236. Η καρδιά μας, γεμάτη καθώς είναι από τα πάθη, αγαπά τις τρυφηλότητες και την ανάπαυσι. Δεν δέχεται ευχάριστα το εγερτήριο σάλπισμα για την άσκηση της αρετής, δεν θέλει να την ενοχλούν οι άλλοι άνθρωποι, όταν έχουν την ανάγκη μας. Αλλά ο Κύριος μας εντέλλεται να απαρνηθούμε την αμαρτωλό ανάπαυσι της σαρκός, να είμαστε υπηρέται των άλλων. Ο ίδιος μας έδωσε το παράδειγμα, μην έχοντας βρη ανάπαυσι πάνω στη γη, κατά τη σωτήρια για μας δοκιμασία του. Οι Απόστολοι, επίσης, υπήρξαν παράδειγμά μας σ’ αυτό, ιδίως ο θείος Παύλος. 237. Όλοι αγαπάμε τη ζωή, αγωνιζόμαστε να τη γεμίσουμε με χαρά.…
232. Δεν είναι περιττό, κάποτε, να αναρωτάσαι, πριν προσευχηθής: Πραγματικά αισθάνομαι την ανάγκη να έλθη η βασιλεία του Θεού μέσα μου και γύρω μου, όπως πρόκειται να ζητήσω από τον Θεό, λέγοντας: «ελθέτω η βασιλεία σου»; Ή μήπως άλλα, πολύ κατώτερα, είναι εκείνα που αληθινά επιθυμώ, όπως η υλική άνεσις; 233. Η καρδιά μας συχνά καθεύδει, ληθαργεί, κατά τη διάρκεια της προσευχής. Ο έξω άνθρωπος προσεύχεται, αλλά όχι και ο έσω. Συχνά, είμαστε κόλακες του Θεού, όχι ειλικρινείς υμνηταί του. 234. Όταν η σάρκα ανθή, η ψυχή φθείρεται. Όταν η σάρκα έχη πλήρη ελευθερία, η ψυχή είναι δεσμία. Όταν η…
229. Η εσταυρωμένη σάρκα συμφιλιώνεται με το πνεύμα και με τον Θεό. Ενώ η σάρκα που την καλοπιάνουμε και της κάνουμε όλα τα χατήρια, μάχεται άσπονδα το πνεύμα και τον Θεό, γίνεται όλη σκεύος των αμαρτιών. Δεν θέλει την προσευχή και, γενικά, αντιστρατεύεται προς τον Θεό και του απομακρύνεται. Αυτό διδάσκει η πείρα. Έτσι, όσοι είναι αληθινά του Χριστού, «τὴν σάρκα ἐσταύρωσαν σὺν τοῖς παθήμασι καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις» (Γαλάτ. ε’ 24). 230. Πώς συμπεριφέρονται τα τέκνα του αιώνος τούτου σε ό,τι είναι αλήθεια, φώς, ζωή θεία –εννοώ τη λατρεία της Εκκλησίας- ή στους Αγίους σου που συ δόξασες, Κύριε; «οὗτοι…
227. Τι είμαι; Από το ένα μέρος, μία άβυσσος αμαρτίας, μία ολοκληρωτική αντίθεσις προς τον Θεό μου, τον Ποιητή του παντός. Από το άλλο μέρος, πένης από κάθε αρετή, ανίκανος να επιδιώξω το αγαθό. Τόσο πολύ πεσμένος είμαι στη φθορά και στην αδυναμία. Χωρίς τον Σωτήρα μου, δεν μπορώ να κάμω τίποτε το σύμφωνο με το Ευαγγέλιο και τη συνείδησί μου. Εκείνος είναι η άκρα Αγαθότης. Εγώ, η άκρα Αμαρτία. Αλλά, Δημιουργέ μου και Λυτρωτή μου, μη με αφήσης, το πλάσμα σου. Δος μου τη χάρι σου να υποτάξω το εγώ μου στον ζυγό του αγίου θελήματος. Ποίμανέ με στους…
224. Σεις τα γήϊνα πλάσματα, που σας λείπει η αγνότης, χαρήτε για το γεγονός ότι η Παρθένος Μαρία, η Μητέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, έφθασε στην υψηλότερη κορυφή της ψυχικής και σωματικής αγνότητος. Χαρήτε γι’ αυτό και παρακαλείτε την να αξιώση σας και τα τέκνα σας να ζήσετε αγνά σ’ αυτόν τον διεφθαρμένο κόσμο, τον γεμάτο από πειρασμούς. Για την απόλυτο αγνότητά της και ταπεινωσύνη της και τις άλλες αρετές της, χάρις στις οποίες αξιώθηκε να γίνη Μητέρα του Θεού, όταν προσφέρουμε την Αναίμακτο Θυσία, λέμε το «Εξαιρέτως» προς χάριν της, στη Θεία Λειτουργία. 225. Να προσεύχεσαι για τους…
