Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Οι χριστιανοί ζουν «εν σοφία», εάν ζουν κατά το Ευαγγέλιο του Κυρίου Ιησού Χριστού, ο Οποίος είναι «η σοφία του Θεού» (A’ Κορ. 1. 24, 30). Έξω απ’ Αυτόν υπάρχει «η των αφρόνων ανθρώπων αγνωσία» (Α’ Πέτρ. 2. 15). Οτιδήποτε δεν είναι από το Χριστό, ο Οποίος είναι η μόνη και αληθινή και αιώνια σοφία, πράγματι είναι και μωρία και ανοησία. Και οι άνθρωποι γίνονται ανόητοι και παράφρονες από την αμαρτία και τα πάθη. Στην ουσία της η αμαρτία είναι η κύρια παραφροσύνη της ανθρώπινης ψυχής. Η φιλαμαρτησία είναι πάντοτε παραφροσύνη της ψυχής εμπρός στο Θεό. Μόνο η αγάπη για…
«Εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, ότι αι ημέραι πονηραί εισι» (Εφεσ. ε’, 16). "Πρόσχωμεν, άνω σχώμεν τας καρδίας" Σε ένα θεολόγο για τη σημασία της φράσης «Εξαγοραζόμενοι τον καιρόν», Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς Ρωτάς τι σημαίνουν τα λόγια: «Εξαγοραζόμενοι τον καιρόν». Ό μακάριος Ιερώνυμος ερμηνεύει ως εξής: «Όταν χρησιμοποιούμε τον χρόνο σε καλές πράξεις, τότε τον εξαγοράζουμε». O μακάριος Θεοφάνης ο Έγκλειστος λέει: «Να στρέφουμε τον χρόνο σε όφελος μας για τους αιώνιους στόχους μας». Τα λόγια του απόστολου του Θεού έχουν παρόμοια σημασία με τα λόγια του Θεού: «Πραγματεύσασθε εν ώ έρχομαι» (Λουκ. 19,13). Και όταν Αυτός επιστρέψει, δηλαδή όταν ο Χριστός ξαναέρθει…
Οι χριστιανοί έπαυσαν να είναι το «καλό άλας», και ως εκ τούτου παραδόθηκαν σε διωγμούς σχεδόν σε όλη τη γηΓέρων Σωφρόνιος του Έσσεξ Μερικοί τολμούν να ονομάζουν την εποχή μας «μεταχριστιανική». Εγώ όμως προσωπικά, μέσα στα όρια των γνώσεών μου για την ιστορία του Χριστιανισμού και την ιστορία του κόσμου γενικά, τείνω να σκέφτομαι ότι ο Χριστιανισμός ποτέ μέχρι τώρα δεν έγινε αποδεκτός όπως θα έπρεπε από τις μεγάλες μάζες. Ο κόσμος –έχω υπ’ όψιν μου το «χριστιανικό» τμήμα του- ποτέ στην ουσία δεν έζησε αυθεντικώς χριστιανικά. Είναι παράδοξα τα πεπρωμένα της ανθρωπότητος: Εκείνα τα κράτη που περισσότερο από όλα…
Πόσες φορές μας μίλησε ο Κύριος για την αιώνια ζωή! Σε πόσες ακολουθίες και προσευχές δεν έχουμε ακούσει τη φράση ‘ Και εις τους αιώνας των αιώνων’. Άραγε έχουμε κάτσει να αναρωτηθούμε ποτέ σε βάθος πόσοι είναι αυτοί οι ‘αιώνες των αιώνων’; Μιλάμε για άπειρα χρόνια! Έχουμε διανοηθεί ότι σε χιλιάδες και εκατομμύρια χρόνια από τώρα θα υπάρχουμε ακόμα; Βλέποντας μετά από τόσα χρόνια τον εαυτό μας εδώ στη γη και στην κατάσταση που βρισκόμαστε άραγε τί θα έχει σημασία; Αν πεθάναμε 5, 70 ή 100 χρονών, αν ήμασταν μεγιστάνες ή πάμπτωχοι, αν μας θυμήθηκαν στη γιορτή μας ή αν…
Ξεκίνησα να πάω στην Ιερουσαλήμ, μου φαινόταν ότι θα μου ήταν αδύνατο να στερηθώ την τεράστια εκείνη βιβλιοθήκη μου, που με τόσο κόπο και τόση φροντίδα είχα δημιουργήσει στην Ρώμη. Ήμουν δε τόσο ταλαίπωρος και ανόητος, που νήστευα προκειμένου να διαβάσω τον Τούλλιο ( Κικέρωνα)!Νύχτες ολόκληρες τις περνούσα άγρυπνος και έκλαιγα με δάκρυα που έβγαιναν από μέσα από τα σπλάγχνα μου, όταν θυμόμουν τις αμαρτίες μου. Και μετά; Άρπαζα στα χέρια μου τον Πλαύτο (λατίνος κωμικός)! Και όταν «ερχόμενος εις εαυτόν», συνερχόμουν και άρχιζα να διαβάζω κάποιον προφήτη, ο ακαλλιέργητος λόγος του με έκανε να φρίττω! Και, μια και δεν…
