Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
1,26. «το μυστήριον το αποκεκρυμμένον από των αιώνων και από των γενεών, νυνί δε εφανερώθη τοις αγίοις αυτού». «Αποκεκρυμμένη (η εκκλησία) δια του Θεού», εξαιτίας του σκότους της αμαρτίας και του θανάτου. Και τώρα; «Νυν εφανερώθη», δια του Κυρίου Ιησού Χριστού, «τοις αγίοις αυτού». Αυτή που είναι το πανάγιο μυστήριο «εφανερώθη τοις αγίοις». Η αγιότης στους αγίους. Γιατί έτσι; Για να μη «ρίπτεται ο μαργαρίτης έμπροσθεν των χοίρων». Οι «χοίροι» είναι τα πάθη, τα οποία δεν διακρίνουν τις αγιότητες από τις ηθικές ρυπαρότητες. Είναι οι εραστές των αμαρτιών και των θανατηφόρων παθών, είναι όλοι οι αμαρτωλοί άνθρωποι όλων των γενεών…
Η διάρκεια των παθών Ο αγρότης κλαδεύει τα δένδρα, για να μεγαλώνουν πιο γρήγορα και πιο φυσιολογικά. Όμως, εάν κλαδέψει τα κλαδιά χωρίς μέτρο, το δένδρο θα μαραζώσει. Πίστευε ότι τα παθήματα σου ποτέ δεν μπορούν να ξεπεράσουν το μέτρο. Ο Θεός ξαγρυπνά επάνω από κάθε άνθρωπο πιο προσεκτικά και πιο εύσπλαχνα από οποιονδήποτε αγρότη πάνω από τα δέντρα του. Θαυμάσια λέει ο άγιος Νείλος Σόρσκι: «Όταν ο μάστορας ξέρει πόση ώρα πρέπει να παραμείνει ένα αγγείο στη φωτιά για να γίνει, χωρίς να σπάσει, πόσο μάλλον ο Θεός να μην ξέρει το μέτρο των παθών μας;» Πίστευε, ότι ο…
Του Αββά Ματώη α ’ Έλεγε ο Αββάς Ματώης: «θέλω έργο ελαφρό και να μένη, παρά επίπονο από την αρχή και γρήγορα να κόβεται». β΄ Είπε πάλι: «Όσο προσεγγίζει τινάς τον Θεό, τόσο πιο αμαρτωλό βλέπει τον εαυτό του. Έτσι και ο προφήτης Ησαΐας, σαν είδε τον Θεό, ταλαίπωρο και ρυπαρό έλεγε τον εαυτό του». γ'. Έλεγε πάλι: Όταν ήμουν νεώτερος, έλεγα μέσα μου, ότι δήθεν κάτι καλό κάνω. Τώρα δε όπου γήρασα, βλέπω ότι δεν έχω κανένα καλό έργο στη ζωή μου». δ'. Είπε πάλι: «Δεν είδε ο σατανάς με τι πάθος νικάται η ψυχή. Σπέρνει μεν, αλλά δεν…
Είπε ο Κύριος ‘Εγώ είμαι η Οδός και η Αλήθεια και η Ζωή’ (Ιω. ιδ΄,6) Από τότε πολλοί που Τον αγάπησαν και Τον πίστεψαν ακολούθησαν αυτό το δρόμο. Ένας δρόμος γεμάτος χαρά ανεκλάλητη, θλίψεις, μαρτύρια, δυσκολίες, ένας δρόμος γεμάτος θεία Χάρη! Πολλοί δυστυχώς λοξοδρόμησαν, έφτιαξαν άλλες ‘Εκκλησίες’, δικές τους, άλλες ‘αλήθειες’, δικές τους, και έτσι έμεινε η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία πληγωμένη και αποδεκατισμένη. Τα σκέφτομαι και τα γράφω όσο πιο απλά μπορώ, σαν ένα παιδί θλιμμένο πολύ για τα αδέλφια του που έφυγαν από το σπίτι και είναι άστεγα, πεινασμένα και παραπλανημένα… Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η…
50. Πώς καταλογίζεται η ενοχή του προπατορικού αμαρτήματος στους απογόνους του Αδάμ; Είτε καταλογίζεται η προσωπική ένοχή του Αδάμ είτε η ένοχή της μολυσμένης φύσεως του προπάτορα. Ο πρώτος καταλογισμός δημιουργεί δυσεπίλυτα προβλήματα. Καλά, ο Αδάμ αμάρτησε γιατί έτσι θέλησε. Δικαίωμά του ήταν, αμάρτησε ελεύθερα και τιμωρήθηκε δίκαια. Εγώ όμως, ως άτομο ξεχωριστό και ελεύθερο, που έζησα τόσες χιλιάδες χρόνια μετά τον προπάτορα, γιατί να κληρονομώ την προσωπική ένοχή εκείνου; Αυτό δεν αντιβαίνει προς την ιδέα της αμαρτίας και της ένοχης, η οποία εκεί μόνον καταλογίζεται όπου υπάρχει η ελεύθερη επιλογή και ενέργεια του λογικού δημιουργήματος; Και πώς ο δίκαιος…
