Όταν είχε κοιμηθεί ο Γέροντας Πορφύριος, ήλθε μια κοπέλα απ’ την Αυστραλία για να τον επισκεφτεί. Δεν ήξερε ότι είχε πεθάνει. Όταν ήλθε στο μοναστήρι, είδε ότι έξω δεν υπήρχε κόσμος, βρήκε την πόρτα ανοικτή και ανέβηκε τροχάδην επάνω στο κελλάκι του. Είδε, παραδόξως, το Γέροντα να κάθεται στο κρεβάτι, μίλησε μαζί του αρκετή ώρα, είπε ότι ήθελε να πη, πήρε τις απαντήσεις και, πολύ χαρούμενη, κατέβαινε τη σκάλα . Εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε μια αδελφή. Εντωμεταξύ η πόρτα ήταν κλειστή. Της λέει: - Εσύ πως βρέθηκες μέσα; Πως μπήκες; Λέει: - Να. Δεν είχε κόσμο έξω, βρήκα την πόρτα ανοιχτή…
(ο μετέπειτα άγιος γέρων Χαράλαμπος Διονυσιάτης περιγράφει το γεγονός της νεανικής του ηλικίας, όπου βρέθηκε στη φυλακή το 1941 στο στρατόπεδο έξω από τη Δράμα, αιχμάλωτος στα χέρια των κομιτατζήδων και περίμεναν την εκτέλεσή τους μετά την καταδίκη τους εις θάνατον)«Τότε ήλθα σε μια πολύ μεγάλη περισυλλογή. Σκέφτηκα μέσα μου:- Αχ, πόσο μάταιη είναι αυτή η ζωή. Ήθελες Χαράλαμπε να παντρευτής για να γίνεις παπάς, να σώσεις τον κόσμο. Λοιπόν σώσε πρώτα τον εαυτό σου. Στην συνέχεια γονάτισα κάτω και με πύρινα δάκρυα φώναξα:- Άγιε μεγαλομάρτυς Γεώργιε, μεγάλε στρατιώτα του Χριστού, σώσε μας και σου υπόσχομαι να αφιερώσω εξ ολοκλήρου…
«Για ποιό λόγο, λέει κάποιος, δεν γίνονται τώρα θαύματα; Εδώ, σας παρακαλώ, προσέξτε με ακρίβεια, επειδή από πολλούς το ακούω και διαρκώς και πάντοτε να ερωτάται… Για ποιο λόγο, τώρα, η χάρις αυτή περιορίσθηκε και απομακρύνθηκε απ΄ τους ανθρώπους σήμερα; Όχι επειδή θέλησε ο Θεός να μας προσβάλη, αλλά επειδή θέλησε να μας τιμήση υπερβολικά. Πώς; θα σου απαντήσω. Οι άνθρωποι τότε ήταν περισσότερο ανόητοι, διότι μόλις προ ολίγου είχαν απαλλαγή από τα είδωλα και η διάνοια τους ήταν παχυλή και αναίσθητη ακόμη, και όλα τα σωματικά τους φόβιζαν και τους αφήναν με ανοικτό το στόμα, και δεν γνώριζαν ακόμη…
Γράφει ο Νικόλαος Ζουρνατζόγλου: «Ο Γέροντας Πολύκαρπος Ματζάρογλου, μου διηγήθηκε το εξής: Ο Γέροντας Παΐσιος μια χρονιά, την Κυριακή του Τυφλού, ήταν άρρωστος και δεν είχε κάτι να φάη. Το απόγευμα εκεί που καθόταν έξω απ΄το κελί του βλέπει στον ουρανό ένα πουλί, που ερχόταν από πολύ μακρυά κατ΄ ευθείαν προς το μέρος του. Έσκυψε για να μην τον κτυπήση. Η πρώτη του σκέψη ήταν μήπως ήταν κάποιο γεράκι, που τον πέρασε για αγρίμι κι επιχείρησε να τον κτυπήση. Το πουλί, όμως έκανε στροφή κι έφυγε. Τότε άκουσε ένα θόρυβο κοντά του, μέσα στα χορτάρια. Γυρίζει και βλέπει ξαφνιασμένος ένα…
Η αμμά (=μητέρα) Δαμιανή, η ησυχάστρια, η μητέρα του αββά Αθηνογένους του επισκόπου των Πετρών, μάς διηγήθηκε και μας είπε.Ήταν κάποιος ηγούμενος στο άγιο όρος του Σινά, ονομαζόμενος Γεώργιος (έζησε κατά τον 6ο αιώνα μ.Χ), πολύ μεγάλος και ασκητικός. Σε αυτόν τον αββά Γεώργιο το μέγα Σάββατο, ενώ βρισκόταν στο κελλί του, τού ήρθε μια επιθυμία· ήθελα, λέει, να κάνω την αγία Ανάσταση στην αγία πόλη και να μεταλάβω τα άγια μυστήρια στην αγία Ανάσταση του Χριστού του Θεού μας. Όλη λοιπόν την ημέρα έμεινε ο γέροντας στο κελλί του ασχολούμενος με αυτούς τους λογισμούς και προσευχόμενος· μόλις βράδιασε ήρθε…
