«Ούτε ο άνθρωπος αυτός, που γνωρίζει καλώς πώς να εορτάζει, έχει καθόλου τον νου ή την αίσθησή του στα τελούμενα, διότι αυτό είναι γνώρισμα εκείνων που δεν σκέπτονται τίποτε περισσότερα από τα ορατά, αλλά με σοφό νου στα τελούμενα βλέπει τα μέλλοντα ως παρόντα και ευφραίνεται η καρδιά του γι’ αυτά και φαντάζεται ότι ολόκληρος ευρίσκεται μέσα σ’ εκείνα και μαζί με τους εορτάζοντες στους ουρανούς εν αγίω Πνεύματι. Δεν βλέπει προς τα φώτα, ούτε προς το πλήθος του λαού, ή προς την φιλική συγκέντρωση, αλλά σκέπτεται πάντοτε τα μετέπειτα, ότι δηλαδή τα πράγματα του κόσμου θα σβησθούν,…
124. «Ιδόντες (oι ποιμένες) διεγνώρισαν περί του ρήματος του λαληθέντος αυτοίς περί του παιδίου τούτου» (Λουκ. β’ 17). Οι ποιμένες ήσαν οι πρώτοι αυτόπτες μάρτυρες της Ενσαρκώσεως. Είδαν, άκουσαν και έσπευσαν να καταθέσουν την μαρτυρία τους... Η Θεοτόκος και ο Ιωσήφ έκπληκτοι άκουσαν για το μήνυμα του Αγγέλου και τον ύμνο της αγγελικής στρατιάς (Λουκ. β' 8 - 14) και έζησαν μαζί με τους απλούς εκείνους ποιμένες την εξαίσια ουράνια οπτασία...Οι πρώτοι μάρτυρες και αγγελιαφόροι της Γεννήσεως του θεανθρώπου ήσαν οι απλοί Ποιμένες. Απ’ όσα είπαν, η Θεοτόκος έπρόσεξε ιδιαίτερα τα εξής: Πρώτον, ότι ο Υιός της ωνομάσθηκε απ’ τους…
121. «ανέκλινεν αυτόν εν τη φάτνη» (Λουκ. β' 7). Η Θεοτόκος, αφού σπαργάνωσε το Βρέφος της, το απόθεσε μέσα στην πλαϊνη φάτνη που της χρησίμευσε για βρεφικό λίκνο. Η Παρθένος στο θέμα αυτό έμοιασε μ' όλες τις φτωχές μητέρες του κόσμου που δεν έχουν ούτε μια κούνια για να βάλουν το βρέφος τους...Στη φάτνη, το παχνί βάζουν την τροφή των ζώων: τα άχυρα. Η φάτνη είναι τόπος ικανοποιήσεως και ευχαριστήσεως για τα ζώα. Μόνο που η συγκεκριμένη εκείνη φάτνη δεν περιείχε πια τροφή για ζώα, άχυρα, αλλά «την τροφήν του παντός κόσμου, τον Κύριον και Θεόν ημών Ιησούν Χριστόν» (I)…
119. «εξ ής εγεννήθη Ιησούς ο λεγόμενος Χριστός». (Ματθ. α΄ 16). Η γενεαλογική σειρά του Ιωσήφ ήταν η ίδια με τη γενεαλογική «σειρά» της Θεοτόκου. Και οι δύο συναντώνται σε κοινούς προγόνους: τον Δαβίδ, τον Αβραάμ, τον Αδάμ, τον Θεό και καταλήγουν σ’ ένα κοινό απόγονο: τον Ιησού (έναντι του Νόμου ο Ιησούς ήταν απόγονος και κληρονόμος του Ιωσήφ ΥΜ 33) . Μια μακριά γενεαλογική σειρά καταλήγει τελικά σ’ ένα πρόσωπο: στο πρόσωπο του Ιησού!Το νερό του ποταμού, καθώς κυλάει ψηλά απ’ τις πηγές του προς τα κάτω, καθαρίζεται και λαμπικάρεται. Η μεγάλη και περιπετειώδης πορεία του νερού κρύβει και…
117. «Έτεκε τον υιόν αυτής» (Λουκ. β' 7). Η γέννησις του Ιησού πρέπει να ήταν μια αλησμόνητη εμπειρία για την Θεοτόκο. Όπως η σύλληψις και η εννεάμηνη κυοφορία, έτσι και η «υπερφυής» (= υπερφυσική) γέννησίς του πρέπει να δημιούργησε ανεπανάληπτες εντυπώσεις στην Παρθενομήτορα. Και μόνο το γεγονός της γεννήσεως του Ιησού θα ήταν αρκετό για να γεμίση τη ζωή της με ανεξάντλητο περιεχόμενο. Ήταν το γεγονός της ζωής της, πάντοτε ζωντανό στην μνήμη της, στη συνείδησί της. Η γέννησις του Ιησού πρέπει να σφράγισε οριστικά και μόνιμα τη ζωή και την ύπαρξι της Θεοτόκου. Κανένα άλλο γεγονός δεν χωρούσε πια…
