36. Όταν παρακαλής τον Θεό να σου συγχωρήση τα αμαρτήματα, πίστευε ακράδαντα ότι θα το κάμη. Ο Κύριος είναι πάντοτε πρόθυμος να συγχωρήση τον αμαρτωλό, που αληθινά και ειλικρινά ζητεί την άφεσι. Τα πλήθη των αμαρτιών μας είναι ένα τίποτε μπροστά στην άβυσσο του θείου ελέους. Μας λέγει ο ίδιος ο Κύριος: «Πάντα όσα αν προσευχόμενοι αιτείσθε, πιστεύετε ότι λαμβάνετε, και έσται υμίν» (Μαρκ. ια’ 24). Το να μην είμαστε λοιπόν βέβαιοι ότι θα λάβουμε αυτό που ζητήσαμε, είναι βλασφημία κατά του Θεού. 37. Κατέχουμε μία πυξίδα, που μας δείχνει κατά που πρέπει να πλέουμε, στο πέλαγος της παρούσης ζωής.…
Όταν πήρα την απόφαση να οδηγηθώ στο Χριστό και στην Εκκλησία Του ήταν γιατί ένιωθα ότι η ψυχή μου νοσούσε τόσο πολύ που είχα φτάσει στο σημείο μηδέν! Αν δε γινόταν κάτι δραστικό είτε θα τρελαινόμουν είτε θα έκανα ανεπανόρθωτο κακό στον εαυτό μου ή στους άλλους… χρόνια τη σκεφτόμουν αυτή τη στιγμή και αυτή τη λύση, το Χριστό, αλλά όλο με νικούσαν οι κακοί λογισμοί και το ανέβαλλα… ακόμα και την τελευταία στιγμή, ενώ περίμενα να έρθει η σειρά μου να εξομολογηθώ μου ήρθε ο λογισμός ‘ τί δουλειά έχεις εσύ με τους παπάδες; γιατί δεν πας σε έναν…
Οι μετάνοιες είναι εκούσια θυσίαΣυνιστούσε της γονυκλισίας κατά δύναμη, στην προσευχή. Έλεγε:” Να κάνετε όσες μπορείτε μετάνοιες στην προσευχή.Έστω και αν αυτό σας κουράζει. Όταν η προσευχή συνοδεύεται από εκούσια θυσία, γίνεται πιο ευάρεστη στο Θεό και πιο αποτελεσματική”.[ Γ 64 ]Σελ.256 Αντί μετανοιών Είπε ο Γέροντας0Εδώ και λίγο καιρό μου έφεραν ένα ποδήλατο για να ασκούμαι μέσα στο κελί μου. Ρώτησα και τον καρδιολόγο. Μου είπε, είναι καλό για την καρδιά μου, να ασκούμαι με ρέγουλα. Το πρωί ξυπνώ από τις δύο, τις τρεις η ώρα. Έχει διαβεί ο νους μου και προσεύχομαι. Ύστερα, αντί μετανοιών ασκούμαι στο ποδήλατο…
πότε δάκρυσε ο Χριστός; Γελάς διαρκώς και φαιδρύνεις το πρόσωπό σου συ ο μοναχός; Γελάς συ, ο σταυρωμένος, που οφείλεις να πενθής; Πού άκουσες το Χριστό να το κάνη αυτό; Πουθενά. Αντίθετα, πολλές φορές ήταν σκυθρωπός. Όταν είδε την Ιερουσαλήμ, δάκρυσε. Όταν σκέφτηκε τον προδότη, ταράχτηκε. Όταν πήγαινε να αναστήση το Λάζαρο, έκλαψε. Και συ γελάς; Ε.Π.Ε. 24,578 λύπη τώρα, χαρά τότε Να δουλεύης με δάκρυα για το Θεό, ώστε να μπόρεσης να καθαρίσης τα αμαρτήματά σου. Ας πενθήσουμε, αγαπητοί, ας πενθήσουμε εδώ, για να γελάσουμε πραγματικά εκεί. Να νιώσουμε αληθινή ευφροσύνη κατά τον καιρό της ειλικρινούς χαράς. Η εδώ…
Η αξία των μετανοιώνΜία νέα ψηλή πήγαινε κάθε τόσο στον Γέροντα, να τον συμβουλευθεί σε πολλά από τα νεανικά της θέματα. Όπως μας έλεγε, της άρεσε η γυμναστική άσκηση, πράγμα που την ξεκούραζε, μετά από το φόρτο των μαθημάτων. Ο Γέροντας Πορφύριος, που είχε το χάρισμα να συμβουλεύει ακόμη και τους επιστήμονες στον κλάδο που εξειδικεύοντο, της υπέδειξε ότι δεν μπορεί να υπάρξει καλύτερη άσκηση από τις μετάνοιες των χριστιανών, όταν μετά που κάνουμε το σταυρό μας γονατίζουμε και αφού αγγίσουμε με το πρόσωπό τη γη, σηκωθούμε όρθιοι και το επαναλάβουμε αυτό και πάλιν και πάλιν, ενώ εσωτερικά η ψυχή…
