ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΟ ΣΥΣΣΙΤΙΟ ΤΟΥ ΝΑΟΥ!

ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΟ ΣΥΣΣΙΤΙΟ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΜΑΣ!  ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ ΤΟΥΣ ΠΤΩΧΟΥΣ…

¨Ρίχνοντας¨ τ’ όποιο χρηματικό ποσό στο Κυτίο στην είσοδο του Ναού… ή/και…
¨Δίνοντάς¨ το, στους υπευθύνους(1) του ΕΦΤ(Ενορ.Φιλόπτ.Ταμείο)
Προσκομίζοντας ΤΡΟΦΙΜΑ στο Συσσίτιο(3) (ή στο Ναό) προκειμένου να χρησιμοποιηθούν για την παρασκευή του (ή να διανεμηθούν [σε περίπτωση δυνατότητας] σε όσους τα χρειάζονται)… ή/και…
Αγοράζοντας από καταστήματα τροφίμων ΔΩΡΟΕΠΙΤΑΓΕΣ και προσφέροντας τες στο ΕΦΤ, προκειμένου να δοθούν σ’ όσους τις έχουν ανάγκη… ή/και…
Αναθέτοντας τήν αγορά των ΥΛΙΚΩΝ για το συσσίτιο, στους υπευθύνους(2) του … ή/και…
Αναλαμβάνοντας τα έξοδα (όλου ή μέρους) συγκεκριμένου γεύματος (Όσπρια >200 ευρώ, Μακαρόνια κιμά >230, Κοτόπουλο >330), «Υπέρ Αναπαύσεως» αγαπημένου σας προσώπου, σε συνεννόηση με τους υπευθύνους του (2)… ή/και…
Συμμετέχοντας στους κατά καιρούς περιφερόμενους Δίσκους του Ναού...ή/και
Καταθέτοντας στον Τραπεζικό Λογαριασμό του ΕΦΤ:
Τράπεζα Πειραιώς IBANGR 66 0172 0380 0050 3807 5349 683
και επικοινωνώντας έγκαιρα μαζί μας για την έκδοση της νόμιμης απόδειξης.
(1)Υπεύθυνος ΕΦΤ:π.Ιωάννης (τηλ. Ναού 210 9335 460)
(2)Συσσίτιο:κα Μαντώ (τηλ. Συσσιτίου 210 93 50 151,Τρίτη και Πέμπτη πρωί:8.00 με 12.00)
(3)Θέση Συσσιτίου: Θεόγνιδος 10, στο ημιυπόγειο της πολυκατοικίας, πίσω από το Ιερό τού Ναού).

Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
E-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Από την ευγνωμοσύνη προς το Θεό ξεκινάει η δοξολογία

Γέροντα, το αίσθημα της ευγνωμοσύνης προς τον Θεό είναι δοξολογία;

- Εμ, αυτό είναι όλο. Από εκεί ξεκινάει η δοξολογία.

- Γέροντα, η ευγνωμοσύνη προς τον Θεό πώς αποκτιέται;

- Για να νιώσουμε μέσα μας ευγνωμοσύνη προς τον Θεό, πολύ βοηθάει η παρακολούθηση του εαυτού μας και η σωστή συμπεριφορά και ευγνωμοσύνη προς τον πλησίον. Όποιος αισθάνεται ευγνωμοσύνη προς τον πλησίον του για μια μικρή ευεργεσία που του κάνει, αναμφιβόλως η ευγνωμοσύνη του προς τον Χριστό, ο Οποίος του έδωσε και του δίνει άφθονες ευλογίες, θα είναι απείρως μεγαλύτερη. Και θα είναι συνέχεια  γεμάτος ευγνωμοσύνη, γιατί, ενώ θα σκέφτεται πώς να εκδηλώσει την ευγνωμοσύνη του στον Χριστό, ο Χριστός θα του δίνη και άλλες  περισσότερες και μεγαλύτερες ευλογίες, σε σημείο που να λειώνει η φιλότιμη ψυχή από την αγάπη του.
Γιατί, αν η ψυχή έχη την πνευματική λεπτότητα και ευχαριστεί συνέχεια τον Θεό και για τις πολύ μικρές δωρεές του, τότε και Εκείνος  ανταποκρίνεται πολλαπλάσια.