Πόσο πολύ ποθούν οι ψυχές μας τον Κύριο! Πόσο θα ωφελούμαστε, αν ακούγαμε τί έχουν να μας πουν… όμως δεν τις ακούμε παρ’ ότι μας κραυγάζουν. Τη φωνή της ψυχής μας την πνίγουν οι καθημερινές μας δραστηριότητες, τα άγχη, η συνήθεια, η ρουτίνα… Κάθε μέρα ακούμε δεκάδες ή και εκατοντάδες ανθρώπους να μιλούν, να λένε την άποψη τους, να φωνάζουν, να μαλώνουν, να νουθετούν… όμως την ψυχή τους ποιος την ακούει; Ακόμα κι αυτοί που εργάζονται πνευματικά, που εκκλησιάζονται, μελετούν, ακούνε τα κηρύγματα, προσεύχονται, ακόμα κι αυτοί πολλές φορές δεν την ακούνε την ψυχή τους, επειδή κι αν εργάζονται, λειτουργούν…
…Αλλά για να μπορέσουμε να πούμε «Άφες ημίν ως και ημείς αφίεμεν», είναι πολύ πιο δύσκολο. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της ζωής. Έτσι αν δεν είμαστε προετοιμασμένοι να αφήσουμε πίσω μας κάθε αντιπάθεια που έχουμε, ενάντια σε κείνους που ήταν κυρίαρχοί μας ή σκληρά αφεντικά μας, δεν μπορούμε να περάσουμε αντίπερα. Αν έχουμε τη δύναμη να συγχωρούμε, δηλαδή να εγκαταλείπουμε στη γη της δουλείας όλη τη δουλική νοοτροπία, τη λαιμαργία, την απληστία και την πικρία, τότε μπορούμε να φτάσουμε στην αντίπερα όχθη. Μετά από αυτά θα βρεθούμε στην καφτερή έρημο, γιατί χρειάζεται αρκετός χρόνος για να γίνει ο…
172. Όλα, ευχάριστα και λυπηρά, που συμβαίνουν σ’ αυτήν εδώ τη ζωή, παρέρχονται, έχουν ένα τέλος. Φεύγουν σαν την απατηλή νύκτα, μόλις ανατείλη ο ήλιος. Έτσι, ο χριστιανός, που είναι καλεσμένος για την ουράνια πατρίδα και περνά σαν ξένος και περεπίδημος από τη γη, δεν πρέπει να προσκολλά την καρδιά του σε τίποτε το γήινο. Ανήκει αποκλειστικά στον Κύριο, την Πηγή της Ζωής, που ανέστη για να μας δώση την αιώνια ζωή. 173. Κύριε! Αξίωσέ με, με τη χάρι σου, να μην αφήσω ανεκμετάλλευτα τα τάλαντα που μου εμπιστεύθηκες. Κάνε, ώστε να χρησιμοποιώ τις δωρεές σου κατά σωτήριο για μένα…
1,15 «ος έστιν εικών του Θεού του αοράτου, πρωτότοκος πάσης κτίσεως». Ο Κύριος Ιησούς Χριστός είναι «εικών του Θεού του αοράτου». Ιδού γιατί το αίμα του είναι τόσο πολύτιμο, τόσο πανάξιο. Είναι το αίμα Αυτού του ιδίου του Θεού, ο οποίος «κατέστη» άνθρωπος και έδωσε στον άνθρωπο, όλη του την Θεότητα, όλες του τις ένθεες άξιες και δυνάμεις, συνενώνοντάς τες ασύγχυτα, αχώριστα, αδιαίρετα και για πάντα με την ανθρώπινη φύση. Σε Αυτόν βλέπουμε την εικόνα του Θεού του αοράτου, την εικόνα του Ίδιου του Θεού. Όσο η ανθρώπινη «δράση» μπορεί να δει τον Θεό. Και το ότι παρατηρεί (ο θάνατος)…
Άδηλοςο χρόνος της ζωήςΟ Θεός έκρυψε το χρόνο του τέλους της ζωής μας. Ε.Π.Ε. 12,54 η μέρα του θανάτου μαςΠολλοί συγκρατούνται απ’ το φόβο του θανάτου και απ’ τον πόθο της ζωής. Αν όμως καθένας γνώριζε, πως αύριο θα πεθάνη οπωσδήποτε, τίποτε δεν θα τον σταματούσε την προηγούμενη μέρα να διαπράξη οποιοδήποτε κακό. Ε.Π.Ε. 22,526 ξένοι καί παρεπίδημοιΤο «αυτό είναι δικό μου» και το «αυτό είναι δικό σου», είναι μόνο λέξεις απλές χωρίς ν’ ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Αν πής, ότι το σπίτι είναι δικό σου, κι αυτό είναι λέξις χωρίς νόημα, αφού και αέρας και το χώμα και τα υλικά είναι…
Σελίδα 1 από 4

katafigioti

lifecoaching