Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
Η υποδοχή του Αγίου Νεκταρίου Ο άγιος Νεκτάριος πήγε κατά τα τέλη του καλοκαιριού του 1904 στην Αίγινα. Σκοπός του ήταν να ιδρύση την μονή, η οποία τώρα φέρει το όνομα του. Καθώς πλησίαζε το καράβι που τον μετέφερε στο νησί, ένας νεαρός δαιμονόπληκτος, ο Σπύρος, έπεσε στο κατώφλι του φαρμακείου της Αιγίνης και άρχισε να φωνάζη: -Έρχεται, έρχεται ο δεσπότης! Τρέξτε να τον προϋπαντήσετε! Έρχεται ο άγιος που θα σώση το νησί!..Προσπάθησαν να τον ησυχάσουν, αλλά δεν μπόρεσαν. Ο Σπύρος συνέχισε να φωνάζη. Ένα πλήθος περιέργων μαζεύτηκε και διαρκώς μεγάλωνε. Κοίταζαν με θλίψι το σωριασμένο παλληκάρι και απορούσαν με…
Ο τρόμος του διακόνουΣτο κοιμητήριο της Ι. Μονής Γρηγορίου, που συχνά έκανε επισκέψεις ο ηγούμενος Αθανάσιος, τριγυρνούσε ένα μεγάλο φίδι. Δεν άργησε ν’ αναπτυχθή ανάμεσα τους φιλία. Έτσι κανένας δεν αισθανόταν να τον ενοχλή η παρουσία του άλλου. Αυτό όμως δεν ίσχυε και για τους άλλους μοναχούς, όπως λ.χ για τον διάκονο Π., ο οποίος έπρεπε να πηγαίνη κάθε τόσο στο κοιμητήριο ν’ ανάβη τα καντήλια. Έτυχε μάλιστα να είναι εκ φύσεως δειλός και περνούσε δύσκολες στιγμές μόλις το αντίκρυζε. Η παρουσία του σήμαινε γι’ αυτόν όχι μόνο τρόμο, αλλά και άτακτη φυγή. Ήταν να τον λυπάται κανείς…Όταν διηγήθηκε την…
Μια πηγή στο ΠαμπλούκιΜετά από εμφάνιση και εντολή της Υπεραγίας Θεοτόκου ο όσιος Σεραφείμ ο Δομβοΐτης (1527-1602) αγόρασε μια περιοχή του χωριού Δομβός της Βοιωτίας και άρχισε να χτίζη το μοναστήρι του.Τον συκοφάντησαν όμως στον τούρκο έπαρχο της Λειβαδιάς ότι εξαπάτησε τους χωρικούς και αγόρασε την περιοχή σε εξευτελιστική τιμή. Ο έπαρχος πρόσταξε τρεις ζαπτιέδες (χωροφύλακες) να τον συλλάβουν και να τον οδηγήσουν δεμένο μπροστά του.Εκείνοι έφθασαν στον Δομβό και συνάντησαν τον όσιο εκεί που εργαζόταν. Τον έβρισαν και τον χτύπησαν άγρια στο κεφάλι, τόσο που έπεσε κάτω αιμόφυρτος και μισοπεθαμένος. Το κρανίο του άνοιξε! Το χτύπημα φαίνεται μέχρι σήμερα…
Μια προπτωτική εικόναΟ όσιος Παύλος της Ομπνόρας (1317-1429) διψώντας ακατάπαυστα την ερημητική ζωή, κατέφυγε σε μια εντελώς απρόσιτη περιοχή των απεράντων ρωσικών δασών. Έκανε κατοικία του την κουφάλα μιας γέρικης φλαμουριάς! Εκεί πέρασε τρία χρόνια δοξολογώντας τον Θεό μαζί με τ’ αγριοπούλια.Την ίδια εποχή, πέντε χιλιόμετρα μακρύτερα του, αγωνιζόταν ο όσιος Σέργιος του Νούρμα. Ο όσιος Σέργιος, ακούγοντας για τους πνευματικούς αγώνες του οσίου Παύλου, επιθύμησε να τον συναντήση. Ξεκίνησε λοιπόν να τον επισκεφθή και, όταν τον βρήκε, αντίκρυσε ένα θαυμαστό θέαμα: Ένα πλήθος από πουλιά περικύκλωνε τον όσιο. Τα μικρότερα μάλιστα ανέβαιναν στους ώμους και στο κεφάλι του, και…
Η ισαπόστολος Νίνα Το κήρυγμα της αγίας Νίνας στην Καχέτη ήταν το τελευταίο έργο της αποστολικής της διακονίας στη Γεωργία. Τώρα πλέον ο Θεός της αποκάλυψε ότι πλησίασε το τέλος της. Έγραψε τότε το ακόλουθο γράμμα προς τον βασιλιά Μιριάν: «Είθε να έχη το βασίλειό σου την παντοτινή ευλογία του Θεού και τις Υπεραγίας Θεοτόκου, και την προστασία της ανίκητης δυνάμεως του Τιμίου Σταυρού! Εγώ, ως ξένη και πάροικος, φεύγω πια απ’ αυτόν τον κόσμο. Στείλε μου, σε παρακαλώ, τον επίσκοπο Ιωάννη να με ετοιμάση για το αιώνιο ταξίδι, γιατί η μέρα του θανάτου μου βρίσκεται κοντά». Το γράμμα το…