- Γέροντα, τις ευεργεσίες του Θεού να τις σκέφτομαι λεπτομερώς ή γενικά;

- Αν μπορής να τις σκέφτεσαι με λεπτομέρεια, αυτό είναι το καλύτερο. Αν παρακολουθείς το καθετί και δεν ξεχνιέσαι, θα αισθάνεσαι και το παραμικρό χάδι του Καλού Θεού και θα έχης πολλή ευγνωμοσύνη. Το παιδάκι, όταν έχη το νου του στη μητέρα του, τότε νιώθει τα χάδια της.
Όταν όμως είναι ξεχασμένο με τα παιχνίδια του, εκείνη το χαϊδεύει, το φιλάει, αλλά αυτό δεν νιώθει τίποτε. Και ο Θεός μας χαϊδεύει συνέχεια.
Ο άνθρωπος που σκέφτεται τις ευεργεσίες του Θεού, τινάζεται, συγκινείται, ραγίζει η καρδιά του και δοξάζει συνέχεια τον Θεό.

- Γέροντα, πώς να σκιρτά η καρδιά μου από ευγνωμοσύνη στον Θεό;

- Με την ταπείνωση και την αγάπη συναισθάνεται ο άνθρωπος τις μεγάλες ευεργεσίες του Θεού και γίνεται ευγνώμων δούλος. «Εμένα, Θεέ μου, λέει, δεν πρέπει να με βοηθήσεις άλλο, βοήθησε εκείνον που έχει περισσότερη ανάγκη, βοήθησε τον άλλον...». Και όσο ο Θεός βλέπει την αγάπη του και την ταπείνωσή του, τόσο τον λούζει με την Χάρη του.
Και γίνεται αυτό το κυνηγητό συνέχεια: ευγνωμοσύνη ο άνθρωπος, νέα δώρα ο Θεός.

(Λόγοι Παϊσίου, τόμος ς΄, "Περί προσευχής", Εκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου "Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος", σελ.233-234)

ΥΠΟΜΝΗΜΑ -Στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο-

Ερμηνεία πατερική & θεολογική του Ευαγγελίου του Λουκά
Το ερμηνευτικό Υπόμνημα του Π.Ν. Τρεμπέλα
μεταφρασμένο στη νεοελληνική γλώσσα

