Ένα πρότυπο άγιο ζευγάρι
«Στην Άγκυρα της Γαλατίας συναντήσαμε κάποιον Σευηριανό, λαμπρότατο και από ευγενική οικογένεια, μαζί με την ελεύθερη γυναίκα του Βοσπορία, τους οποίους γνώρισα για λίγο. Αυτοί έφθασαν να αποκτήσουν τόσες αγαθές ελπίδες, ώστε ακόμα και τα παιδιά τους να προκαλούν έκπληξη με το να βλέπουν τα μελλοντικά.
Τα έσοδα από τα χωράφια τα μοιράζουν σ’ όσους έχουν ανάγκη, και έχουν τέσσερις γιούς και δύο θυγατέρες, στις οποίες δεν έδωσαν κανένα κτήμα, εκτός από τα προικιά τους:
«Μετά το θάνατο μας όλα είναι δικά σας· όσο όμως υπάρχουμε, τα έσοδα των κτημάτων μας εμείς θα τα εισπράττουμε και θα τα μοιράζουμε στις εκκλησίες, στα μοναστήρια, τα ξενοδοχεία, και σ’ όσους έχουν ανάγκη, των οποίων οι ευχές θα προσφέρουν και σε σας και σε μας, παιδιά μας, την αιώνια ζωή αντί της πρόσκαιρης αυτής.
Αναφέρεται και αυτή η πράξη τους. Όταν έπεσε μεγάλη πείνα και έκαμνε να υποφέρουν τα σπλάχνα όλων των ανθρώπων, τότε αυτοί μετέστρεψαν τις εκεί αιρέσεις στην Ορθοδοξία. Γιατί σε πολλά χωρία άνοιξαν τις αποθήκες τους και μοίραζαν το σιτάρι για να φάνε οι φτωχοί. Εξαιτίας αυτής της ανέκφραστης φιλανθρωπίας τους οι αιρετικοί συμφώνησαν με την ορθή πίστη, δοξάζοντας τον Θεό για την απλή πίστη αυτών και την αμέτρητη φιλανθρωπίας τους.
Θαυμαστή είναι και η υπόλοιπη άσκησή τους. Το παρουσιαστικό τους ήταν υπερβολικά σεμνό, η ενδυμασία τους απλή, και γενικά μεγάλη και ανέκφραστη η απλότητά τους. Ήταν υπερβολικά ολιγοδάπανοι, και η τροφή τους πολύ φτωχική, τόση, όση χρειαζόταν για να ζουν. Ασκούνταν πάρα πολύ στην κατά Θεόν σωφροσύνη, τον περισσότερο καιρό ζούσαν στην εξοχή, καταγινόμενοι με ευχαρίστηση μεγάλη με την ησυχία…»
(Λαυσαϊκή Ιστορία, έκδοση ΕΠΕ σελ. 423-425)
Ο γάμος ως εκκλησία
«Κάποια φορά πήγε να δει τον γέροντα Πορφύριο ένας παντρεμένος, που δεν ήταν καθόλου καλός σύζυγος, ενώ παράλληλα έκτιζε μια εκκλησία, και του είπε:
- Γέροντά μου, εγώ κτίζω μια ωραία εκκλησία.
- Τί κτίζεις, ευλογημένε, αυτή τη μικρή εκκλησία, αφού χάλασες την άλλη μεγάλη εκκλησία, που είναι το σπίτι σου;»
(Εγκόλπιο Γεροντικό του 20ου αιώνα, Κλείτου Ιωαννίδη, σελ.56)
«Ευτυχέστερος άνθρωπος, είτε είναι βασιλιάς, είτε υπηρέτης, είναι αυτός που βρίσκει τη γλυκειά γαλήνη μέσα στην οικογένειά του» (Γκαίτε)
«Αυτό που θαύμαζα περισσότερο σε αυτόν τον άνθρωπο είναι ότι κατόρθωσε να ζήσει τόσα χρόνια όχι απλώς ειρηνικά αλλά και σε διαρκή αρμονία με μια γυναίκα –εγχείρημα στο οποίο εγώ απέτυχα δύο φορές, με μάλλον επονείδιστο τρόπο
(Εγώ ο Άλμπερτ Αϊνστάιν,γράφει για τον φίλο του Michele Besso εκδόσεις Κάτοπτρο, σελ.83)
«Επιτυχημένος γάμος είναι αυτός που ο άνδρας και η γυναίκα ερωτεύονται πολλές φορές, αλλά πάντοτε το ίδιο πρόσωπο»
«Ο γάμος είναι Ανάσταση και όχι Γολγοθάς»
«Το σπίτι είναι μια μορφή του ουρανού» (Ζ. Χόλλαντ)
«Τίμιος ο γάμος εν πάσι και η κοίτη αμίαντος»
(= ας είναι σε όλα τιμημένος ο γάμος και το κρεββάτι του γάμου ας φυλάγεται καθαρό από κάθε μολυσμό)
(προς Εβραίους Επιστολή Παύλου, ιγ 4)
«Ο γάμος δεν είναι άτιμο πράγμα, επειδή η παρθενία είναι περισσότερο τίμια. Θα μιμηθώ το Χριστό, τον καθαρό νυμφαγωγό και νυμφίο, ο οποίος και θαυματουργεί στο γάμο και με την παρουσία του τιμά τη συζυγία. Μόνον να είναι γάμος καθαρός και να μην συνδέεται με βρωμερούς πόθους» (Γρηγόριος Θεολόγος)
Ο γάμος είναι «κόσμος γαίης» (=στολίδι της γης) (Γρηγόριος Θεολόγος)
«O ένας για τον άλλο είμαστε με τον γάμο
τα χέρια, τα αυτιά, τα πόδια.
