346. Όταν λες μέσα σου, στην καρδιά σου, το όνομα του Θεού, του Κυρίου ή της Αγίας Τριάδος ή του Κυρίου Σαββαώθ ή του Κυρίου Ιησού Χιρστού, τότε, με το Όνομα εκείνο, έχεις και όλο τον Θεό. Σ’ αυτό το Όνομα είναι το άπειρο έλεός του, η απέραντος σοφία του, το απρόσιτο φώς του, η παντοδυναμία του, το αναλλοίωτό του. Δέξου αυτό το ζωοποιό και παντοκρατορικό Όνομα στην καρδιά σου με φόβο Θεού, με πίστι και με αγάπη. Γι’ αυτό τον λόγο ο Μωσαϊκός Νόμος απαγορεύει αυστηρά να χρησιμοποιή ο άνθρωπος το όνομα του Θεού «επί ματαίω». Γιατί το όνομα…
343. Με την πίστι και την αγάπη, με την προσευχή πίστεως και αγάπης, μπορώ να κλείσω στην καρδιά μου τον Θεό και τον άνθρωπο. Πόσο βαθειά και μεγάλη είναι η ανθρώπινη καρδιά! Πόσο μεγάλος είναι ο άνθρωπος! 344. Ένας αληθινός ποιμήν, που αγάπησε με πατρική καρδιά το ποίμνιό του και εργάσθηκε γι’ αυτό, θα αφήση ευγνώμονα μνήμη μετά την κοίμησί του. Η Εκκλησία θα δοξάζη το όνομά του. Και η δόξα του θα είναι ανάλογος με τον ζήλο που κατέβαλε στο ποιμαντικό του έργο. Αυτή είναι η δόξα εκείνων που εργάζονται για το καλό των ψυχών. 345. Είσαι ένα πλάσμα…
342. Όταν, κατά τη διάρκεια μιας αρρώστιας, αρχίζη να σε πτοή το φάσμα του θανάτου, ξαναβρές την ειρήνη σου, λέγοντας μία παρόμοια προσευχή: «Συ, Κύριε, με την άπειρο σοφία και αγαθότητά σου, ρυμίζεις όλα τα γεγονότα, ώστε να αποβαίνουν ωφέλιμα για το αγαπημένο σου πλάσμα, τον άνθρωπο». Και πίστευε, ότι ο Κύριος πράγματι, ακόμη και την αρρώστια, ακόμη και τον ίδιο τον θάνατο, όλα τα επιτρέπει στην κατάλληλη ώρα, για το καλό μας. Μη λες: «Είναι νωρίς ακόμη για να πεθάνω. Θα ήθελα να ζούσα περισσότερο, προς δόξαν του Θεού, προς καλυτέρευσι των σχέσεών μου με τους άλλους. Γιατί να…
341. Αν πίστις σου στη μέλλουσα ζωή δεν είναι ισχυρή, φέρε μπροστά στα μάτια της ψυχής σου τις χορείες των πνευματικών προπατόρων μας: τους Πατριάρχας του Ισραήλ, τους Προφήτας, τους Δικαίους, -όπως ο πρεσβύτης Συμεών που κράτησε στις αγκάλες του βρέφος τον Κύριο, ο Ιώβ, η Άννα του Φανουήλ και άλλοι, - τους Αποστόλους, τους Μάρτυρας, τους Πατέρας της Εκκλησίας, όλους τους Αγίους. Πρόσεξε πως, ενώ ακόμα ζούσαν επι γής και κατά την αναχώρησί τους απ’ αυτήν εδώ τη ζωή, αδιάκοπα είχαν στραμμένη την καρδιά τους στον Θεό και κοιμήθηκαν με την ελπίδα της αναστάσεως και της αιωνίου ζωής. Προσπάθησε…
340. Αδελφοί μου και αδελφές μου, που προετοιμάζεστε για τη Θεία Κοινωνία. Ας φυλαχθούμε από την αδιαφορία ως προς τις αμαρτίες μας. Ας αποδιώξουμε την υπερηφάνεια της καρδιά μας, που λέγει: «Δεν χρειάζομαι καμμία συγχώρησι. Δεν είμαι ένοχος. Δεν έφταιξα πραγματικά σε τίποτε». Ή, πάλι: «Τα αμαρτήματά μου ήσαν ανθρώπινα, κάτι το φυσικό», λες και έπρεπε να είναι ο άνθρωπος ίδιος με τον Διάβολο. Πρόκειται για εωσφορική υπερηφάνεια. Ο ίδιος ο Εωσφόρος μιλά έτσι μες από την καρδιά μας. Ας συναισθανθούμε βαθειά, πολύ βαθειά τις απειράριθμές ανομίες μας. Ας νοιώσουμε συντριβή γι’ αυτές, αφού εξ αιτίας τους λυπήσαμε και προσβάλαμε…