Μετάφραση αρχιμ. Νικόλαος Πουλάδας

Κεφάλαιο 16

Στίχ. 14-18. Επιτίμηση των Φαρισαίων.
16.14 ῎Ηκουον δὲ(1) ταῦτα πάντα και(2) οἱ Φαρισαῖοι φιλάργυροι
ὑπάρχοντες(3), καὶ ἐξεμυκτήριζον(4) αὐτόν.
14 Όλα αυτά τα άκουγαν οι Φαρισαίοι, που ήταν φιλάργυροι, και τον χλεύαζαν.
(1) Οι σ. 14-18 αποτελούν εισαγωγή στην ακόλουθη παραβολή του πλουσίου
και του Λαζάρου (p). Εκ πρώτης όψεως τα λόγια σε αυτούς τους σ. φαίνονται
άσχετα μεταξύ τους. Κατά βάθος όμως στην εισαγωγή αυτή υπάρχουν
δύο ιδέες: η καταδίκη των Φαρισαίων και το αιώνιο κύρος του νόμου.
Στην ακόλουθη λοιπόν παραβολή οι δύο αυτές ιδέες παρουσιάζονται.
Η μία στην καταδίκη του πλουσίου, πιστού Φαρισαίου («πάτερ Αβραάμ» σ. 24,27,30),
η άλλη στα λόγια του Αβραάμ που τονίζει το κύρος του νόμου
(«Έχουν τον Μωϋσή και τους προφήτες…»). Η σχέση μεταξύ των δύο αυτών
ιδεών μπορεί να διατυπωθεί σύμφωνα με το Ιω. ε 45: «ο Μωϋσής στον οποίο
εσείς ελπίσατε» αυτός «είναι που σας κατηγορεί» (g).
(2) Τα προηγούμενα λόγια απευθύνονταν προς τους μαθητές (ιστ 1).
Τα άκουγαν όμως και οι Φαρισαίοι (g).
(3) Τα τελευταία αυτά λόγια του Ιησού για το ασυμβίβαστο της δουλείας του Θεού
και του μαμωνά έπεφταν αμέσως εναντίον των Φαρισαίων·
διότι οι φαινομενικοί αυτοί δούλοι του Ιεχωβά ήταν οι περισσότεροι
λάτρεις του μαμωνά (g).
(4) Με σύσφιξη της μύτης (g) χλεύαζαν το Χριστό και εξέφραζαν περιφρόνηση προς αυτόν.
Η φιλαργυρία τους δικαιολογούνταν από τους ίδιους με την ιδέα,
ότι ο πλούτος δινόταν σε αυτούς ως ευλογία για την από αυτούς επιμελή τήρηση
του νόμου (p). Βασίζονταν στο ότι ο μωσαϊκός νόμος υποσχόταν επίγεια αγαθά
σε αυτούς που τον τηρούσαν και εφόσον είχαν την ιδέα ότι αυτοί τηρούσαν το νόμο,
θεωρούσαν τα πλούτη ως ανταμοιβή που παρεχόταν από το Θεό (L).
Πιθανότατα οι σαρκασμοί των Φαρισαίων κατευθύνονταν και προς την φτώχια
του Ιησού και των μαθητών του=Είναι εύκολο να μιλάς εσύ με περιφρόνηση
για τα χρήματα, αφού δεν έχεις τίποτα και είσαι φτωχός
και εσύ και οι μαθητές σου (g). Όσοι δεν είναι διατεθειμένοι να συμμορφωθούν
με το λόγο του Θεού και να καταστήσουν αυτόν κανόνα και ρυθμιστή της ζωής τους,
καταλήγουν στο να επικρίνουν και να χλευάζουν αυτόν.
Αυτός, ο οποίος μίλησε όπως κανείς ποτέ δεν μίλησε, χλευάζεται και εμπαίζεται.
Όχι διότι τα λόγια του έπαψαν να είναι λόγια ζωής, αλλά διότι η αμαρτία
και η διαφθορά κάνει κουφούς και αναίσθητους τους επικριτές του.

ΚΑΘΩΣ κατέβαινε κάποτε στην Αλεξάνδρεια ο Αββάς Ποιμήν, ο δρόμος του τον έφερε έξω από το κοιμητήριο της πόλεως. Μπήκε μέσα ν’ αντικρίσει την ματαιότητα του κόσμου, προτού πατήσει το πόδι του στην περίφημη πρωτεύουσα της Αιγύπτου. Κοντά σ’ ένα μαρμάρινο μνήμα, μια μαυροντυμένη γυναίκα θρηνούσε απαρηγόρητα. Το κλάμα της σπάραζε την καρδιά.
-Όλα τα ευχάριστα του κόσμου να μαζευτούν γύρω της την ώρα τούτη, συλλογίστηκε ο Γέροντας, δεν θα μπορεσουν, όχι να βγάλουν, μά ούτε καν να μετριάσουν τον πόνο της ψυχής της. Μακάρι να μπορούσαμε εμείς οι μοναχοί να βάλουμε τέτοιο πένθος στην καρδιά μας και να θρηνούμε έτσι ακαταπαυστα τις αμαρτίες μας.
 
 
 
 
 
(Γεροντικό, Σταλαγματιές από την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας "ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ", σελ.245-246)
ΑΝ ΠΕΣΑΜΕ ποτέ σε σαρκική αμαρτία, έλεγε στους μαθητές του ο Αββάς Μωυσής, ας μετανοήσουμε κι ας πενθήσουμε τώρα, προτού μας προλάβει το πένθος της φοβερής καταδίκης μας.
 
