Ιεροκατηγορία
ούτε κατά αναξίων
Τη στιγμή που χειροτονεί ο Θεός και περιφρονούμε τον χειροτούμενο και τον βρίζουμε και τον περιλούζουμε με άπειρες κατηγορίες, ενώ έχουμε λάβει εντολή να μη κρίνουμε τους αδελφούς μας, ακονίζουμε τη γλώσσα μας εναντίον ιερέων.
Ε.Π.Ε. 14,714
Ιερουσαλήμ Άνω
και νέα, η Εκκλησία
Λέγοντας, ότι η άνω Ιερουσαλήμ είναι η μητέρα μας και ότι άνω η νέα Ιερουσαλήμ ονομάζεται η Εκκλησία, παρουσιάζει και τον προφήτη να δέχεται τα ίδια με αυτόν.
Ε.Π.Ε. 20,340
Ιερωσύνη
όχι βιοποριστικό επάγγελμα
Μερικοί θεωρούν βιοποριστικό επάγγελμα την ιερωσύνη. Όχι μόνο δεν την θεωρούν λειτουργία υπεύθυνη, αλλά προσέρχονται σαν ναναι ανεξέταστη εξουσία.
Ε.Π.Ε. 1,82
σεβασμός σ’ αυτήν
Φοβάμαι, μήπως ασεβώς προσερχόμαστε στην ιερωσύνη και δεν βλέπουμε ότι θα καούμε όπως το καλάμι στη φωτιά.
Ε.Π.Ε. 2,154
θεσμός και πρόσωπα
Ο βασιλιάς κληρώθηκε να φροντίζη για τις επίγειες υποθέσεις, ενώ ο θεσμός της ιερωσύνης στέκεται στον ουρανό. Όταν βλέπης ανάξιο ιερέα, να μη κατηγορής την ιερωσύνη. Δεν πρέπει να κατηγορούμε το θεσμό, αλλ’ εκείνον, που κάνει κακή χρήσι του καλού θεσμού. Εγώ δεν μιλάω για πρόσωπα, αλλά για πράγματα. Πόσοι γιατροί έγιναν δολοφόνοι, δίνοντας δηλητήρια αντί για φάρμακα! Όμως δεν κατηγορώ την τέχνη, αλλ’ εκείνον, που χρησιμοποιεί την τέχνη με κακό τρόπο.
Ε.Π.Ε. 8α,398
εμπαίζεται
Τιμάται η ιερωσύνη; Με ποια τιμή; Άνθρωποι της αγοράς, ευτελούς αξίας, τον βλασφημούν τον ιερέα. Κανένας δεν φοβάται να τον κατηγορήση και να τον διαβάλη. Για τους κοσμικούς άρχοντες υπάρχει φόβος, για τους ιερείς κανένας. Δεν ισχύει ο φόβος του Θεού.
Ε.Π.Ε. 15,106
θα δώση λόγο, γιατί σπεύδει;
Γιατί έχει καταστή περιζήτητο το αξίωμα του επισκόπου; Δυστυχώς δεν επιδιώκουμε τη σωτηρία των αδελφών, αλλά για την τιμή και την απόλαυσι γινόμαστε επίσκοποι. Αν ήξερες, ότι είναι οφειλέτης όλων ο επίσκοπος, ότι βαστάζει τα βάρη όλων, ότι στους άλλους που οργίζονται υπάρχει συγγνώμη, σ’ αυτόν όμως καθόλου, δεν θα έσπευδες να καταστής επίσκοπος, δεν θα έτρεχε να γίνης.
Ε.Π.Ε. 15,106
και κήρυγμα
Αυτό είναι για μένα η ιερωσύνη, το να κηρύττω και να παρουσιάζω τα μεγαλεία του Θεού. Τέτοια είναι η θυσία που προσφέρω... Διότι το ισχυρό όπλο είναι το κήρυγμα, η μάχαιρα του πνεύματος, ο λόγος του ευαγγελίου.
Ε.Π.Ε. 17,644
από το Θεό