222. Αγάπα τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου. Γιατί, αγαπώντας τον σαν τον εαυτό σου, αγαπάς τον εαυτό σου, ενώ μισώντας τον πλησίον σου, μισείς την ίδια σου την ψυχή. Ώ Κύριε, τι γλυκό που είναι να ακολουθούμε τις εντολές σου, τι ελαφρός, αληθινά, είναι ο ζυγός σου! 223. Όταν τρέφης χριστιανική αγάπη προς τον πλησίον σου, όλοι οι ουρανοί σε αγαπούν. Όταν είσαι ενωμένος πνευματικά με τους γύρω σου, είσαι ενωμένος επίσης με τον Θεό και τα μακάρια πνεύματα των ουρανών. Όταν είσαι σπλαχνικός στον πλησίον σου, ο Θεός, οι Άγγελοι και οι Άγιοι θα είναι σπλαχνικοί μαζί…
220. Οι δαίμονες φρίττουν ατενίζοντας το σημείο του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού. Γιατί πάνω στον Σταυρό καθηλώθηκε ο Κύριος και αγίασε αυτό το ξύλο. Πόσο πιο πολύ όμως οι δαίμονες τρέμουν μπροστά στην Υπεραγία Θεοτόκο, ακόμη και μπροστά στο ένδοξο όνομά της! Η Παναγία έχει το φώς και τη δόξα του Υιού της. Όπως παραδεχόμαστε ότι ο Υιός της είναι Φώς και Αγιότης, έτσι και γι’ Αυτήν πιστεύουμε ότι είναι αιώνιο φώς και αιωνία αγιότης. Αμήν. 221. Ο Κύριος είναι η ζωή μου. Ο Κύριος είναι ο λυτρωτής μου από τον θάνατο,. Ο Κύριος είναι που με απήλλαξε από την…
218. Όταν προσεύχεσαι νοερά ή με τα χείλη, να είσαι βέβαιος ότι ο Θεός βρίσκεται πλησίον σου και μαζί σου. Ότι ακούει τα λόγια σου, έστω και αν δεν τα προφέρης, αλλά μόνο τα διαλογίζεσαι. Να προσεύχεσαι με όλη σου την καρδιά, χωρίς να δικαιολογής τον εαυτό σου σε τίποτε. Να έχης πεποίθηση ότι ο Κύριος θα σε ελεήση και δεν θα μείνης ασυγχώρητος. Η πείρα των πιστών μαρτυρεί αυτή την αλήθεια. 219. Κύριε Ιησού Χριστέ, η αγάπη του Πατρός, σε ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά, που άκουσες την προσευχή μου να αγαπώ τον πλησίον μου και να περιφρονώ…
215. Μεγάλο καθημερινό κακό για μένα είναι η αμαρτία μου. Αλλά έναντι του κακού αυτού υπάρχει ένας Ελευθερωτής και Σωτήρ, ο Ιησούς Χριστός. Καθημερινά με ευεργετεί γενναιόδωρα. Φτωχοί αμαρτωλοί! Γνωρίστε αυτόν τον Σωτήρα, όπως τον γνώρισα και εγώ ο ανάξιος, με τη χάρι του, με τις δωρεές του. 216. Οι σωματικές ασθένειες δίνουν στον Θεό την ευκαιρία να ταπεινώση τον αμαρτωλό, σαρκικό άνθρωπο και να ενισχύση τον νέο άνθρωπο, τον χριστιανικό, τον αναγεννημένο. «Ὅταν γὰρ ἀσθενῶ, τότε δυνατὸς εἰμι» (Β’ Κορ. ιβ’ 10). Ας δεχόμαστε λοιπόν με ευγνωμοσύνη κάθε ασθένεια. 217. Σ’ ευχαριστώ, Κύριε και Θεέ μου, που με διδάσκεις…
213. Όταν προσεύχεσαι στον Θεό, νοιώσε ζωηρά μέσα σου σε ποιόν προσεύχεσαι. Προσεύχεσαι στον Άναρχο, τον Αθάνατο Βασιλέα της κτίσεως. Στον Πανάγιο, τον Πανάγαθο, τον Παντοδύναμο, τον Πάνσοφο, τον Πανταχού Παρόντα Θεό, που μυριάδες μυριάδων Αγγέλων τον λατρεύουν, που οι στρατιές των Μαρτύρων, οι χοροί των Προφητών και των Αποστόλων, των Δικαίων και των Οσίων δοξολογούν και υμνούν ασίγαστα. Όταν προσεύχεσαι στην Υπεραγία Δέσποινα Θεοτόκο, νοιώσε ζωηρά μέσα σου το μεγαλείο της, το έλεός της, την αγάπη της προς το ανθρώπινο γένος και την ταπεινή προσκύνησι που της προσφέρουν όλοι οι Άγγελοι και οι Άγιοι του Παραδείσου. 214. Η ζωή…