 
 
ΑΛΛΟΤΕ πάλι έλεγε:
- Με δάκρυα γεννώνται οι αρετές και δι’ αυτών δίνεται άφεση. Αλλά όταν κλαίμε, δεν πρέπει να υψώνουμε την φωνή του στεναγμού μας, για να μην ακουγόμαστε από άλλους. Ας μην γνωρίζει η αριστερά μας, δηλαδή η κενοδοξία, τί κανει η δεξιά μας, η λύπη της καρδιάς.
 
 
 
 
ΣΕ ΑΔΕΛΦΟ που τον ρώτησε τί να κανει όταν έχει πειρασμούς ή πονηρούς λογισμούς στην διάνοια, ο ίδιος Γέροντας αποκρίθηκε:
-Τρέξε κλαίγοντας στην αγαθότητα του Θεού και φώναξε με όλη την δύναμη της ψυχής σου, ζητώντας βοήθεια. Ο Θεός είναι κοντά σ’ εκείνους που Τον επικαλούνται, μας λέει η Αγία Γραφή.
 
 
(Γεροντικό, Σταλαγματιές από την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας "ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ", σελ.245)
 
Ο ΙΔΙΟΣ Όσιος είχε πολλή κατάνυξη.Όταν προσευχόταν ή έψαλλε, τα δάκρυα έτρεχαν ποτάμι από τα μάτια του. Κάποτε τον ρώτησε ο αρχάριος μαθητής του:
-Μα πρέπει οπωσδήποτε να κλαίει ο άνθρωπος όταν προσευχεται, Αββά;
-Ναι, παιδί μου, αποκρίθηκε ο Γέροντας. Αυτό θέλει τώρα από τον άνθρωπο ο Θεός. Δεν τον έπλασε βέβαια από την αρχή για να πενθεί και να κλαίει, αλλά να χαίρεται, δοξολογώντας με καθαρή καρδιά τον Δημιουργό του, καθώς οι Άγγελοι.Η αμαρτία όμως του στέρησε την χαρά και τώρα ο πεσμένος άνθρωπος χρειάζεται το πένθος και το λυτρωτικό δάκρυ. Όπου δεν υπάρχει πτώση, δάκρυ και πένθος δεν χρειάζεται.
 
 
 
 
 
ΌΤΑΝ ΗΜΟΥΝ μικρός, έλεγε κάποτε ο Όσιος Μακάριος, έβοσκα βόδια μαζί με αλλά παιδιά. Μια μέρα πήγαν να κλέψουν σύκα και πήραν και μένα κοντά. Όταν γυρίζαμε στο κοπάδι, έπεσε ένα σύκο από το καλάθι κι εγώ το σήκωσα και τό ’φαγα. Τώρα που άσπρισαν πια τα μαλλιά μου θυμάμαι την αμαρτία εκείνη και θρηνώ.
 
 
 
 
(Γεροντικό, Σταλαγματιές από την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας "ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ", σελ.244-245)
 
ΕΝΑΣ Γέροντας έδωσε αυτή την συμβουλή σε καποιο νέο, που τον παρακαλούσε να του πει πώς να σωθεί:
- Βίασε τον εαυτό σου, παιδί μου, να κάνει ό,τι κάνουν οι κατάδικοι στην φυλακή. Τους ακούς να ρωτάνε διαρκώς με την αγωνία ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους: Πού είναι ο Ηγεμόνας; Πότε έρχεται; Μήπως δόθηκε χάρη; Τρέμουν και κλαίνε περιμένοντας την στιγμή που θα τους οδηγήσουν στον τόπο της εκτελέσεως.
Λέγε κι εσύ στον λογισμό σου: Οι αμαρτίες μου με καταδίκασαν. Πώς θ’ αντικρίσω τον δίκαιο Κριτή; Τί θ’ απολογηθώ; Πένθησε και κλάψε γι’ αυτές, για να σωθείς.
 
 
 
 
Η ΝΗΣΤΕΙΑ, έλεγε ο Αββάς Λογγίνος, ταπεινώνει το σώμα. Η αγρυπνία καθαρίζει τον νου.Η ησυχία φέρνει πένθος στην καρδιά. Το πένθος βαπτίζει τον άνθρωπο και τον κάνει αναμάρτητο.
 
