Ο Μ. Αθανάσιος περιγράφοντας το βίο του μεγάλου ασκητού και καθηγητού της ερήμου Αντωνίου διηγείται ότι εκείνοι που τον επισκέπτονταν στο ασκητήριό του, παρέμεναν επί ημέρες έξω από την καλύβα του περιμένοντας να τους δεχθεί και άκουγαν από μέσα οχλαγωγία και φωνές, σαν να ήταν πολλοί άνθρωποι στο κελλί.Και στην αρχή μεν νόμιζαν ότι είχαν εισέλθει εκεί μερικοί άνθρωποι κακοί με σκάλες από το παράθυρο και μάλωναν με τον Άγιο. Κατόπιν όμως αντιλήφθηκαν ότι οι θόρυβοι και οι φωνές προέρχονταν από τα πονηρά πνεύματα που επείραζαν τον Άγιο.Αλλά φωνές και ομιλίες τα ζωντανά ανθρώπινα σώματα προσφέρουν. Πώς να μιλήσει κάποιος…
Αυτή τη φράση την ακούμε συχνά εντός μας. Ιδίως όταν έπειτα από ένα σφάλμα, ή από μία υπόδειξη προς μετάνοια αρχίζουμε να συζητούμε με τον εαυτό μας αυτή τη λύση. Επί έτη τώρα αφήσαμε να γίνουμε παιγνίδι στα χέρια του διαβόλου. Του κάναμε το χατίρι. Ζήσαμε βίο αμαρτωλό. Καθώς ο χρόνος κυλούσε, εμείς κυλιόμαστε στη λάσπη των παθών. Αλλά τώρα μια αφορμή μας δόθηκε για να σταματήσει ο κατήφορος. Κάποιο κόκκινο φως άναψε για να εμποδίσει την ασεβή μας πορεία. Συναισθανόμαστε τη οικτρή μας κατάσταση. Βλέπουμε βέβαιη την καταστροφή. Ο Θεός μας καλεί κοντά Του και εμείς αποφασίζουμε προς στιγμή…
[...] (ο διάβολος) Θέλει να μας βυθίσει περισσότερο στην αμαρτία, να καταστήσει την ψυχή μας σπήλαιο ληστών και να μας απομακρύνει από το Θεό. «Και αυτά είναι τα λόγια του διαβόλου -συμπληρώνει ο Ιερός Χρυσόστομος- αλλά τα δικά μου αντίθετα. Χάθηκες; Μπορείς να σωθείς. Εμοίχευσες; Μπορείς να ελευθερωθείς από την ενοχή. Έπεσες; Μπορείς να σηκωθείς. Μικρή η μετάνοιά σου, μεγάλη η φιλανθρωπία του Δεσπότου Χριστού». Πραγματικά. Μεγάλο κακό η αμαρτία, αλλά και το έλεος του Θεού είναι μεγάλο. Επομένως δεν υπάρχει θέση για απελπισία. Ο ίδιος Ιερός Πατήρ, που περισσότερο παντός άλλους τόνισε την αξία της μετανοίας, και την αποφυγή…
Το να αμαρτήσει κανείς είναι εύκολο και συνηθισμένο. Δύσκολο είναι το να μετανοήσει και να σωθεί. Και σπάνιο. Πολλοί λόγοι συμβάλλουν σ’ αυτό. Πότε η αμέλεια, πότε η ντροπή, πότε η αδιαφορία, και ο άνθρωπος παραμένει στην πτώση, μακριά από τη σωτηρία του. Αυτό βέβαια θέλει κι ο διάβολος. Δεν περιορίζεται όμως στο να εκμεταλλευθεί κατάλληλα μόνο τους λόγους τους οποίους απαριθμήσαμε προηγουμένως για να μας εξασφαλίσει την αμετανοησία και, κατά συνέπεια, και την καταστροφή μας. Αλλά προχωρεί περισσότερο και με όπλο την απόγνωση, προσπαθεί να μας καταστήσει μόνιμη την πτώση μας και να αποτρέψει τη μετάνοιά μας.Η μετάνοια, ως…