Βάτραχοι το... εκκλησίασμα Ο Παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης βρισκόταν μία ημέρα μέσα σ’ ένα λάκκο και έρριχνε νερό σ’ ένα βαρέλι. Από εκεί, μ’ ένα λάστιχο, το νερό έφτανε στους εργάτες που φύτευαν σ’ ένα χωράφι 150 μέτρα πιο πέρα. Όλη την ημέρα εργαζόταν, προσευχόμενος και ευχαριστώντας τον Θεό, που τον είχε γλυτώσει από ένα μεγάλο κακό. Κάθε φορά που έρριχνε νερό στο βαρέλι έλεγε και το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Το απόγευμα, πριν βασιλεύσει ο ήλιος, έκανε το Απόδειπνο και μετά, ενώ έψελνε τα μεγαλυνάρια της Υπαπαντής με πολλή κατάνυξι, άκουσε μία φωνή βατράχου, ωσάν να εφώναζε και άλλους να…
Ο όσιος Γεράσιμος και το λιοντάρι Ο όσιος Γεράσιμος ο Ιορδανίτης συνήντησε κάποτε σε μία όχθη του ποταμού Ιορδάνου ένα λιοντάρι. Εκείνο, μόλις τον αντίκρυσε, άρχισε να βρυχιέται και να ωρύεται. Ένα αιχμηρό καλάμι είχε μπη στο πόδι του και του προξενούσε αφόρητους πόνους. Ο άγιος κατάλαβε τι του συνέβαινε και συμπάθησε το θηρίο. Πλησίασε, είδε ότι το πόδι του άρχισε να πρήζεται και με πολλή προσοχή και επιμέλεια έβγαλε το κοφτερό καλάμι. Το λιοντάρι τότε μετέβαλε την φυσική του αγριότητα και, παρά τον πόνο που δεν σταμάτησε τελείως, ακολούθησε σαν πρόβατο τον όσιο! Το εκπληκτικό γεγονός είχε και εκπληκτικώτερη…
Δύο ασφαλείς οδηγοίΟ όσιος ερημίτης Συμεώνης ο Παλαιός έλαβε σαν μισθό της ασκήσεως του και αυτό το θείο χάρισμα, να διατάζη και τα αγριώτερα και φοβερώτερα θηρία. Έγινε φανερό το χάρισμα τούτο όχι μόνο στους χριστιανούς, αλλά και σε απίστους ιουδαίους. Διότι κάποτε μια ανάγκη τούς έκανε να ξεκινήσουν για κάποιο φρούριο, που βρισκόταν μακριά. Ξέσπασε όμως ραγδαία βροχή και σφοδρή καταιγίδα. Έχασαν λοιπόν τον δρόμο. Αδυνατώντας να δουν μπροστά τους περιπλανήθηκαν στην έρημο χωρίς να βρίσκουν κανένα χωριό, κανένα σπήλαιο, κανένα διαβάτη.Παραδέρνοντας έτσι στην ξηρά σαν τους ναυτικούς μέσα σε φουρτούνα, φθάνουν σαν σε λιμάνι στο σπήλαιο του θείου…
Ο Άγιος ΣπυρίδωνΠροστάτης των Φτωχών, Πατέρας των Ορφανών, Δάσκαλος των Αμαρτωλών O άγιος Σπυρίδωνας είναι ένας από τους πλέον τιμημένους αγίους της Oρθοδόξου Eκκλησίας, που τον επικαλούνται οι χριστιανοί στις περιστάσεις όπως τον άγιο Nικόλαο, τον άγιο Γεώργιο και τον άγιο Δημήτριο. Το τίμιο λείψανό του το έχει η Κέρκυρα, όπως η Zάκυνθος έχει το λείψανο του αγίου Διονυσίου και η Kεφαλληνία τον άγιο Γεράσιμο. Γεννήθηκε στον καιρό του αυτοκράτορος Kωνσταντίνου του Mεγάλου στο νησί της Kύπρου, από γονιούς φτωχούς. Γι' αυτό στα μικρά χρόνια του ήτανε τσομπάνης και φύλαγε πρόβατα. Ήτανε πολύ απλός στη γνώμη σαν τους ψαράδες που…
Ευεργεσία στην ευεργέτιδα Ο αρχιμανδρίτης Βενέδικτος Πετράκης (+ 8 Σεπτεμβρίου 1961) ανέπτυξε μια θαυμαστή ποιμαντική δραστηριότητα στην Ι. Μητρόπολι Αιτωλοακαρνανίας και ιδιαίτερα στο Αγρίνιο. Πολλά πνευματικά αναστήματα της περιοχής αυτής είναι καρποί της πολυετούς συστηματικής εργασίας και της φλογερής αγάπης του για τον Θεό και τον πλησίον. Στα νεανικά του προπαντός χρόνια τον βοήθησε οικονομικά μια ευλαβής κυρία από την Πάτρα, η Μελπομένη Μπουλμπασάκου. Με τη συμπαράστασί της μπόρεσε να σπουδάση Θεολογία. Κάποτε, όταν σαν ώριμος ιεροκήρυξ άπλωνε τη δράσι του σε όλη την Αιτωλοακαρνανία, έλαβε ένα τηλεφώνημα, που του γνωστοποιούσε ότι η ευεργέτις του βρισκόταν στα τελευταία της και…