Το αξίωμα της διδασκαλίας και της ιερωσύνης είναι μεγάλο και θαυμαστό. Πραγματικά χρειάζεται την έγκρισι του Θεού, ώστε να υποδεικνύεται ο άξιος γι’ αυτό. Έτσι γινόταν και παλαιά, έτσι γίνεται και τώρα, όταν κάνουμε τις εκλογές χωρίς ανθρώπινο πάθος, όταν δεν αποβλέπουμε σε τίποτε βιωτικό, ούτε σε φιλία ούτε σε αντιπάθεια.
Ε.Π.Ε. 23,198
κωλύματα
Αν κάποιος συναισθάνεται κάποια αμαρτήματά του, δεν είναι σωστό να επιθυμή την ιερωσύνη, απ’ όπους απομάκρυνε τον εαυτό του με τα έργα του. Διότι ένας τέτοιος δεν πρέπει να άρχη, αλλά να άρχεται.
Ε.Π.Ε. 23,274
κώλυμα ο δεύτερος γάμος
Ο απόστολος Παύλος αποστομώνει (με όσα λέει στον Τίτο, α' 6) εκείνους τους αιρετικούς, που συκοφαυτούσαν το γάμο ως πράγμα βρώμικο. Παρουσιάζει το γάμο ως τίμιο πράγμα, τόσο ώστε να μπορούν και έγγαμοι να προσέρχωνται στο θυσιαστήριο της ιερωσύνης. Συγχρόνως όμως ο Παύλος εμποδίζει την ιερωσύνη σ’ όσους έχουν κάνει δεύτερο γάμο. Όποιος δεν έδειξε καμμιά συμπάθεια στη γυναίκα του που πέθανε, πώς μπορεί να γίνη ως ιερεύς προστάτης καλός; Κι όχι μόνο αυτό, αλλά και θα γίνη στόχος πολλών κατηγοριών. Πράγματι ξέρετε όλοι ότι, αν και δεν απαγορεύεται απ’ το ευαγγέλιο ο δεύτερος γάμος, όμως η υπόθεσίς του γίνεται αξιοκατήγορος.
Ε.Π.Ε. 24,36
βάρος και ευθύνη
Όσο μεγαλύτερο είναι το αξίωμα, τόσο μεγαλύτεροι και οι κίνδυνοι για τον ιερωμένο. Αρκεί ένα μόνο κατόρθωμα του επισκόπου (και πρεσβυτέρου), για να τον ανεβάση στον ουρανό. Και αρκεί ένα μόνο αμάρτημα, για να τον ρίξη στην κόλασι.
Ε.Π.Ε. 24,22
νέα, και νέα διαθήκη
Ούτε ιερέας είναι δυνατόν να υπάρχη χωρίς διαθήκη και νόμους και εντολές, ούτε, αφού έλαβε άλλη ιερωσύνη, να χρησιμοποιή εκείνην.
Ε.Π.Ε. 24,516
ελκόμενοι, όχι επιζητούντες
Πρέπει να φοβάσαι και να τρέμης και για τη συνείδησί σου (που δεν σου καταμαρτυρεί πως είσαι άξιος) και για το βάρος του αξιώματος. Ούτε όταν σας τραβάνε, με το πρώτο να παραδίνεστε, ούτε όταν δεν σας τραβάνε, να ρίχνετε μόνοι τον εαυτό σας στην περιπέτεια της ευθύνης, αλλά να φεύγετε βλέποντας το ύψος του αξιώματος. Αν όμως σας πιέζουν, πρέπει οπωσδήποτε να δείχνετε ευλάβεια.
Ε.Π.Ε. 25,376
παλαιότερα
Πες μου, ποιος γινόταν στην Παλαιά Διαθήκη ιερεύς χωρίς χρίσμα ή καθίστατο χωρίς χρίσμα λειτουργός σε άλλη τελετή;
Ε.Π.Ε. 34,314
σεμνό αξίωμα
Ήταν πάντοτε σεμνό το αξίωμα της ιερωσύνης.
Ε.Π.Ε. 34,316
παίγνιο;
Τώρα τα όσα συμβαίνουν με την ιερωσύνη των Ιουδαίων είναι όλα γελοία και ντροπή και εκμετάλλευσις και γεμάτα μύριες παρανομίες.
Ε.Π.Ε. 34,320