Ο Άγιος Ιερώνυμος στη Σπηλιά της Βηθλεέμ Νύχτα Χριστουγέννων. Ένας άγιος και σοφός ασκητής προσεύχεται από ώρα γονατιστός μέσα στο άγιο Σπήλαιο, στη Βηθλεέμ. Στο σπήλαιο, που πριν από περίπου 400 χρόνια είχε φιλοξενήσει τον νεογέννητο Χριστό μας. Ο ασκητής δεν είναι άλλος από τον μεγάλο Πατέρα της Εκκλησίας μας, τον άγιο Ιερώνυμο, που κατέγραψε και τα όσα συνέβησαν εκεί. Εκείνη τη νύχτα, ο Όσιος είχε αφήσει το ασκητήριο του, που ήταν κοντά στο άγιο Σπήλαιο, και είχε αποφασίσει να την περάσει ξάγρυπνος και προσευχόμενος μπροστά στην αγία Φάτνη. Η καρδιά του ήταν γεμάτη ευγνωμοσύνη για τη μεγάλη δωρεά του…
Μυστήριο αγάπης Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος Μέχρι τη σημερινή ημέρα ζήσαμε μέσα στην προσμονή της ελεύσεως του Σωτήρος κι αυτή η αναμονή έχει ήδη ευλογηθεί. Κάθε ερχομός προαναγγέλλεται, κάθε γιορτή θέλει την προετοιμασία της, βιώνεται εκ των προτέρων, και όσο πιο μακρά είναι η περίοδος αναμονής, τόσο πιο έντονη είναι η χαρά. Χαρά για την έλευση του Ηγαπημένου. Η προσμονή αυτή του Κυρίου είναι γραμμένη στα βάθη του είναι μας, της σάρκας μας, της ιστορίας μας, όλης της ανθρωπότητας. Μετά την έξωση από τον Παράδεισο, ο Αδάμ και η Εύα θρηνούν και…
Χριστὸς γεννᾶται [1] Γέροντα, μετά την Αγρυπνία των Χριστουγέννων δεν κοιμόμαστε; – Χριστούγεννα και να κοιμηθούμε! Η μητέρα μου έλεγε: «Απόψε μόνον οι Εβραίοι κοιμούνται». Βλέπεις, την νύχτα που γεννήθηκε ο Χριστός οι άρχοντες κοιμόνταν βαθιά, και οι ποιμένες «ἀγραυλοῦσαν»[2]. Φύλαγαν τα πρόβατα την νύχτα παίζοντας την φλογέρα. Κατάλαβες; Οι ποιμένες που αγρυπνούσαν είδαν τον Χριστό. – Πώς ήταν, Γέροντα, το σπήλαιο; – Ήταν μια σπηλιά μέσα σε έναν βράχο και είχε μια φάτνη· τίποτε άλλο δεν είχε. Εκεί πήγαινε κανένας φτωχός και άφηνε τα ζώα του. Η Παναγία με τον Ιωσήφ, επειδή όλα τα χάνια ήταν γεμάτα και δεν…
Χριστέ μου, Φως του κόσμου, πόσο πολύ λαχταράει η ψυχή μου τη Γέννηση Σου! Να μου δώσεις πνοή από την πνοή Σου και να ξαναγεννηθώ κι εγώ μαζί Σου. Σε καρτερώ με ψυχή που λιμοκτονεί από την έλλειψη Σου, με καρδιά έτοιμη να παραδοθεί σε Σένα… σε Σένα που ποτέ δεν με διέψευσες, σε Σένα Κύριε, τη μοναδική Αλήθεια σε έναν κόσμο που τόσο αγαπάει το ψεύδος και την υποκρισία!Κάθε γέννηση ενός παιδιού σημαίνει, Κύριε, ότι ελπίζεις ακόμα στους ανθρώπους. Πόσο μάλλον η δική Σου Γέννηση! Γεννήθηκες Θεέ μου πριν 2020 χρόνια σε έναν κόσμο αφιλόξενο. Γεννήθηκες για να τον…
«Στη βασιλεία των ουρανών δε θα μπει ο καθένας που μου λέει: Κύριε, Κύριε, αλλά όποιος κάνει το θέλημα του Πατέρα μου του ουράνιου» (Ματθαίος 7:21) Πριν τα Χριστούγεννα του 2008, στην πλατεία Αριστοτέλους (Θεσσαλονίκη), στήθηκε μία φάτνη. Κάποιοι έκλεψαν το ομοίωμα του Ιησού και στη θέση του έβαλαν μια τηλεόραση! Ιεροσυλία, θα λέγαμε! Αν και δεν ξέρουμε το σκοπό τους…, στην πραγματικότητα η αντικατάσταση του ομοιώματος του Ιησού απεικονίζει την κατάσταση που επικρατεί σήμερα, ακόμη και σ’ αυτούς που πηγαίνουν στην εκκλησία. Ο Ιησούς απουσιάζει όχι μόνο από τα κοσμικά Χριστούγεννα αλλά και από τη ζωή μας γενικά. Αν…
