μας. Στο Βάπτισμα, μέσω του νερού. Στο Χρίσμα και…

«…να μη ζείτε πια όπως ζουν οι υπόλοιποι εθνικοί, κινούμενοι από τους μάταιους λογισμούς τους» (Εφεσίους 4:17) Οι πολλοί μεγάλοι στην ηλικία θα θυμούνται ένα αεροπορικό ατύχημα που συνέβη πριν πολλά χρόνια στην Κοπεγχάγη. Πάνω στο αεροπλάνο εκείνο επέβαινε μια διάσημη Αμερικανίδα τραγουδίστρια, που είχε δώσει μια σειρά ρεσιτάλ εκεί. Πριν επιβιβαστεί στο αεροπλάνο που θα τη μετέφερε σε άλλο μέρος και σε άλλες επιτυχίες, είχε δηλώσει: «Είναι θαυμάσιο να τραγουδά κανείς. Το τραγούδι είναι η ζωή μου, Γι’ αυτό ζω»! Τη βρήκε όμως ο θάνατος και η ζωή και το τραγούδι της πήραν τέλος, όπως τελειώνουν όλα πάνω εδώ…

534. «Επτάκις πεσεῖται δίκαιος» (Παροιμ. κδ’ 16) και πέφτοντας στενάζει κάθε φορά και λέγει: «Ταλαίπωρος εγώ άνθρωπος! Τις με ρύσεται εκ του σώματος του θανάτου τούτου; Συνήδομαι τω νόμω του Θεού κατά τον έσω άνθρωπον, βλέπω δε έτερον νόμον εν τοις μελεσι μου αντιστρατευόμενον τω νόμω του νοός μου και αιχμαλωτίζοντά με εν τω νόμω της αμαρτίας», αλλά θα έλθη η ημέρα που θα «καταργηθή το σώμα της αμαρτίας» (Ρωμ. στ’ 6, ζ’ 23-25) και το θέλημα του Θεού μόνο θα κατοική στην ψυχή μας. 535. Ο άνθρωπος λαχταρά μία μόνιμο, αληθινή χαρά, αλλά δεν τη βρίσκει. Οι χαρές που…