 
(Γεροντικό, Σταλαγματιές από την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας "ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ", σελ.244)
Ο ΜΕΓAΣ AΡΣΕΝΙΟΣ, έλεγαν οι συνασκητές του, είχε στο στήθος ένα παλιό κομμάτι πανί για να σκουπίζει τα δάκρυα που διαρκώς έτρεχαν από τα μάτια του, ενώ ήταν σκυμμένος στο εργόχειρό του.
Ο Όσιος Ποιμήν, που τον είδε κάποτε να χύνει τόσα δάκρυα, του είπε με θαυμασμό:
-Τρισευτυχισμένος είσαι, Αρσένιε, γιατί πένθησες τόσο πολύ σ’ αυτό τον κόσμο, ώστε θα βρεις παντοτινή χαρά στον άλλο.
Λένε ακόμη πώς κι ο Αλεξανδρείας Θεόφιλος, πεθαίνοντας, ψιθύρισε:
-Μακάριε Αρσένιε, ποτέ δεν λησμόνησες την κρίσιμη τούτη στιγμή της ανθρώπινης ζωής, πενθώντας και κλαίγοντας ακατάπαυστα.
 
 
(Γεροντικό, Σταλαγματιές από την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας "ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ", σελ.244)
ΕΝΑΣ αρχάριος μοναχός, που επιθυμούσε πολύ να κόψει τα ελαττώματά του, παρακάλεσε τον σοφώτατο Αββά Βαρσανούφιο να τον διδάξει πώς να συγκρατεί την γλώσσα και ν’ αποφεύγει την παρρησία.
-Πάρε σύντροφό σου το πένθος, παιδί μου, του αποκρίθηκε ο Άγιος Γέροντας, κι αυτό θα σε διδάξει.
-Πώς μπορώ να κρατήσω στην καρδιά μου το πένθος, Αββά, αφού είμαι υποχρεωμένος να εξυπηρετώ τους ανθρώπους και να συναναστρέφομαι μαζί τους; ρώτησε πάλι ο νέος.
-Θυσίαζε κάθε μέρα το δικό σου θέλημα στο θέλημα του Θεού και του πλησίον σου και μην προσέχεις ποτέ τα σφάλματα των άλλων παρά μόνον τα δικά σου και θ’ αποκτήσεις το πένθος ζώντας ανάμεσα στους ανθρώπους.
-Υπάρχει πένθος χωρίς δακρυα; ζήτησε να μάθει ο αδελφός.
- Δεν προκαλούν τα δάκρυα πένθος, αλλά το πένθος δάκρυα, είπε ο Αββάς. Όταν οι λογισμοί σου είναι συμμαζεμένοι, όταν θυμάσαι πώς με τις αμαρτίες σου λύπησες τον Θεό, τότε έρχεται το πένθος στην καρδιά σου και το κατανυκτικό δάκρυ στα μάτια σου.
 
 
(Γεροντικό, Σταλαγματιές από την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας "ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ", σελ.243)

Συγχωρώ… κάνω χώρο στην καρδιά μου να χωρέσω με σένα,
με τον άλλο, με τον άλλο…
Κάνω χώρο να χωρέσουμε μαζί.
Συγχωρώ, σημαίνει βλέπω τον άλλο όπως είναι,
με την αμαρτία του και την ανυπόφορη πλευρά του,
με όλα τα βαρίδια του και τα ελαττώματά του, και λέω :
– θα σε κουβαλήσω, όπως ένα σταυρό,
θα σε κουβαλήσω μέχρι Τη Βασιλεία Του Θεού,
είτε το θέλεις είτε όχι.
Και είτε είσαι καλός είτε είσαι κακός,
θα σε κουβαλήσω στους ώμους μου,
θα σε φέρω μπροστά Στον Κύριο και θα πω:
Κύριε, όλη μου τη ζωή κουβάλησα αυτόν τον άνθρωπο,
γιατί φοβόμουνα μήπως χαθεί.
Τώρα είναι δικό Σου το θέμα να τον συγχωρήσεις,
στο όνομα της δικής μου συγχώρεσης,
με Το Άπειρο Έλεός Σου, και να τον δεχθείς
στην αγκαλιά Της Αγάπης Σου!“.

