Καταγράφω μία σύντομη συζήτησή μου μ’ έναν αδελφό:-Παππούλη, έχω φόβο μέσα στην ψυχή μου, γιατί οι αμαρτίες μου είναι πολλές και ο Θεός είναι οργισμένος μαζί μου. Νιώθω ότι όλοι οι άνθρωποι με κατατρέχουν και πιο πολύ ο Θεός.- Νιώθεις έτσι, αδελφέ, αλλ’ ευτυχώς δεν είναι έτσι. Ίσως με τους ανθρώπους κάτι να συμβαίνει, να έχουν δηλαδή εκδικητική διάθεση, να θέλουν το κακό σου ή να σκοπεύουν να σε ρίξουν στο βαθύ πηγάδι της απόγνωσης. Ο Θεός όμως δεν μπορεί να είναι οργισμένος μαζί σου. Αν δεχτούμε κάτι τέτοιο, βλασφημούμε, διευκρίνισα στον αδελφό.- Παππούλη, μου ανάβεις κάποιο φως και αρχίζω…