339. Η αγάπη του Κυρίου είναι απείρως πιο πολλή από την αγάπη μιάς μητέρας. Η μητέρα μου με κυοφόρησε και, όταν ο Θεός ώρισε, με έφερε στον κόσμο. Με γαλούχησε, με κράτησε στην αγκάλη της. Όταν έγινα ικανός να περπατήσω, με άφησε να το κάμω και αρκετά νωρίς έπαυσε να με τρέφη από το στήθος της. Ενώ ο Θεός δεν με αφήνει ποτέ: «Ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει, καγώ εν αυτώ» (Ιω. στ’ 56). Διαρκώς με αγκαλοφορεί: «Ιδού επί των χειρών μου εζωγράφηκά σου τα τείχη και ενώπιόν μου ει δια παντός» …
338. Πώς πρέπει να αντιμετωπίζη η ψυχή μας τις σωματικές ασθένειες, που επιτρέπει ο Θεός να μας βρούν; Η αρρώστια είναι βασανιστικό πράγμα. Φέρει ταραχή στον άνθρωπο, του σωρεύει σκέψεις που η μία είναι σκοτεινότερη της άλλης. Η καρδιά και τα χείλη του είναι έτοιμα να γογγύσουν, να βλασφημήσουν. Αλλά ο πιστός χριστιανός αλλοιώς αντιμετωπίζει την αρρώστια του. Την υποφέρει με γενναίο φρόνημα. Όχι μόνο δεν λυπάται αλλά και προσπαθεί να χαίρη για το γεγονός αυτό. Προσπαθεί να χαίρη, γιατί βλέπει σ’ αυτό μία ευκαιρία προς εξαγνισμό της ψυχής από τις αμαρτίες της. «Ὅν ἀγαπἀ Κύριος παιδεύει» (Εβρ. ιβ’ 6).…
336. Ο τρόπος θεραπείας μιας πνευματικής νόσου (αμαρτίας) διαφέρει πολύ από τον τρόπο θεραπείας των σωματικών παθήσεων. Στη δευτέρα περίπτωσι, χρειάζεται προσοχή και αβρότης απέναντι του πονεμένου μέρους. Πρέπει να του βάλουμε χλιαρό νερό, μαλακά επιθέματα, καταπαραϋντικά κ.λ.π. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τις πνευματικές παθήσεις. Αν έχης κάποια τέτοια αρρώστια, μην την καλομεταχειρίζεσαι, αλλά σταύρωσέ την. Μη της φέρεσαι με επιείκια, μη τη θωπεύεις. Αλλά κάμε ευθύς το αντίθετο απ’ ό,τι σου ζητεί. Αν μίσησες τον πλησίον σου, στάυρωσε ευθύς αυτό το πάθος, άρχισε ευθύς να αγαπάς με περισσότερη αγάπη και πάθος τον πλησίον σου. Αν έπεσες στο…
334. Μην προσέχεις αν έχη πράγματι ανάγκη ή όχι όποιος απλώνει το χέρι και σου ζητεί ελεημοσύνη. Η θεία Αγάπη μας δίνει και άλλες δωρεές της, όταν έχουμε ήδη λάβει αρκετές. Συλλογίσου λοιπόν: «Ο Θεός εξακολουθεί να μου δίνη, γιατί να μην εξακολουθώ και εγώ να δίνω στον αδελφό μου; Δεν με ενδιαφέρει αν το αξίζη ή όχι. Μήπως εγώ άξιζα τόση αγάπη από τον Θεό; Ο Θεός με ελεεί όχι γιατί το αξίζω, αλλά γιατί με αγαπά. Τέτοια αγάπη ας έχω στους αδελφούς μου». 335. Βλέπε κάθε τι σ’ αυτόν τον κόσμο σαν μια σκιά που παρέρχεται. Μην προσκολλάς…