Πόσο όμορφο θα ήταν αν μπορούσαμε να σηκώνουμε έτσι «αλλήλων τα βάρη» και να στηρίζουμε ο ένας τον άλλο, χωρίς να προσπαθούμε να λησμονήσουμε το αδύνατο σημείο του ενός, την αμαρτία του άλλου ή την κατάσταση εκείνου που περνά δύσκολες ώρες!

Πράττοντας δε αναλόγως να μην τον αφήνουμε να γονατίσει υπό το βάρος του πειρασμού αλλά αντίθετα να τον προστατεύουμε, ώστε να εμποδίζουμε την παράδοσή του σε αυτό ακριβώς που θα μπορούσε να τον κάνει να γονατίσει. Αν περιβάλαμε τον αδύνατο με άγρυπνη και τρυφερή αγάπη, πόσοι άνθρωποι δε θα ξαναέβρισκαν το νου τους και πόσοι δε θα γίνονταν άξιοι συγχώρησης– μιας συγχώρησης που θα τους δινόταν δωρεάν!

(από το βιβλίο ” Το Μυστήριο της ίασης ” , του Μητροπολίτη Anthony Bloom , εκδ. Εν πλω)

υπηρέτες του λαού
Πώς είναι προϊστάμενος; Διότι προσεύχεται για σένα, σε εξυπηρετεί στην πνευματική δωρεά, που έρχεται δια του βαπτίσματος, σε επισκέπτεται, σε συμβουλεύει και σε νουθετεί, τα μεσάνυκτα, αν τον καλέσης, θα έρθη.
Ε.Π.Ε. 22,550
πλήρους απασχολήσεως
Εσύ, ο λαϊκός, έχεις και τη γυναίκα σου και ζης με απολαύσεις και προτιμάς, αν θέλης, και τη ζωή του εμπορίου. Ο ιερεύς όμως είναι διαρκώς απασχολημένος σ’ αυτό το έργο. Δεν υπάρχει γι’ αυτόν άλλη ζωή, παρά μόνο να βρίσκεται συνεχώς απασχολημένος στην εκκλησία.
Ε.Π.Ε. 22,552
αγαπά το Χριστό και τον ιερέα Του
Δια μέσου των πνευματικών πατέρων γεννηθήκατε για την αιώνια ζωή. Μ’ αυτούς πετύχατε τη βασιλεία. Με τα χέρια τους γίνονται όλα. Μ’ αυτούς σας ανοίγονται οι πύλες του ουρανού. Κανένας ας μη στασιάζη. Κανένας ας μη φιλονεική. Εκείνος, που αγαπά το Χριστό, όποιος κι αν είναι ο ιερεύς, θα τον αγαπήση, διότι δι’ αυτού απολαμβάνει τα φρικτά μυστήρια... Αν αγαπάς το Χριστό, αν αγαπάς τη βασιλεία των ουρανών, ν’ αναγνωρίζης με ποιους απέκτησες αυτά.
Ε.Π.Ε. 222,552
υπηρέτες
Εμείς, αγαπητοί, οι ιερείς είμαστε απλώς υπηρέτες. Δεν μεταφέρουμε δικά μας, αλλά τα λόγια του Θεού. Καθημερινά στην εκκλησία διαβάζονται επιστολές του ουρανού. Είναι επιστολές, που τις έστειλε ο Θεός. Ας μπαίνουμε, λοιπόν, στην εκκλησία με τη δέουσα τιμή και ευλάβεια και ας ακούμε με προσοχή τα λεγόμενα.
Ε.Π.Ε. 23,62
πνευματικοί πατέρες
Εμείς προσευχόμαστε και δεόμαστε για όλους σας, αν και πολύ απέχουμε από του να πετυχαίνουμε τόσο μεγάλη υπόθεσι. Πολύ περισσότερο εύλογο είναι, να προσεύχεστε και σεις για μας.
Ε.Π.Ε. 23,82
πατέρες