ιδ'. Είπε ο Αββάς Μωυσής: Οφείλει τινάς να πεθάνη απέναντι του συντρόφου του, ώστε να μη τον κατακρίνη σε τίποτε». ιε΄. Είπε πάλι: Οφείλει τινάς να νέκρωση τον εαυτό του απέναντι σε κάθε αμαρτωλό πράγμα, πριν βγη από το σώμα, ώστε να μη κάμη κακό σε άλλον άνθρωπο». ιστ΄. Είπε πάλι: Αν τινάς δεν το έχη στην καρδιά του ότι είναι αμαρτωλός, ο Θεός δεν τον εισακούει». Και είπε ένας αδελφός: «Τι σημαίνει το να έχη στην καρδιά του ότι είναι αμαρτωλός;». Και είπε ο γέρων: «Όποιος βαστάζει τις αμαρτίες του, δεν βλέπει τις αμαρτίες του πλησίον του». ιζ'. Είπε…
208. Όπως ένας άνθρωπος έκδοτος στα πάθη είναι ένα πνεύμα με το κακό, έτσι και ένας ενάρετος άνθρωπος είναι και μένει ένα πνεύμα με τον Κύριο, πράγμα που βαθειά το νοιώθει και γι’ αυτό λέγει: «Zῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῆ δέ ἐν ἐμοί Χριστός» (Γαλατ. β’ 20). Ή, όπως είπε ο ίδιος ο Κύριος: «Ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἐν ἐμοί μένει κἀγώ ἐν αὐτῷ» (Ιω. στ’ 56). Ή, πάλι, όπως ο Απόστολος λέγει: «Ουκ επιγινώσκετε εαυτούς ότι Ιησούς Χριστός εν υμίν εστίν;» (Β’ Κορ. ιγ’ 5). Έτσι, οι Άγιοι του Θεού είναι ένα πνεύμα…
48. Αφού ο Θεός προεγνώριζε την πτώση του Αδάμ, γιατί δεν τον εμπόδισε αλλά τον άφησε να πέσει στην καταστροφή; Το ερώτημα μας βάζει δύσκολα. Βάζει σε μια άχαρη προσπάθεια εμάς, τα μικρά και ελάχιστα πλάσματα, να εισχωρήσουμε με το πενιχρό μυαλό που διαθέτουμε στο βάθος της άπειρης θείας βουλής και να εξερευνήσουμε τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η τριαδική θεία ενέργεια. Το τελευταίο δεν είναι για μας, αλλ΄ είναι προσωπική υπόθεση του Θεού. Ο Θεός λειτουργεί όπως θέλει —όχι φυσικά αυθαίρετα— και δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Μόνο ο ίδιος γνωρίζει πώς λειτουργεί η άπειρη φύση του και…
«Θ’ αναφερθώ στα κατορθώματα Κυρίου του Θεού. Στο νου θα φέρω τη δικαιοσύνη σου –μονάχα τη δική σου» (Ψαλμός 71:16) Ένας πίνακας παρουσιάζει ένα γέροντα ψαρά που μαζί μ’ ένα μικρό κοριτσάκι κρατούν ένα πελώριο κουπί. Ο γέροντας κοιτάζει το κοριτσάκι με μεγάλη τρυφερότητα και θαυμασμό. Προφανώς θα του είχε πει ότι μπορούσε να κωπηλατεί μαζί του, αλλά είναι φανερό πως τα δυνατά χέρια του γέροντα κρατούν τα κουπιά και οδηγούν την βάρκα και όχι του μικρού κοριτσιού. Ο Ιησούς Χριστός μας κάνει συνεργούς στο έργο Του, αλλά μόνο με τη δική Του δύναμη μπορούμε να κάνουμε ό,τι κάνουμε. Μας…
206. Εμείς που λάβαμε ζωή από τον Θεό, τον δοτήρα της ζωής, του προσφέρουμε τη ζωή μας, τους καρπούς της ζωής μας, όπως έκαμαν οι προπάτορές μας, οι Προφήται, οι Απόστολοι, οι Μάρτυρες, οι Όσιοι, οι Δίκαιοι και όλοι οι υπόλοιποι Άγιοι; Το πραγματοποιούμε αυτό κάθε μέρα; Ζούμε σύμφωνα με τις εντολές και τα προστάγματα του Ζωοδότου; Αν δεν συμβαίνη αυτό, τι μας εμποδίζει να το κάνουμε; Ασφαλώς η φιλαυτία, η αυτοαγάπη. Ας προσφέρουμε λοιπόν το εγώ μας στην αγάπη του Κυρίου, ταπεινοφρονώντας. 207. Μην παραλείπεις την ελεημοσύνη. Πρέπει καθημερινά να την ασκής, χωρίς να δυσανασχετή η καρδιά σου. Δεν…