Τον αδύνατο διπλά τον δυναμώνει ο γάμος,
χαρά για τους φίλους και λύπη για τους εχθρούς.
Οι κοινές φροντίδες, απαλύνουν τους πόνους,
και οι χαρές, όταν γίνονται κοινές, είναι πιο χαρούμενες.
Στους μονιασμένους ο πλούτος γίνεται πιο ευχάριστος
και στους φτωχούς όμως η ομόνοια είναι πιο ευχάριστη από τον πλούτο.
Και για τα δύο ο γάμος είναι το κλειδί της σωφροσύνης
και των πόθων,
και αναπόφευκτη σφραγίδα του έρωτα.
Ένα πουλάρι που παρηγορεί σκιρτώντας από αγάπη,
ένα ποτό που προέρχεται από το σπίτι
και είναι άγνωστο στους ξένους,
που δεν χύνεται έξω από το σπίτι και δεν πηγαίνει σε άλλον.
Μιά σάρκα οι δύο τους, μία ψυχή και ο πόθος μέσα τους
την ευσέβεια την ακονίζει συνέχει με το ίδιο κέντρισμα».
Δένει τον άνθρωπο με τον Θεό.
Όποιος έχει γυναίκα και παιδιά «πλείον Θεόν αμφαγαπάζει» (αγαπά τον Θεό περισσότερο).
Από τον γάμο προήλθαν οι ενάρετοι της Παλαιάς και της καινής Διαθήκης,
όπως οι Προφήτες, οι Απόστολοι,
ο Ιωάννης ο Πρόδρομος αλλά και ευσεβείς γυναίκες».
Ποίημα Γρηγορίου Θεολόγου
(Γρηγόριος ο Θεολόγος, Γρηγοριανό Ταμείο σελ. 206,208,209)
«Μερικοί κοσμικοί που ζούσαν αμελώς με ερώτησαν: «Πώς μπορούμε εμείς που ζούμε με συζύγους και είμαστε περικυκλωμένοι με τόσες κοινωνικές υποχρεώσεις να ακολουθήσουμε την μοναχική ζωή;
Και τους απάντησα: «Όσα καλά μπορείτε να τα κάνετε. Κανένα να μην περιγελάσετε, κανένα να μην κλέψετε, σε κανέναν να μην ειπείτε ψέματα, κανέναν να μην περιφρονήσετε, κανέναν να μην μισήσετε.
Να μην παραλείπετε τον εκκλησιασμό, να δείχνετε συμπόνια στους φτωχούς, κανέναν να μην σκανδαλίσετε. Σε ξένο πράγμα και σε ξένη γυναίκα να μην πλησιάσετε. Αρκεσθείτε στην ιδική σας γυναίκα (πρβλ.Λουκ.γ΄14). Εάν ζείτε έτσι, «ου μακράν έστε της βασιλείας των Ουρανών»
(Κλίμαξ Ιωάννου Σιναΐτου κεφ.38, Λογ. α΄ περί αποταγής).