Ο ιερεύς είναι πατέρας κοινός όλης της οικουμένης. Πρέπει να φροντίζη για όλους, όπως και ο Θεός. Τα μικρά παιδάκια, κι όταν ακόμα, ενώ βαστάζονται απ’ τον πατέρα, χαστουκίζουν το πρόσωπό του. Εκείνου όμως η φιλοστοργία καθόλου δεν μειώνεται. Το ίδιο κι εμείς. Κι αν δεχώμαστε χτυπήματα από τους έξω, ας μη μειώνουμε την αγάπη μας προς αυτούς.
Ε.Π.Ε. 23,212
αμειβόμενοι
Πρέπει με αφθονία να χορηγούνται στους δασκάλους τα αναγκαία, για να μπορούν να εργάζωνται τα πνευματικά και να μη προσκολλώνται στα βιοτικά.
Ε.Π.Ε. 23,388
άγγελοι Κυρίου
Δεν ξέρεις τι είναι ο ιερέας; Είναι άγγελος Κυρίου. Μήπως δικά του λέει; Αν περιφρονής τον ιερέα, δεν περιφρονείς αυτόν, αλλά το Θεό, που τον χειροτόνησε... Αν ο Θεός τίποτε δεν ενεργή μέσω του ιερέα, τότε ούτε το βάπτισμα έχεις, ούτε στα μυστήρια μετέχεις, ούτε απολαμβάνεις ευλογίες. Άρα δεν είσαι καν χριστιανός.
Ε.Π.Ε. 23,490
εκλογή και χειροτονία τους
Δεν τους εκλέγει όλους ο Θεός. Όλους όμως τους χειροτονεί και δι’ όλων ενεργεί, καίτοι οι ίδιοι είναι ανάξιοι. Και αυτό το κάνει για να σωθή ο λαός. Αν ο Θεός κάποτε μίλησε δια μέσου του γαϊδουριού του Βαλαάμ και δια μέσου ανθρώπου μυαρού, πολύ περισσότερο ενεργεί δια μέσου του ιερέως. Αν ενήργησε δια του Ιούδα, πολύ περισσότερο δια των ιερέων θα ενεργήση.
Ε.Π.Ε. 23,492
αν διδάσκουν ορθά
Αν ο ιερέας έχη διδασκαλία διεστραμμένη, κι αν ακόμα είναι άγγελος, να μην υπακούης σ’ αυτόν. Αν όμως διδάσκη ορθά, κοίτα τα λόγια του, όχι τη ζωή του. Άλλωστε για καθοδηγό έχεις τον Παύλο, που ’ναι σωστός και στα έργα και στα λόγια.
Ε.Π.Ε. 23,492
ιατρός, άσχετα πως ζη
Αν πας στο ιατρείο για τραύμα σου, τι κάνεις; Αφήνεις το γιατρό να σου βάλη φάρμακο και να σου γιατρεύση την πληγή, ή εξετάζεις και ερευνάς το ποιόν του γιατρού, αν έχη ο ίδιος πληγή ή δεν έχει; Κι αν έχη; Συ φροντίζεις για την πληγή του; Επειδή εκείνος μπορεί να ’χη πληγή, δεν θεραπεύεις τη δική σου; Μήπως λες, Έπρεπε αυτός, αφού είναι γιατρός, να ’ναι υγιής, κι αφού δεν είναι υγιής αυτός σαν γιατρός, γι’αυτό κι εγώ αφήνω την πληγή μου αθεράπευτη; Ο ιερεύς είναι κακός, λες. Και, λοιπόν; Είναι αυτό παρηγοριά για τον λαϊκό; Φυσικά όχι. Κι εκείνος μεν, ο ιερεύς, θα υποστή την ανάλογη τιμωρία, όμως και συ θα υποστής βλάβη, αφήνοντας αγιάτρευτη την αμαρτωλή ψυχή σου.
Ε.Π.Ε. 23,496
των Ιουδαίων