(Χρυσοστομικό Λεξικό, αρχ. Δανιήλ Αεράκη, τόμος Β, σελ. 415-418)

Από την ευγνωμοσύνη προς τον Θεό ξεκινάει η δοξολογία
Γέροντα, το αίσθημα της ευγνωμοσύνης προς τον Θεό είναι δοξολογία;
-Έμ, αυτό είναι όλο. Από εκεί ξεκινάει η δοξολογία.
-Γέροντα, η ευγνωμοσύνη προς τον Θεό πως αποκτιέται;
-Για να νιώσουμε μέσα μας ευγνωμοσύνη προς τον Θεό, πολύ βοηθάει
η παρακολούθηση του εαυτού μας και η σωστή συμπεριφορά κα ευγνωμοσύνη
προς τον πλησίον. Όποιος αισθάνεται ευγνωμοσύνη προς τον πλησίον του
για μια μικρή ευεργεσία που του κάνει,
αναμφιβόλως η ευγνωμοσύνη του προς τον Χριστό,
ο Οποίος του έδωσε και του δίνει άφθονες ευλογίες,
θα είναι απείρως μεγαλύτερη. Και θα είναι συνέχεια γεμάτος ευγνωμοσύνη,
γιατί, ενώ θα σκέφτεται πώς να εκδηλώσει την ευγνωμοσύνη του στον Χριστό,
ο Χριστός θα του δίνη και άλλες περισσότερες και μεγαλύτερες ευλογίες,
σε σημείο που να λειώνει η φιλότιμη ψυχή από την αγάπη του.
Γιατί, αν η ψυχή έχη την πνευματική λεπτότητα και ευχάριστή συνεχεία τον Θεό
και για τις πολύ μικρές δωρεές του, τότε και Εκείνος ανταποκρίνεται πολλαπλάσια.
-Γέροντα, τις ευεργεσίες του Θεού να τις σκέφτομαι λεπτομερώς η γενικά;
-Αν μπορής να τις σκέφτεσαι με λεπτομέρεια, αυτό είναι το καλύτερο.
Αν παρακολουθείς το καθετί και δεν ξεχνιέσαι, θα αισθάνεσαι και το παραμικρό
χάδι του Καλού Θεού και θα έχης πολλή ευγνωμοσύνη.
Το παιδάκι, όταν έχη τον νου του στην μητέρα του, τότε νιώθει τα χάδια της.
Όταν όμως είναι ξεχασμένο με τα παιχνίδια του, εκείνη το χαϊδεύει, το φιλάει,
αλλά αυτό δεν νιώθει τίποτε. Και ο Θεός μας χαϊδεύει συνέχεια.
Ο άνθρωπος που σκέφτεται τις ευεργεσίες του Θεού, τινάζεται, συγκινείται,
ραγίζει η καρδιά του και δοξάζει συνέχεια τον Θεό.
-Γέροντα, πώς να σκιρτά η καρδιά μου από ευγνωμοσύνη στον Θεό;
-Με την ταπείνωση και την αγάπη συναισθάνεται ο άνθρωπος τις μεγάλες ευεργεσίες
του Θεού και γίνεται ευγνώμων δούλος. «Εμένα, Θεέ μου, λέει, δεν πρέπει
να με βοηθήσεις άλλο, βοήθησε εκείνον που έχει περισσότερη ανάγκη,
βοήθησε τον άλλον...». Και όσο ο Θεός βλέπει την αγάπη του και την ταπείνωσή του,
τόσο τον λούζει με την Χάρη του.
Και γίνεται αυτό το κυνηγητό συνέχεια: ευγνωμοσύνη ο άνθρωπος, νέα δώρα ο Θεός.

