445. Άνθρωπε, αναγνώρισε την πνευματική σου αθλιότητα και προσεύχου στον Φιλάνθρωπο Κύριο να σε σώση απ’ αυτή. Μη λες μέσα σου: «Δεν κινδυνεύω. Δεν βρίσκομαι σε αθλιότητα. Δεν χρειάζεται να προσευχηθώ για μία αθλιότητα που ποτέ δεν την έχω αντιληφθή και γνωρίσει». Αυτή ακριβώς είναι η αληθινή αθλιότης. Το ότι δηλαδή, ενώ βρίσκεσαι σε αθλιότητα τόσο μεγάλη, δεν την αντιλαμβάνεσαι. Αυτή η αθλιότης είναι τα αμαρτήματά σου. 446. Αν σου συμβή να βρεθής σε μεγάλες συμφορές, θλίψεις και αρρώστιες, μην πέσης σε απόγνωσι. Μη γογγύσης. Μην ευχηθής τον θάνατό σου. Και μην πης στον παντεπόπτη Θεό: «Τι φοβερό κατάντημα για…

«Εσείς είστε το φως του κόσμου» (Ματθ. 5:14) Ένας ιεροκήρυκας κήρυττε σε μια πόλη, όπου ένας φίλος του είχε οφθαλμίατρο. Ένα πρωινό πέρασε από το οφθαλμιατρείο και βρήκε έξαλλο το φίλο του από χαρά. Όταν τον ρώτησε για το λόγο της μεγάλης του χαράς, εκείνος απάντησε: «Πέτυχε η εγχείρηση ενός μεσήλικα άντρα που ήταν τυφλός 25 χρόνια. Σήμερα το πρωί είδε τα δέντρα, τα λουλούδια, τα πρόσωπα των αγαπημένων του παιδιών… Τι μεγάλο προνόμιο να δώσω το φως σ’ ένα φίλο!»Σαν χριστιανοί αισθανόμαστε ότι έχουμε το ίδιο προνόμιο, όταν μπορούμε να δώσουμε το πνευματικό φως στους πνευματικά τυφλούς, οδηγώντας τους…

442. Στον κόσμο όπου ζούμε, υπάρχουν, από το ένα μέρος, μία απειρία υλικών όντων, εμψύχων και αψύχων. Και από το άλλο μέρος, μία απειρία σκέψεων και αισθημάτων. Αλλά όλα τα υλικά, καθώς και η εκτίμησίς τους με τη σκέψι και το αίσθημα, είναι ένα τίποτε. Ενώ μία και μόνη σκέψις, που την εμπνέει η θεία χάρις στον άνθρωπο, ένα και μόνο αίσθημα αγίας αγάπης, είναι ασυγκρίτως πολυτιμότερο από όλη την υλική κτίσι. 443. Μόλις εξαγορεύσης τις αμαρτίες σου με καρδιά συντετριμμένη και αληθινή μετάνοια, έφυγαν από πάνω σου. Μόλις λυπηθής κατάκαρδα γι’ αυτές, δεν υπάρχουν πλέον. Μόλις πάρης την απόφασι…