Έτσι θανάτωσαν οι Ιουδαίοι το Στέφανο. Έτσι μαστίγωσαν τους Αποστόλους, χωρίς να τους οδηγήσουν στους άρχοντες. Έτσι και τον Παύλο επρόκειτο να φονεύσουν, αν δεν τον έπιανε ο χιλίαρχος. Κι αυτό γινόταν, επειδή εξακολουθούσαν να έχουν δύναμι οι ιερείς και υπήρχαν ο ναός, η λατρεία και οι θυσίες.
E.Π.E. 24,206
Χριστού και Παλ. Διαθήκης
Ορίζει πρώτα τι είναι ιερέας. Αναφέρει πρώτα όσα είναι κοινά, κι υστέρα δείχνει εκείνο, που υπερέχει. Έτσι γίνεται φανερή η κατά σύγκρισιν υπεροχή, όταν σε άλλα έχη κάτι κοινό και σε άλλα υπερέχει. Χωρίς τη σύγκρισι δεν γίνεται φανερή η υπεροχή (του Χριστού).
Ε.Π.Ε. 24,396
επικυρώνει ο Θεός την εξουσία
Ενώ κατοικούν στη γη οι ιερείς, ανέλαβαν τη διευθέτησι ουρανίων υποθέσεων, με εξουσία, που ο Θεός δεν έδωσε ούτε στους αγγέλους, ούτε στους αρχαγγέλους. Δεν είπε στους αγγέλους: Όσα δέσετε στη γη, θα είναι δεμένα και στους ουρανούς, και όσα λύσετε στη γη, θα είναι λυμένα και στους ουρανούς». Και οι επίγειοι άρχοντες έχουν εξουσία να δένουν, αλλά μόνο σώματα. Ο δεσμός των ιερέων αναφέρεται στην ψυχή και διαβαίνει τους ουρανούς. Όσα οι λειτουργοί κληρικοί της Εκκλησίας τελούν κάτω στη γη, τα επικυρώνει πάνω ο Θεός. Ο Δεσπότης Θεός εγκρίνει ενέργειες της χάριτος, που οι ιερείς ενεργούν.
Ε.Π.Ε. 28,124
έχουν εξουσία αφέσεως αμαρτιών
Οι δικοί μας ιερείς έλαβαν εξουσία όχι απλώς να διαπιστώνουν την εξάλειψι της λέπρας του σώματος, αλλά να θεραπεύουν τελείως την ακαθαρσία της ψυχής. Ώστε όσοι τους περιφρονούν είναι μιαρώτεροι απ’ τη συντροφιά του Δαθαν και άξιοι μεγαλύτερης τιμωρίας.
Ε.Π.Ε. 28,126
πνευματική εξουσία
Ας μη περιφρονή κανείς την απόφασί μου. Διότι, αν και είμαι ασήμαντος, όμως έχω απ’ τη χάρι του Θεού λάβει την ιερωσύνη, που μπορεί να πραγματοποιήση την αποκοπή.
Ε.Π.Ε. 31,326
ανώτερος βασιλέως
Όλης της γης και όλων των πραγμάτων της γης σπουδαιότερο πρόσωπο είναι όποιος κληρώθηκε στην ιερωσύνη ανώτερος κι απ’ αυτόν που φοράει βασιλική αλουργίδα.
Ε.Π.Ε. 28,126
και υποκρισία
Εσύ ο Ιουδαίος, που επιμένεις ακόμα στα της Ιουδαϊκής θρησκείας, για να μάθης, ότι αυτοί, που σήμερα ονομάζονται από σας πατριάρχες, δεν είναι ιερείς αληθινοί, αλλά υποκρίνονται πως είναι ιερείς και πάνω στη σκηνή παίζουν σαν ηθοποιοί, θυμήσου το πως ο Ααρών έγινε τότε, τα παληά χρόνια ιερεύς. Οι δικοί σας ιερείς σήμερα ούτε καλοί ηθοποιοί δεν είναι. Έχουν απομακρυνθή και από την αληθινή ιερωσύνη, αλλά και από την τέχνη της ηθοποιίας.
Ε.Π.Ε. 34,314

(Χρυσοστομικό Λεξικό, αρχ. Δανιήλ Αεράκη, τόμος Β, σελ. 410-415)

 

katafigioti

lifecoaching