«Πουθενά, σε κανένα σχολείο, δεν ακούγεται έστω και μία λέξη για το Γάμο» (Ι.Ν Ξηροτύρης)
Ο Γάμος χωρίς Θεό… Ο Γάμος όπως τον καταντήσαμε εμείς…
(Ρητά σοφών και ασόφων εναντίον του Γάμου…)
«Ρωτήθηκε ο Σωκράτης αν είναι καλό να παντρεύεται κανείς ή όχι. Ο φιλόσοφος απάντησε:
- Ό,τι από τα δύο κι αν κάνει κάποιος, θα μετανιώσει»
(Αρχαία Ελληνικά Ανέκδοτα, Σωκράτη Γκίκα σελ. 60)
«Αυτός που πρόκειται να παντρευτεί άρχισε κιόλας να μετανιώνει» (Μένανδρος)
«Όταν ρωτήθηκε ο Σωκράτης ποιοι άνθρωποι μετανιώνουν, απάντησε: «Όσοι παντρεύτηκαν»
«Ο γάμος, για να πούμε την αλήθεια, είναι κακό αλλά αναγκαίο κακό» (Μένανδρος)
«Είναι ο γάμος το άκρον άωτον της δυστυχίας» (Αντιφάνης)
«Η γυναίκα κατ ανάγκην είναι κακό κι ευτυχισμένος όποιος πήρε το μικρότερο!» (Μένανδρος)
«Εκτός από τη μάνα μου, μισώ όλες τις γυναίκες» (Ευριπίδης)
(Σταλαγμοί Αρχαίας Σοφίας, Αγγελική Ζαχαριά, σελ. 96,99,100,132)
«Ο γάμος είναι βρόγχος» (Θερβάντες)
«Διγαμία είναι όταν έχει κανείς δύο γυναίκες. Όταν έχει μία είναι μονοτονία»
«Ένας άνθρωπος πρέπει να ναι πάντα ερωτευμένος. Να γιατί δεν πρέπει να παντρεύεται ποτέ…
Το πραγματικό μειονέκτημα του γάμου είναι ότι μειώνει τη φιλαυτία. Και οι άνθρωποι που δεν είναι εγωιστές είναι άχρωμοι. Τους λείπει η ατομικότητα»
(Όσκαρ Ουάιλντ, εκδόσεις Στιγμή σελ.41,42)
«Όλοι οι γάμοι είναι επικίνδυνοι.
Ο γάμος είναι σκλαβιά που την έκαναν να φαίνεται εκπολιτισμένη»
(Εγώ ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, εκδόσεις Κάτοπτρο, σελ.207)
«Ο παντρεμένος ζει σαν σκύλος και πεθαίνει σαν άνθρωπος. Ο ανύπαντρος ζει σαν άνθρωπος και πεθαίνει σαν σκύλος» (Καβάφης)
«Πάντα να παντρεύεσαι νωρίς το πρωι. Έτσι αν ο γάμος δεν πάει καλά, δεν θα χαραμίσεις ολόκληρη την ημέρα» (Micky Rooney, αμερικανός ηθοποιός παντρεύτηκε 8 φορές)
«Πιστεύω πως όλοι πρέπει να παντρεύονται τουλάχιστον μία φορά, για να διαπιστώσουν πόσο ανόητος και ξεπερασμένος είναι ο θεσμός αυτός» (Μαντόνα)
Νηστείες (πότε και πως)
Πατήστε εδώ για την μετάβασή σας στη σελίδα "Πότε και πώς νηστεύομε" http://www.imilias.gr/pote-kai-pos-nistevoume.html .
Πατήστε εδώ για την μετάβασή σας σε "Νηστειοδρόμιο" http://www.saint.gr/fast.aspx .
Πολεμική Τέχνη
Η όψις αυτού ως αστραπή
υπέρ τη λάμψη του ηλίου,
κτυπά γαλάζιος κεραυνός
νικά μονάχα με το φως,
χωρίς να πολεμήσει.
Ελευθέριος Μάινας
Οι μακάριοι
Καλότυχοι οι νεκροί που της ζωής την πίκρα
λησμονούνε,
αν ξεψυχούν με του Κυρίου τ’ όνομα στα χείλη.
Αγγέλους με λευκά φτερά Εκείνος θα τούς στείλει
στην αγκαλιά Του να τους φέρουν κι ήσυχα να
κοιμηθούνε.
Μακάριοι, στον ύπνο τους σαν τα μικρά παιδιά
γελούνε.
Ελευθέριος Μάινας
Των ψυχών
Ανάψαμε τα κεριά στα κόλλυβα
κι ο ιερέας τ’ όνομά σου μνημονεύει.
Εμείς από δώ, εσύ από κεί
όριο που κανείς δεν υπερβαίνει.
Καλά το δικό μας δάκρυ,
Τα κεριά γιατί να δακρύζουν;
- Εγώ εδώ, εσείς από κεί
αλλά το γεφύρι της αγάπης
είναι αμφίδρομο και το διαβαίνω
κάθε φορά που με καλείτε,
μόνο που δεν μπορείτε να με δείτε.
Γι’ αυτό δακρύζει η φλόγα στα κεριά.
Ελευθέριος Μάινας
Χειροτονία
Άξιος όποιου η καρδιά προσφέρεται βωμός,
όταν κατέρχεται σαν ήλιος το Αγιο Πνεύμα,
κι ο Άρτος Σώμα γίνεται κι ο οίνος Αίμα,
και το δικό του σώμα διάφανο, το χέρι φως,
σαν ηλιαχτίδα τρέμει, των Αγίων λειτουργός.
Ελευθέριος Μάινας