Κάποτε ο Γέροντας Ιωσήφ είχε κάποια δουλειά να κάνει στη Μεγίστη Λαύρα, επειδή η Σκήτη του Αγίου Βασιλείου εκεί υπάγεται διοικητικά.Όταν λοιπόν έφτασε στην αυλή της Μονής ήσαν μαζεμένοι μερικοί πατέρες και μιλούσαν. Μόλις οι πατέρες είδαν τον Γέροντα – που είχαν ακούσει την φήμη του ως ασκητού – θέλησαν να τον δοκιμάσουν. Και τούτο διότι οι Αγιορείτες πατέρες, ως κληρονόμοι ασκητικής πείρας, γνωρίζουν καλά πως οι πλανεμένοι ή οι ψευτοασκητές είναι πάντοτε υπερήφανοι, θεληματάρηδες και αντιλογούν.- Έλα εδώ, του λένε.- Ευλόγησον, λέει ο Γέροντας.- Κάτσε μες στη μέση.- Να ’ναι ευλογημένο.- Τώρα, πάρε δρόμο και φύγε.- Να ’ναι ευλογημένο.Και…
ΑγωνοθέτηςΟ ΧριστόςΔεν μιλάμε καθόλου για τα ανθρώπινα ούτε για τη δόξα του κόσμου, αλλ’ αποβλέπουμε μονάχα στο Θεό. Αυτό είναι ανάγκη παντού και πάντοτε να κάνουμε. Καθ’ όσον δεν βλέπουν τον αγώνα μας μονάχα οι άγγελοι, αλλά και πρώτα απ’ αυτούς ο Αγωνοθέτης. Ε.Π.Ε. 18,328 και κριτήςΚάθε νύχτα ας είναι μια παννυχίδα. Όταν τελειώνουμε τη μέρα, ας φροντίζουμε να μη γινώμαστε γελοίοι. Και μακάρι γελοίοι μόνο να γινόμασταν. Τώρα ο Αγωνοθέτης κάθεται στα δεξιά του Πατέρα, ακούγοντας μήπως λέμε κάτι ανάρμοστο, κάτι παράφωνο. Διότι ο Χριστός δεν είναι μόνο αγωνοθέτης. Είναι και κριτής. Ε.Π.Ε. 24,560 Αδάμπλάστηκε να ‘ναι αθάνατος Απ’ την…
Ο Ισίδωρος, ένας αγέρωχος άρχοντας από την Αλεξάνδρεια, αποφάσισε να μονάση σ’ ένα κοινόβιο της Αιγύπτου. Ο διακριτώτατος ηγούμενος που τον υποδέχτηκε, διέβλεψε αμέσως ότι ήταν σκληρός και υπερήφανος. Του είπε λοιπόν για να τον διορθώση: -Αν πραγματικά αποφάσισες να σηκώσης τον ζυγό του Χριστού, εκείνο που πριν απ’ όλα σου ζητώ είναι να ασκής την υπακοή. -Όπως το σίδερο στον σιδηρουργό, έτσι, αγιώτατε πάτερ, παραδίδομαι στην υπακοή, αποκρίθηκε εκείνος. Ικανοποιημένος ο ηγούμενος από την απάντηση και την παρομοίωση, προχώρησε αμέσως και έδωσε στον σιδερένιο Ισίδωρο το γύμνασμα του: -Θέλω, αδελφέ, να στέκεσαι στην πύλη της μονής και στον καθένα…
ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Όπως ακριβώς εξεβλήθη ο Αδάμ από τον παράδεισο εξ αιτίας της τροφής και της παρακοής, έτσι πάλι δια μέσου της νηστείας και της υπακοής, αυτός που θέλει, εισέρχεται στον Παράδεισο.Εάν έρχονται και σε προτρέπουν μερικοί να μη νηστεύεις πυκνά, γιατί θα ασθενήσεις, ούτε να τους πιστεύεις, ούτε να τους ακούσεις.Ας αγαπήσουμε όσο πιο πολύ μπορούμε τη νηστεία. Με αυτήν την αρετή κόσμησε το σώμα σου. Βλέπεις τι κατορθώνει η νηστεία; Και νόσους θεραπεύει και ρεύσεις του σώματος ξηραίνει και δαιμόνια εκβάλλει, και τους πονηρούς λογισμούς αποδιώκει και καθιστά το νου λαμπρότερο, την καρδιά καθαρή, το σώμα το εξαγιάζει,…
Η ενάρετη γυναίκαΜια ενάρετη γυναίκα επεθύμησε να δη με τα μάτια της και να προσκυνήση τον όσιο Συμεών τον Στυλίτη. Γύρω όμως από το στύλο του υπήρχε μια περιοχή απαγορευμένη (άβατη) για τις γυναίκες. Διαρκώς λοιπόν σκεπτόταν πώς θα μπορέση να ξεπεράση το εμπόδιο. Ενώ την βασάνιζε αυτή η σκέψις, βλέπη μερικούς έφιππους στρατιώτες να πηγαίνουν προς τον όσιο. Αυτό της έδωσε την λύσι. Ντύνεται βιαστικά με στρατιωτική στολή. Ανεβαίνει σ’ένα άλογο και καλπάζει να τους προφθάση. Εκείνοι δεν κατάλαβαν την μεταμφίεσι. Όταν έφθασαν στον περίβολο του στύλου, έπρεπε κάποιος να μείνη και να φυλάη τα άλογα. Τα άφησαν λοιπόν…