332. Ο Λόγος του Κυρίου είναι έργο, ζωή, ύπαρξις. Από τον «Όντα», προέρχεται η ύπαρξις. Από τη Ζωή, η ζωή. Από την Αλήθεια, η αλήθεια. Ενώ από τον Διάβολο, που έπεσε από τον ουρανό εξ αιτίας της υπερηφανείας του, που επιχειρεί τα αδύνατα και που βρίσκεται έξω από τη ζωή και την αλήθεια, προέρχεται το ψεύδος και ο θάνατος. 333. Στον λειτουργό του Υψίστου: Τέλεσες όπως έπρεπε τη θεία λατρεία; Ευχαρίστησε τον Κύριο με όλη σου την καρδιά, που ευδόκησε να δεχθή τη διακονία σου αυτή. Το να λατρεύουμε τον Θεό, είναι η μεγαλύτερη δωρεά και εύνοιά του προς εμάς…
custom image (2)
Τελευταίες αναρτήσεις κειμένων (blog)
-
Η πλάνη της ειδωλολατρίας
Ειδωλολατρία ψεύτικοι θεοί«Και αν ακόμα υπάρχουν οι λεγόμενοι θεοί, όπως ακριβώς και υπάρχουν» (Α’ Κορ. η’ 5). Δεν λέει ο Παύλος απλά ότι υπάρχουν, αλλά τους χαρακτηρίζει: «Λεγόμενοι θεοί». Δηλαδή, στην πραγματικότητα…
Θέματα: Ιωάννης Χρυσόστομος -
Nα μη καταστρέφουμε τη σεμνότητα του γάμου
Έθνηόλα καλούνται στη σωτηρία Ο απόστολος Πέτρος αποστελλόταν από τον Θεό στα έθνη. Για να μη τον κατηγορούν, λοιπόν, και αυτόν οι Ιουδαίοι, τα οικονομεί έτσι ο Θεός με την περίπτωσι του…
-
"το φίδι, υπακούοντας, χάθηκε στα χόρτα αθόρυβα..." (Αγ. Παΐσιος)
Δενδρογαλιά κάνει παρέα στον Πατέρα Παΐσιο Mία ομάδα από έξι άτομα πήγαν στο Άγιον Όρος να συναντήσουν και να γνωρίσουν τον Γέροντα Παΐσιο, το έτος 1974, μία εβδομάδα πριν από την εισβολή…
Θέματα: Παΐσιος Όσιος ζώα -
Μόνο στην Εκκλησία, ο άνθρωπος είναι «πλήρης»!
2,10. «και εστέ εν αυτώ πεπληρωμένοι, ος εστίν η κεφαλή πάσης αρχής και εξουσίας» Ω λόγια! Εσείς έχετε Αυτόν τον ίδιο· είστε «πλήρεις» δια της Θεότητάς Του. «Η φύση μας συνενώθηκε με…
-
Ενθυμού και μη λησμόνει ψυχή μου…
Πνιγόμουν Κύριε… πνιγόμουν στα βαθιά… θεριέψανε τα κύματα μάταιων λογισμών… μες την καρδιά πλημμύρισαν η θλίψη και ο φόβος… άνιση η πάλη να σταθώ στης νύχτας τη φουρτούνα… ψέλλιζα με όση δύναμη…
-
Όποιος δεθεί με τον Ιησού, δεν λύνεται εύκολα.
120. «εσπαργάνωσεν αυτόν» (Λουκ. β΄ 7). Η Παρθένος μια και δεν είχε άλλα σπάργανα περιτύλιξε το θείο Βρέφος με τα ίδια της τα ρούχα. Αυτή που με το αίμα της του είχε…
-
Δέχονται όλα τα μυστήρια οι Προτεστάντες;
156. Δέχονται όλα τα μυστήρια οι Προτεστάντες; Όχι. Έχοντας την αντίληψη ότι πραγματικά μυστήρια είναι όσα εκπεφρασμένα στη Γραφή έχουν θεία σύσταση και εξωτερική ύλη, ως μυστήρια δέχονται δύο μόνο, το βάπτισμα…
-
Μακάριοι οι πεινώντες... οι κλαίοντες.
μακάριοι οι πεινώντες... οι κλαίοντες. Λουκά στ' 21. Η πείνα και το κλάμα μακαρίζονται από τον Ιησού. Όχι διότι είναι καλά καθ’ εαυτά. Αλλά διότι συντελούν στην αιώνια σωτηρία του ανθρώπου. Η πείνα…