Η αμέλειά μας γύρω από την κατάσταση της ψυχής μας, γίνεται ισχυρότατο όπλο στα χέρια του διαβόλου, που το στρέφει εναντίον μας. Ο Ιερός Χρυσόστομος παρατηρεί σχετικά: «Ο διάβολος δεν παύει να χτυπά μέχρι εσχάτης αναπνοής, όταν βρει την ψυχή ξαπλωμένη και να καταφρονεί τις πληγές που της έχουν προκληθεί από την αμαρτία» (Περί ιερωσύνης). «Ψυχήν υπτίαν» δηλ. ψυχή που μοιάζει με άνθρωπο ξαπλωμένο στη γη, ανάσκελα, αμέριμνο και ήσυχο. Ψυχή που δεν νοιάζεται για την πνευματική της κατάσταση, είτε γιατί έχει δώσει αλλού την προσοχή της είτε γιατί δεν την απασχολεί το αιώνιο μέλλον της, είτε γιατί δήθεν ξεκουράζεται…
[...] Τη μέθοδο αυτή μετέρχεται συχνά ο διάβολος. Επιδιώκει να μας αιφνιδιάσει για να μην είμαστε σε θέση να προβάλλουμε αντίσταση. Πάνω στον αιφνιδιασμό πολλά μπορεί να κατορθώσει. Γι’ αυτό και πολύ συχνά εκεί καταφεύγει για να πετύχει το ποθούμενο.Έχεις λ.χ. το πάθος του θυμού. Προσπαθείς να απαλλαγείς απ’ αυτό. Αγωνίζεσαι με καρτερία. Κι ενώ νομίζεις πως κάτι έχεις πετύχει, ξαφνικά σου επιτίθεται ο διάβολος. Αιφνιδιαστικά σου ρίχνει τα βέλη του. Από ένα τίποτε, που με τέχνη σου έρριξε, εσύ έχασες την ψυχραιμία σου, ερεθίστηκες «αρπάχτηκες», κι έγινες έξω φρενών. Τώρα εκείνος χαίρει γιατί σε νίκησε. Σ’ έκανε να θυμώσεις.…
Το κάνουν όλοι οι εμπόλεμοι. Προσπαθούν να κρύβουν τις κινήσεις του. Το κάνουν κι όλοι οι δόλιοι και οι πονηροί. Ενεργούν κρυφά και από τα παρασκήνια, χωρίς να φαίνονται. Έτσι παραπλανούν εκείνους που θέλουν να βλάψουν, οι οποίοι, μη γνωρίζοντας από που προέρχονται τα εναντίον τους βέλη, δεν μπορούν να αμυνθούν αποτελεσματικά. Ποιον να πολεμήσουν, αφού δεν τον γνωρίζουν.Το ίδιο κάνει και ο διάβολος. Αποφεύγει τον κατά μέτωπο αγώνα. Δεν παρατάσσεται εύκολα για μάχη. Προτιμά να κρύβεται, να μη φαίνεται πουθενά, να πείθει, αν είναι δυνατόν, ότι δεν υπάρχει. Και το επιτυγχάνει. Έτσι βλέπουμε πολλοί άνθρωποι να μην παραδέχονται την…
Είναι κι αυτό ένα από τα τεχνάσματα του διαβόλου. Μας θυμίζει τη μέθοδο που μετέρχονταν οι ειδωλολάτρες άρχοντες για να μεταπείσουν τους χριστιανούς να αρνηθούν την πίστη τους. Τους φέροταν με προσήνεια και γλυκύτητα. Τους έταζαν δόξες και τιμές. Τους υποσχόνταν πλούτη και ανέσεις. Με υποκρισία περισσή προσπαθούσαν να αποσπάσουν μία ομολογία. Με το καλό και ήπια άρχιζαν την επίθεσή τους. «Με το μέλι» και όχι «με το ξύδι». Το σχέδιό τους όμως ήταν αμετακίνητο. Ήθελαν να πετύχουν αυτό που επεδίωκαν. Έτσι και ο αντίδικός μας διάβολος. Αρχίζει τον πόλεμο... Φιλικά και με προσποιητή ειρήνη. Δείχνει κάποια συγκατάβαση, όπως εύστοχα…
Ίσως φανεί περίεργο. Είναι όμως αλήθεια. Ο διάβολος δεν μεταχειρίζεται όλους τους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο. Δεν εφαρμόζει σε όλους την ίδια μέθοδο. Αλλά ερευνά και εξετάζει ποιος τρόπος δράσεως ταιριάζει στον καθένα και αυτόν εν συνεχεία θέτει σε ενέργεια. Δεν είναι ελεύθερος σκοπευτής ο διάβολος. Μετρά καλά και ζυγίζει την κάθε του βολή. Δεν ανέχετε αστοχίες. Γι’ αυτό και ανάλογα με τα πρόσωπα χρησιμοποιεί τα κατάλληλα όπλα. Έτσι, αλλοιώς πολεμά τους ράθυμους και αδιάφορους και αλλοιώς τους πιστούς. Άλλη μέθοδο έχει για τους ασθενείς κατά τον χαρακτήρα κι άλλη για τους ισχυρούς. Άλλο τρόπο εφαρμόζει εναντίον των πονηρών…
