Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
24 Φεβ
Η κλοπή της Αγ. Γραφής
Καλλιτεχνικό χειρόγραφο της Αγ. Γραφής είχε ο αββάς Γελάσιος! Άξιζε, του είχαν πει, πάνω από δεκαπέντε νομίσματα. Η μεγάλη αξία του βιβλίου δεν τον εμπόδιζε να το αφήνη στην εκκλησία, για να το χρησιμοποιούν όλοι οι αδελφοί της σκήτης. Κάποτε όμως ένας περαστικός μοναχός το είδε και το έκλεψε. Ο αββάς Γελάσιος, αν και το επεσήμανε αμέσως, δεν θέλησε να κυνηγήση τον κλέφτη. Εκείνος, μόλις κατέβηκε στην πόλη, βρήκε αγοραστή κι άρχισε να διαπραγματεύεται την πώληση του βιβλίου. Γύρευε δεκαέξι νομίσματα. Ο αγοραστής έλεγε πως δεν άξιζε τόσο. Τέλος, συμφώνησαν να του αφήση ο μοναχός το βιβλίο, για να το…
Σκέψεις ενός ορθόδοξου Πνευματικού πατέρα για την ομοφυλοφιλία Ο όρος «ομοφυλόφιλος», «γκέι» κλπ. είναι λάθος. • Η ουσία της ταυτότητάς μας δεν είναι οι πράξεις μας. Αδικούμε τον εαυτό μας, ειδικά οι Χριστιανοί, αν αποδίδουμε στον εαυτό μας ή τους άλλους, μία ταυτότητα από τις πράξεις ή τις συμπεριφορές ή την σεξουαλική ζωή (π.χ. «Γκέι Χριστιανός»!). Είμαστε κάτι πολύ ανώτερο από αυτά. Η ταυτότητά μας είναι «Χριστιανοί», «παιδιά του Θεού». Καταχρηστικά και μόνο, λοιπόν, χρησιμοποιούμε παρακάτω τον όρο «ομοφυλόφιλος\η». Αλίμονο αν ο «κατ’ εικόνα Θεού» πλασμένος άνθρωπος που έχει σκοπό τη θέωση, αυτo(ή ετερο)χαρακτηρίζεται από την σεξουαλικότητά του και μόνο…
- Γέροντα, πιο πολύ με βοηθάει να έχω λίγη δυσκολία, όταν κάνω τα πνευματικά μου καθήκοντα. Μπορεί όμως να έχη και αυτό υπερηφάνεια;- Έ, αν δεν προσέξη κανείς, και ξαπλωμένος να είναι και να μην κάνη τίποτε, πάλι μπορεί να υπερηφανεύεται. Το τραίνο εκτροχιάζεται και από τα αριστερά και από τα δεξιά. Ο διάβολος και από δώ και από κεί μας πιάνει. Με ρωτούν μερικοί: «Τί να προσέξω, για να μην πέφτω στην υπερηφάνεια;». Είναι σαν να λένε: «Από που κινδυνεύω να πέσω; από δώ ή από κεί;». Και από δώ και από κεί μπορεί να πέσης, και από αριστερά…
24 Φεβ
ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ
ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ που Βάνδαλοι, σαν πραγματική θεομηνία, σάρωναν αλύπητα τις χώρες της Ευρώπης κι αφηναν μόνο ερείπια στο πέρασμά τους, η Ιταλία πέρασε τα πιο πολλά δεινά. Οι ωραίες πόλεις της αφανίζονταν η μια μετά την άλλη. Οι άνθρωποι οδηγούνταν, σαν κοπάδια, αιχμάλωτοι στα βάθη της Αφρικής. Τα δύστυχα αυτά χρόνια ο Παυλίνος, ο Επίσκοπος μιας πόλεως της Καμπανίας, ξόδεψε την περιουσία του κι όλα τα χρήματα της Εκκλησίας για την εξαγορά αιχμαλώτων. Το κακό όμως ήταν τόσο μεγάλο, που, αν και έμεινε μόνο με τα ρούχα που φορούσε, ο φιλάνθρωπος Επίσκοπος δεν μπόρεσε να φροντίσει για όλους. Μια μέρα…