" Να 'ναι ευλογημένο, Γέροντα "Εγώ εκεί στο Όρος, σου είπα και την άλλη φορά, ζούσα σαν στο Παράδεισο.-Και γιατί φύγατε, Γέροντα;-Δεν έφυγα, με διώξανε.-Σας διώξανε; Γιατί;- Είναι μεγάλη ιστορία. Ήμουν αεικίνητος, δραστήριος. Δε στεκόμουν λεπτό. Συνεχώς δημιουργούσα δουλειές για άσκηση. Πάντα στην υπακοή.Ο ένας Γέροντας έλεγε : " Σκάψε εδώ " .Έσκαβα. Ερχόταν ο άλλος : " Γιατί σκάβεις εδώ ; "-Μου είπε ο π. Ιωαννίκιος.-Όχι εδώ. Να φύγεις από δώ, να πας εκεί .-Να 'ναι ευλογημένο. Πήγαινα .Ερχόταν ο π. Ιωαννίκιος :Βρε τί σου είπα ; Εδώ σ' έστειλα ; Δε σου 'πα εκεί ;-Ναί, αλλά ο παπα-Παντελεήμονας…
582- ΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΟΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. Ο Γάλλος ακαδημαϊκός Μπρουνετιέρ, έγραφε σχετικά με τους κατηγόρους της Εκκλησίας:«Ποιοι κατηγορούν την Εκκλησία, ότι απαιτεί τυφλή υπακοή στα δόγματά της;Εκείνοι που πιστεύουν στις χειρότερες εφημερίδες και συχνά στις πιο γελοίες δεισιδαιμονίες.Ποιοι κατηγορούν την Εκκλησία πως υποβιβάζει τον άνθρωπο;Εκείνοι που διεκδικούν τον πίθηκο για πατέρα, την τύχη για δάσκαλο, την ηδονή για κανόνα της ζωής, το μηδέν για τέλος.Ποιοι κατηγορούν την Εκκλησία πως δεν είναι επιεικής;Όσοι δεν επιτρέπουν σε κανένα να έχη άλλη γνώμη από τη δική των.Ποιοι κατηγορούν την Εκκλησία πως είναι ο εχθρός της προόδου;Όσοι, παρά την ελευθερία που διακηρύττουν, έκλεισαν τα σχολεία…
Χαρούμενη υπακοή και αδιάλειπτη προσευχή Ο Γέρων Πορφύριος υπήρξε ένας σύγχρονος στάρετς της ελληνικής Ορθοδοξίας. Ήταν μία χαρισματική μορφή • είχε δεχτεί τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος από πολύ νωρίς.Όπως ο ίδιος μου έλεγε, τα δύο εκείνα στοιχεία, που πολύ τον βοήθησαν στη ζωή του και του έδωσαν αυτή την πνευματική χάρη, ήταν, πρώτα, για να χρησιμοποιήσω τα δικά του λόγια, " η χαρούμενη υπακοή, που έκαμνα στους Γεροντάδες μου ".Έτσι μου έλεγε ο ίδιος, και μου εξηγούσε : "Μου έλεγαν για παράδειγμα : " Νικήτα,- αυτό ήταν το όνομά του ως μοναχού στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους - τρέξε…
Ο ηγούμενος ΚοδράτοςΟ παπα- Ανδρέας, ο προηγούμενος της Ι. Μονής Αγίου Παύλου, που γνώρισε πολύ καλά ως πνευματικό πατέρα τον περίφημο παπα- Κοδράτο (1859- 1940), ηγούμενο της Ι.Μονής Καρακάλλου, διηγήθηκε το εξής:« Όταν ήμουν νεώτερος αντιμετώπισα κάποτε μεγάλο πειρασμό! Τέτοιου είδους, που με ανάγκασε να φύγω από το μοναστήρι μου! Πήγα και έμεινα σε ένα κελλί κοντά στην Ι. Μονή Καρακάλλου. Σε 2-3 ημέρες έτρεξα να βρω τον παπα- Κοδράτο και να εξομολογηθώ. Του άνοιξα την καρδιά μου και τα είπα όλα. Ήμουν όμως φανερά ταραγμένος. Εκείνος με άκουσε υπομονετικά και στο τέλος φάνηκε σαν να συμφωνούσε μαζί μου...-Καλά έκανες!…
Όταν με έκαμαν μοναχό, ο πειρασμός έφυγεΟ Γέροντας Πορφύριος φανέρωσε την ταπείνωσή του, με την υπακοή του στο θέλημα του Θεού από μικρό παιδάκι. Βόσκοντας τα ζώα έξω από το χωριό του και διαβάζοντας συλλαβιστά το βίο του Αγίου Ιωάννου του Καλυβίτου, αγάπησε τους αγίους και πάνω απ' όλους το Χριστό. Και έδειξε την αγάπη του, όπως ορίζει ο Χριστός : " Εάν αγαπάτε με, τας εντολάς τας εμάς τηρήσατε ". Για την αγάπη του Χριστού, αν και παιδάκι αδύναμο, δε δίστασε να θυσιάσει κάθε αγάπη φυσική. Μου έλεγε, στην αρχή της γνωριμίας μας : " Ξέρεις, όταν πήγα στο…