Μπορεί ο διάβολος να διαθέτει όπλα ισχυρά και πονηρά ενέδρα. Μπορεί να μετέρχεται το παν εναντίον μας και με μανία να μας επιτίθεται για να μας αιχμαλωτίσει. Όμως δεν είναι ισχυρότερος από τον Κύριο. Κι όπως λαοί μικροί και αδύνατοι δεν φοβούνται, όταν έχουν εξασφαλισμένη τη συμμαχία μιας μεγάλης και ισχυρής χώρας, έτσι και μείς δεν έχουμε να πτοηθούμε από τις πανουργίες του διαβόλου, εφ’ όσον κοντά μας βρίσκεται ο πανίσχυρος Κύριος Ιησούς Χριστός, τον οποίο φοβείται και τρέμει ο διάβολος.Ο Κύριος είναι φοβερός εις τους εχθρούς και έγινε άνθρωπος και «εις τούτο εφανερώθη... ίνα λύση τα έργα του διαβόλου»…
custom image (2)
Τελευταίες αναρτήσεις κειμένων (blog)
-
Ο διάβολος μετασχηματίζεται
Ο Μ. Αθανάσιος περιγράφοντας το βίο του μεγάλου ασκητού και καθηγητού της ερήμου Αντωνίου διηγείται ότι εκείνοι που τον επισκέπτονταν στο ασκητήριό του, παρέμεναν επί ημέρες έξω από την καλύβα του περιμένοντας…
-
Η απόκτηση των αρετών και η αποφυγή των αμαρτιών
Ο κάθε χριστιανός πρέπει να διεξάγει το δικό του πνευματικό αγώνα, προκειμένου να αποφεύγει, όσο είναι δυνατό, τις αμαρτίες και να αποκτά σε μεγαλύτερο βαθμό τις αρετές. Ο αγώνας αυτός ποικίλλει, γιατί…
-
Τα πιο μεγάλα αμαρτήματα
Τα αμαρτήματά μας είναι πολλά και διάφορα, όλα όμως περιλαμβάνονται σε τούτα τα οκτώ: υπερηφάνεια, κενοδοξία, φιλαργυρία, πορνεία, οργή, γαστριμαργία, φθόνο και ακηδία. Αυτά λέγονται θανάσιμα, γιατί είναι οι κεφαλές, οι ρίζες…
-
«Έχεις καιρό»
Αυτή τη φράση την ακούμε συχνά εντός μας. Ιδίως όταν έπειτα από ένα σφάλμα, ή από μία υπόδειξη προς μετάνοια αρχίζουμε να συζητούμε με τον εαυτό μας αυτή τη λύση. Επί έτη…
-
Τα πρότυπα των αγίων
Ο χριστιανός έχει ανάγκη από τα πρότυπα των αθλητών της αρετής, δηλαδή των αγίων, και γι’ αυτό η Εκκλησία πάντα προέβαλλε τους αγίους και προέτρεπε τους πιστούς να ακολουθούν τα βήματά τους.…
Θέματα: άγιοι αγώνας πνευματικός -
Οι θανάσιμες αμαρτίες
Το πρώτο θεμέλιο του ιερού σου έργου, το πρώτο λιθάρι της νοητής αυτής οικοδομής, είναι η στέρεη συγκατάθεση και αμετάθετη απόφαση της καρδιάς σου, να πεθάνεις καλύτερα χίλιες φορές, αν ήταν αυτό…
-
Το έλεος του Θεού είναι μεγάλο
[...] (ο διάβολος) Θέλει να μας βυθίσει περισσότερο στην αμαρτία, να καταστήσει την ψυχή μας σπήλαιο ληστών και να μας απομακρύνει από το Θεό. «Και αυτά είναι τα λόγια του διαβόλου -συμπληρώνει…
-
Ο νέος τρόπος ζωής
Η μετάνοια οδηγεί τον άνθρωπο σε μία νέα πορεία, σε ένα άλλο τρόπο ζωής. Δεν θέλω να περιγράψω εδώ αυτόν τον τρόπο και να τον καθορίσω, ούτε να απαριθμήσω τα νέα καθήκοντα.…