114. Κατά την προσευχή, μας είναι απαραίτητο το ταπεινό φρόνημα. Αυτό το φρόνημα, όταν είναι γνήσιο και άδολο, κατατροπώνει τον εχθρό. Ώ, πόση κρυφή υπερηφάνεια είναι ταμιευμένη μέσα μας! Αυτό, δεν είναι για μένα. Το άλλο, μου είναι περιττό. Σ’ αυτό, δεν έφταιξα. Το εγώ μας είναι πράγματι ο πιο μεγάλος σοφιστής. 115. Κάθε αμάρτημα υπαγορεύεται από το ίδιο το κακό. Όποιος αμαρτάνει, είναι δούλος της αμαρτίας, βασανίζεται από την αμαρτία. Ας μην είμαστε λοιπόν τόσο αυστηροί κριταί όποιου αμαρτάνει, έχοντας υπ’ όψι μας την κοινή ανθρώπινη αδυναμία. Σπλαχνίσου τον αμαρτωλό, βλέποντάς τον σαν άρρωστο ή σαν άνθρωπο που έχασε…
11. ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ Για να διδάξει κανείς τον άλλον, πρέπει ο ίδιος να είναι υγιής ψυχικά και απαθής, λέει ο Αββάς Ποιμήν. Δεν είναι ανάγκη να οικοδομείς το σπίτι του άλλου, καταστρέφοντας το δικό σου. Εκείνος που διδάσκει τους άλλους, χωρίς να εφαρμόζει τίποτε από εκείνα που διδάσκει, λέει πάλι ο ίδιος Πατήρ, μοιάζει με πηγή που ποτίζει και ξεπλένει τα γύρω της, ενώ είναι γεμάτη από κάθε λογής ακαθαρσία. ΑΛΗΘΙΝΑ σοφός, έλεγε ο Αββάς Υπερέχιος, είναι εκείνος που διδάσκει, όχι με λόγια, αλλά με έργα. ΑΛΛΟΣ σοφός Πατήρ παρομοιάζει εκείνον που διδάσκει μόνο με λόγια, χωρίς να κάνει έργα, με…
" Άλλο το κόμπλεξ, άλλο η ταπείνωση, άλλο η μελαγχολία " Μου έλεγε ο Γέροντας μια μέρα: "Ο χριστιανός πρέπει να αποφεύγει την αρρωστημένη θρησκευτικότητα: τόσο το αίσθημα ανωτερότητος για την αρετή του, όσο και το αίσθημα κατωτερότητος για την αμαρτωλότητά του. Άλλο πράγμα είναι το κόμπλεξ και άλλο η ταπείνωση, άλλο η μελαγχολία και άλλο η μετάνοια. Με επισκέφθηκε κάποτε ένας κοσμικός ψυχίατρος και μου κατηγόρησε τον Χριστιανισμό, διότι, όπως είπε, δημιουργεί ενοχές και μελαγχολία. Του απάντησα: Παραδέχομαι, ότι μερικοί χριστιανοί, από σφάλματα δικά τους ή άλλων, παγιδεύονται στην αρρώστια των ενοχών, αλλά κι εσύ πρέπει να παραδεχθείς, ότι…
83. Όταν, κατά τη διάρκεια της προσευχής, ο εχθρός σου υποβάλλη τη θύμισι του φαγητού, έντεινε την προσπάθειά σου να συγκεντρωθής στην προσευχή, άναψε στην καρδιά σου μία μεγάλη πυρά πίστεως και αγάπης και πες στον Πειραστή τα εξής λόγια του Χριστού: «Οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ὁ ἄνθρωπος ἀλλ’ ἐπὶ παντὶ ῥήματι ἐκπορευομένῳ διὰ στόματος Θεοῦ» (Ματθ. δ’ 4). Η προσευχή είναι η καλύτερη τροφή μου, που μου ενισχύει και φωτίζει ψυχή και σώμα μαζί. 84. Πρόκειται να προσευχηθής; Ταπείνωσε την υπερηφάνεια της καρδιάς σου, διώξε από μέσα της κάθε γήινο θέλγητρο και στερεώσου στην πέτρα της πίστεως. 85.…
"Οι πόρνες και οι τελώνες έχουν το προβάδισμα" Έλεγε ο πατέρας Πορφύριος ότι ο άνθρωπος πρέπει να επιδιώκει να γνωρίσει την αμαρτωλήκαι ηθικά πτωχή του κατάσταση, για να γίνεται ταπεινός και να γίνεται συμπαθής προς τουςάλλους αμαρτωλούς. "αυτό κι ο Χριστός έλεγε ότι οι πόρνες κι οι τελώνες έχουν, δια τηςμετανοίας και της ταπεινώσεως, το προβάδισμα για τη βασιλεία των ουρανών. Έτσι και οΓέροντας δεν ήθελε να ακούσει για τέτοιους αμαρτωλούς καμιά κατηγορία, γιατί έλεγε ότι οιπόρνες και οι τελώνες που ονομάζουμε, για το Θεό είναι κλέπτες πιασμένοι, ενώ εγώ κι εσείς,μας έλεγε, είμαστε όλοι κλέπτες άπιαστοι. Ο κλέπτης ο…