«Χαίρε των δακρύων της Εύας η λύτρωσις» (Ω) Η Εύα, όταν έχασε τον Παράδεισο έκλαψε. Το παιδαγωγικό σχέδιο του Θεού είχε κιόλας αρχίσει να καρποφορή: τα δάκρυα της Εύας ετοίμαζαν τη δεύτερη Εύα, τη Θεοτόκο. Ο δρόμος της επιστροφής από την εξορία άρχισε με τα δάκρυα της Εύας... Όλα τα μέτρα που πήρε ο Θεός, μετά την πτώσι των Πρωτοπλάστων, ήταν παιδαγωγικά. Σκόπευαν να διεγείρουν τις κοιμισμένες δυνάμεις του ανθρώπου. Να καθαρίσουν τα μάτια του απ’ τους καπνούς της πυρκαϊάς που άναψε ο Πειρασμός. Η εξορία του ανθρώπου από τον Παράδεισο ήταν και η σωτηρία του. Έτσι μπόρεσε να καταλάβη…
Με τις μετάνοιες μετέχει και το σώμα στην προσευχή Ο π. Πορφύριος πρόσφερε το λόγο της Σωτηρίας και έδινε την ανάπαυση στις ψυχές όλων απλά, χωρίς προκαθορισμένο πρόγραμμα, ομιλίες, "εκδηλώσεις" κλπ.Καθισμένος στα βράχια ή κατάχαμα, μας αποκάλυπτε τα μυστήρια και τις αλήθειες της πίστεως και της πνευματικής ζωής. Μιλώντας για τη μεγάλη σημασία που έχουν οι μετάνοιες και δείχνοντάς μας το σωστό τρόπο, με τον οποίο πρέπει να γίνεται η "μετάνοια", μας ερμήνευε τη σημασία της μετοχής του σώματος στην προσευχή και την ενότητα της ψυχοσωματικής υπόστασης του ανθρώπου, στοιχείο που το θεωρούσε βασικό για την ύπαρξη, τη μορφή, αλλά…
του ΧριστούΟ Χριστός, φανερώνοντας την αληθινή ανθρώπινη του φύσι, δακρύζει ήρεμα, και προς το παρόν αναβάλλει το θαύμα (του Λαζάρου)... Φανερώνει εκείνο, που ήταν, δηλαδή, την ανθρώπινη φύσι. Δακρύζει και ταράζεται προσωρινά. Διότι το πένθος γνωρίζει να αναδεικνύη τα αγαθά πάθη.Ε.Π.Ε. 14,204για την αμαρτίαΌταν αμαρτήσης, τότε μόνο να στενάξης βαθειά, τότε να δακρύσης και να κλάψης. Δεν εμποδίζω στην περίπτωσι αυτή το θρήνο, μάλλον και τον συνιστώ. Αλλά και τότε με μέτρο το πένθος, και αυτό το λέω, διότι υπάρχει επάνοδος με τη μετάνοια και συγχώρησις.Ε.Π.Ε. 18α,580νουθεσίεςΑνάγκη θρήνων, κάτι που κάνουν και οι προφήτες, όταν βρίσκωνται σε αδιέξοδα. Είναι και…
Μια από τις πρώτες λέξεις που ακούμε όταν εισερχόμαστε στην πνευματική ζωή είναι η ταπείνωση. Όλοι οι Πατέρες γράφουν και μιλούν γι’αυτή. Κι όσοι θέλουν να προοδεύσουν εν Χριστώ γνωρίζουν ότι χωρίς αυτή είναι ακατόρθωτο! Έτσι κι εγώ την είχα ζηλέψει αλλά κυρίως ήθελα να τη γνωρίσω βαθιά για να την ποθήσω με όλη μου την ψυχή! Έτσι, καθημερινά προσευχόμουν στον Κύριο να με διδάξει ποια είναι αυτή και πώς κατακτιέται. Εκείνη την περίοδο ήμουν φύλακας σε έναν ερημικό δρόμο, οκτώ ώρες μέσα στο φυλάκιο μελετούσα και προσευχόμουν. Και έλεγα μέσα μου ‘ καλά τα πάω;’. Ήξερα πως ό,τι έχω…
- Γέροντα, όταν μια ψυχή αγωνίζεται χρόνια και δεν βλέπει πρόοδο, τί συμβαίνει;- Όταν δεν βλέπουμε πρόοδο στον αγώνα μας, σημαίνει ἠ ότι δεν έχουμε εγρήγορση ἠ ότι ο Θεός δεν επιτρέπει να προχωρήσουμε περισσότερο, για να μην υπερηφανευθούμε και βλαφθούμε. - Γέροντα, όπως βλέπω τον εαυτό μου, κάθε μέρα γίνομαι χειρότερη, τί θα γίνει;- Κοίταξε, ευλογημένη, υπάρχουν τρία στάδια. Στο πρώτο στάδιο, ο Θεός δίνει καραμέλες και σοκολάτες, γιατί βλέπει την ανάγκη και την αδυναμία της ψυχής. Στο δεύτερο, παίρνει λίγο την Χάρη Του για παιδαγωγία, για να καταλάβει ο άνθρωπος ότι χωρίς την βοήθειά Του δεν μπορεί να…