(Λόγοι Παϊσίου, τόμος ς΄, Περί προσευχής, Εκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου
"Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος", σελ.233-234)

ΥΠΟΜΝΗΜΑ -Στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο-

Ερμηνεία πατερική & θεολογική του Ευαγγελίου του Λουκά
Το ερμηνευτικό Υπόμνημα του Π.Ν. Τρεμπέλα
μεταφρασμένο στη νεοελληνική γλώσσα

Μετάφραση αρχιμ. Νικόλαος Πουλάδας

Κεφάλαιο 16

Στίχ. 14-18. Επιτίμηση των Φαρισαίων.
16.14 ῎Ηκουον δὲ(1) ταῦτα πάντα και(2) οἱ Φαρισαῖοι φιλάργυροι
ὑπάρχοντες(3), καὶ ἐξεμυκτήριζον(4) αὐτόν.
14 Όλα αυτά τα άκουγαν οι Φαρισαίοι, που ήταν φιλάργυροι, και τον χλεύαζαν.
(1) Οι σ. 14-18 αποτελούν εισαγωγή στην ακόλουθη παραβολή του πλουσίου
και του Λαζάρου (p). Εκ πρώτης όψεως τα λόγια σε αυτούς τους σ. φαίνονται
άσχετα μεταξύ τους. Κατά βάθος όμως στην εισαγωγή αυτή υπάρχουν
δύο ιδέες: η καταδίκη των Φαρισαίων και το αιώνιο κύρος του νόμου.
Στην ακόλουθη λοιπόν παραβολή οι δύο αυτές ιδέες παρουσιάζονται.
Η μία στην καταδίκη του πλουσίου, πιστού Φαρισαίου («πάτερ Αβραάμ» σ. 24,27,30),
η άλλη στα λόγια του Αβραάμ που τονίζει το κύρος του νόμου
(«Έχουν τον Μωϋσή και τους προφήτες…»). Η σχέση μεταξύ των δύο αυτών
ιδεών μπορεί να διατυπωθεί σύμφωνα με το Ιω. ε 45: «ο Μωϋσής στον οποίο
εσείς ελπίσατε» αυτός «είναι που σας κατηγορεί» (g).
(2) Τα προηγούμενα λόγια απευθύνονταν προς τους μαθητές (ιστ 1).
Τα άκουγαν όμως και οι Φαρισαίοι (g).
(3) Τα τελευταία αυτά λόγια του Ιησού για το ασυμβίβαστο της δουλείας του Θεού
και του μαμωνά έπεφταν αμέσως εναντίον των Φαρισαίων·
διότι οι φαινομενικοί αυτοί δούλοι του Ιεχωβά ήταν οι περισσότεροι
λάτρεις του μαμωνά (g).
(4) Με σύσφιξη της μύτης (g) χλεύαζαν το Χριστό και εξέφραζαν περιφρόνηση προς αυτόν.
Η φιλαργυρία τους δικαιολογούνταν από τους ίδιους με την ιδέα,
ότι ο πλούτος δινόταν σε αυτούς ως ευλογία για την από αυτούς επιμελή τήρηση
του νόμου (p). Βασίζονταν στο ότι ο μωσαϊκός νόμος υποσχόταν επίγεια αγαθά
σε αυτούς που τον τηρούσαν και εφόσον είχαν την ιδέα ότι αυτοί τηρούσαν το νόμο,
θεωρούσαν τα πλούτη ως ανταμοιβή που παρεχόταν από το Θεό (L).
Πιθανότατα οι σαρκασμοί των Φαρισαίων κατευθύνονταν και προς την φτώχια
του Ιησού και των μαθητών του=Είναι εύκολο να μιλάς εσύ με περιφρόνηση
για τα χρήματα, αφού δεν έχεις τίποτα και είσαι φτωχός
και εσύ και οι μαθητές σου (g). Όσοι δεν είναι διατεθειμένοι να συμμορφωθούν
με το λόγο του Θεού και να καταστήσουν αυτόν κανόνα και ρυθμιστή της ζωής τους,
καταλήγουν στο να επικρίνουν και να χλευάζουν αυτόν.
Αυτός, ο οποίος μίλησε όπως κανείς ποτέ δεν μίλησε, χλευάζεται και εμπαίζεται.
Όχι διότι τα λόγια του έπαψαν να είναι λόγια ζωής, αλλά διότι η αμαρτία
και η διαφθορά κάνει κουφούς και αναίσθητους τους επικριτές του.