Το «φταίξιμο» και το «δίκαιο» των συζύγων Έχω παρατηρήσει ότι μερικοί Πνευματικοί λένε στους άνδρες που έχουν προβλήματα με τις γυναίκες τους: «Κάνε υπομονή, αυτός είναι ο σταυρός σου. Τί να κάνουμε; Θα έχης μισθό από τον Θεό». Πάνε μετά οι γυναίκες και λένε και σ’ αυτές: «Κάνε υπομονή, για να έχης μισθό από τον Θεό». Δηλαδή μπορεί να φταίνε και οι δύο και να λέη και στους δύο ο Πνευματικός: «Κάνε υπομονή». Ή μπορεί να φταίη ο ένας και να του λέη ο Πνευματικός: «Κάνε υπομονή». Οπότε αυτός που φταίει αναπαύει τον λογισμό του ότι ανέχεται τον άλλον, ενώ…
μεσιτεύουνΕίναι καλό να απολαμβάνουμε την προσευχή των αγίων, αλλ’ εφ’ όσον κι εμείς είμαστε ενεργητικοί. Και τί μου χρειάζεται, λέει, η προσευχή του άλλου, όταν εγώ είμαι ενεργητικός; Και βέβαια δεν θέλω να έρθης σε ανάγκη, αλλά πάντοτε βρισκόμαστε σε ανάγκη, αν το σκεφθούμε καλά... Και αν ακόμα γίνης Παύλος, θα έχης ανάγκη της προσευχής των άλλων. Μην έχης μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου, διότι θα ταπεινωθής... Αν όμως παραμένουμε αδρανείς, κανένας δεν μπορεί να μας ωφελήση. Ε.Π.Ε. 22,366 ως ήλιοι, ακατηγόρητοιΌπως δεν μπορεί κανείς να πή για τον ήλιο ότι είναι σκοτεινός, ούτε αυτός ακόμα ο τυφλός, έτσι…
Ο Χριστός μας δεν έδειξε υπακοή μόνο στον Ουράνιο Πατέρα Του, αλλά κι εδώ κάτω στην γη είχε τελεία υπακοή στην κατά σάρκα Μητέρα Του και στον νομιζόμενο πατέρα Του, τον μνήστορα Ιωσήφ. Ο Θεός έκανε υπακοή στον άνθρωπο, ενώ εμείς δυσκολευόμεθα να υπακούσουμε, για την αγάπη του Θεού, ακόμη και στον πνευματικό πατέρα. Ας αγαπήσουμε με όλη μας την ψυχή την ταπείνωσι του Χριστού. Σε κάθε τι να τον φέρνουμε εμπρός μας και να εξετάζουμε τι έκανε ο Χριστός εδώ, τι έκανε εκεί; Αυτό να κάνω κι εγώ! Εκείνος αναμάρτητος, εγώ πολύ αμαρτωλός. Εκείνος Θεός, εγώ άνθρωπος. Εκείνος για…
Ο σκοπός του Θεού δεν ήταν μόνο, το να σώση τον άνθρωπο ο Υιός του ερχόμενος στον κόσμο, αλλά δια της ζωής του Χριστού ηθέλησε να μας αφήση μια αγιώτατη διδασκαλία, ένα άπλετο φως, ώστε εκείνος ο οποίος θέλει να σωθή, να μπορεί να βαδίση δι' αυτού του φωτός προς τον πλησιασμό του Θεού. Απο την θεία Γέννησι του Χριστού μας διδασκόμεθα την αγνή αγάπη, την ανιδιοτελή, όχι την αγάπη, που έχει μέσα της συμφέρον. Ο Χριστός μας αγάπησε, μας συμπάθησε ως ανθρώπους ξενωθέντας υπό της αμαρτίας. Μας εγνώρισε πληγωμένους, γεμάτους από πληγές βρώμικες και δυσώδεις, αλλά δεν μας σιχαθηκε.…
Στην αγία πόλη της Ιερουσαλήμ ζούσε κάποτε μια μοναχή. Αγωνιζόταν στην πνευματική ζωή και ευαρεστούσε τον Θεό με την άσκηση και την καθαρότητα της ζωής της. Ο διάβολος όμως τη φθόνησε και ενέπνευσε σε κάποιο νέο έρωτα γι’ αυτή. Η μοναχή βλέποντας ότι σκανδαλίζεται εξαιτίας της ο νέος και κινδυνεύει να χαθεί , παίρνει σε ένα μαντήλι λίγα βρεγμένα όσπρια και φεύγει για την έρημο του Ιορδάνη. Εκεί ασκήτεψε πολλά χρόνια χωρίς να την αντιληφθεί κανείς . Κάποτε όμως τη συνάντησε ένας διορατικός αναχωρητής και της είπε: - Αμμά, τι κάνεις σε αυτή την έρημο; Εκείνη θέλοντας να κρυφτεί, απάντησε:…