[συνομιλούν ο μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος (Μ.Α.) με τον Κλείτο Ιωαννίδη (Κ.Ι.)] Μ.Α… Ο πατήρ Φιλόθεος Ζερβάκος έκαμε τάμα στον Άγιο Δημήτριο, κάθε χρόνο στις 26 Οκτωβρίου, που είναι η μνήμη του, να πηγαίνει στον Άγιο Δημήτριο και να παρίσταται και να λειτουργεί εκεί στην πανήγυρη του Αγίου. Μια χρονιά –περίπου 10 χρόνια από τότε που μας διηγήθηκε το γεγονός- είχε πάρα πολύ μεγάλη κακοκαιρία στην Πάρο και δεν υπήρχαν πλοία. Δεν μπορούσε κανένα πλοίο να αποπλεύσει. Ήταν αδύνατον για τον πατέρα Φιλόθεο να φύγει από το νησί και να πάει στον Πειραιά και μετά στη Θεσσαλονίκη, για να εκπληρώσει το…
Ο Μακαριστός γερων Ιάκωβος Τσαλίκης Τον Αύγουστο του 1963 ήρθανε στη Μονή 75 λιβαναταίοι. Εργαστήκανε για τη στέρνα της Μονής, το Αγιονέρι, εθελοντικά. Το έχουν τάμα πολλοί από τις Λιβανάτες, την πατρίδα του Οσίου Δαβίδ, να προσφέρουν κάτι στη Μονή του συμπατριώτη τους, χρήματα ή εργασία. Έτσι φτάσανε τότε 75 άντρες για να κάνουν το έργο της στέρνας. Και στη Μονή βρισκόσανε άλλοι 15, για να βοηθήσουν. Ο π. Ιάκωβος συντόνιζε γενικές εργασίες, μα ήταν και ο μόνος που έπρεπε να φροντίσει για το φαγητό και τη διαμονή των καλών αυτών ανθρώπων.Χρησιμοποίησε ότι υπήρχε και δεν…
Ρώτησε ένας άνθρωπος με το "πνεύμα του κόσμου" ένα νεαρό παλικάρι:- Καλά, βρε παιδί μου! Συ το πιστεύεις, ότι με τη θεία Κοινωνία έρχεται μέσα σου ο Χριστός; Σε πόσους πια...Αφού είναι ένας!Ο νεαρός έμεινε για λίγο συλλογισμένος. Και μετά τον ρώτησε:- Εδώ μένεις;- Ναι!- Πόσα παράθυρα έχει η πόλη μας;- Δεν τα μέτρησα. Αλλά πολλά. Εκατοντάδες χιλιάδες. Εκατομμύρια!- Από τα παράθυρα αυτά, δεν μπαίνει στα σπίτια μας ο ήλιος;- Ναι, βέβαια! - Μα πόσους ήλιους έχουμε;- Ένα. Μόνον ένα!...Τον ρώτησε το έξυπνο παλικάρι:- Και πώς γίνεται και ο ένας ήλιος μπαίνει σε τόσες χιλιάδες σπίτια, από τόσα παράθυρα; Κάτι…
...Πραγματικά είναι μεγάλο αγαθό και δώρο του Θεού η ελεημοσύνη και μας εξομειώνει, όσο μας είναι δυνατό με το Θεό, όταν την ασκούμε-αυτό προπάντων είναι άνθρωπος. Μιλώντας λοιπόν κάποιος για το γνώρισμα του ανθρώπου, αυτό πρόσθεσε "είναι, λέει μεγάλο πράγμα ο άνθρωπος και πάρα πολύ σπουδαίο ο ελεήμονας". Η ελεημοσύνη είναι σπουδαιότερο πράγμα από το να ανασταίνει κανείς νεκρούς. Γιατί είναι πολύ πιο σπουδαίο να δώσεις τροφή στον πεινασμένο Χριστό από το να αναστήσεις νεκρούς στο όνομα του Χριστού. Στην πρώτη περίπτωση εσύ ευεργετείς τον Χριστό, στην δεύτερη ο Χριστός εσένα. Και αμείβεται κανείς όταν ευεργετεί και όχι όταν τον…
Είπεν ο άφρων εκείνος. Δεν υπάρχει Θεός. Αλλά τότε τι συμβαίνει με τον σηματοδότη του σακχάρου στο πάγκρεας. Συγκρατεί μια στάθμη σακχάρου στο αίμα επαρκεί για την αναγκαία ενέργεια. Χωρίς αυτό, όλοι μας θα πέφταμε σε κώμα και θα πεθαίναμε. Η ανθρώπινη καρδιά χτυπάει για -70-με 80-χρόνια χωρίς να σπάσει. Πως ξεκουράζεται ανάμεσα στα χτυπήματα:: Τα νεφρά φιλτράρουν τα δηλητήρια από το αίμα αφήνοντας να περάσουν μόνον τα ωφέλιμα συστατικά. Πως μπορούν και τα ξεχωρίζουν Αυτή την τέλεια σοφία του οργανισμού, ποιος την σκέφτηκε; Τύχη ή δημιουργία;;; Ένα πουλάκι ρωτάει. Επειδή είμαι μικρό και όπως λέτε σεις άμυαλο, πόσο απ’ αυτό…