467. Ο εχθρός καθημερινά και αμείλικτα διώκει την πίστι μου, την ελπίδα μου και την αγάπη μου. Διώκεσαι, πίστις μου. Διώκεσαι, ελπίδα μου. Διώκεσαι, αγάπη μου. Ανδρίζου, πίστις. Ανδρίζου, ελπίδα. Ανδρίζου, αγάπη. Θάρρος, πίστις. Θάρρος, ελπίδα. Θάρρος, αγάπη. Ο Κύριος είναι υπερασπιστής σας. Ο εχθρός θα καταισχυνθή και θα φύγη, χωρίς να έχη επιτύχει τίποτε. 468. Ο Θεός στον πιστό: «Είμαι ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα, η ζωή σου, η ειρήνη σου, η χαρά σου, η ευλογία σου. Ό,τι έχεις και δεν έχεις σ’ αυτόν τον κόσμο. Να είσαι λοιπόν στραμμένος προς εμένα με σέβας και με…
445. Άνθρωπε, αναγνώρισε την πνευματική σου αθλιότητα και προσεύχου στον Φιλάνθρωπο Κύριο να σε σώση απ’ αυτή. Μη λες μέσα σου: «Δεν κινδυνεύω. Δεν βρίσκομαι σε αθλιότητα. Δεν χρειάζεται να προσευχηθώ για μία αθλιότητα που ποτέ δεν την έχω αντιληφθή και γνωρίσει». Αυτή ακριβώς είναι η αληθινή αθλιότης. Το ότι δηλαδή, ενώ βρίσκεσαι σε αθλιότητα τόσο μεγάλη, δεν την αντιλαμβάνεσαι. Αυτή η αθλιότης είναι τα αμαρτήματά σου. 446. Αν σου συμβή να βρεθής σε μεγάλες συμφορές, θλίψεις και αρρώστιες, μην πέσης σε απόγνωσι. Μη γογγύσης. Μην ευχηθής τον θάνατό σου. Και μην πης στον παντεπόπτη Θεό: «Τι φοβερό κατάντημα για…
Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο άνθρωπος στην πραγματικότητα δεν πεθαίνει. Ο θάνατος είναι απλώς μετάβαση από την μια ζωή στην άλλη. Είναι ένας αποχωρισμός για ένα μικρό διάστημα. Όπως, όταν πάη κάποιος, ας υποθέσουμε, στο εξωτερικό για έναν χρόνο, οι δικοί του στενοχωριούνται, γιατί θα τον αποχωρισθούν για έναν χρόνο, ή αν λείψη δέκα χρόνια, έχουν στενοχώρια για τον αποχωρισμό των δέκα χρόνων, έτσι πρέπει να βλέπουν και τον αποχωρισμό από τα αγαπημένα τους πρόσωπα με τον θάνατο. Αν πεθάνη, ας υποθέσουμε, κάποιος και οι δικοί του είναι ηλικιωμένοι, να πουν: «Μετά από καμμιά δεκαπενταριά χρόνια θα ανταμώσουμε». Αν είναι…
«Ούτε θα μείνει ποτέ αργός (ο πιστός), ή θα καταφρονήσει κάτι, έστω ευτελέστατο και ελάχιστο· αντιθέτως, κάνοντας και πράττοντας τα πάντα θεαρέστως, θα μείνει αμέριμνος για όλα και σ’ όλον τον βίο. Υπάρχει μέριμνα άπρακτη και πράξη αμέριμνη, όπως και αντιστρόφως υπάρχει αμεριμνησία έμπρακτη και αργία περίφροντις. Αυτές τις καταστάσεις δήλωσε και ο Κύριος με τους λόγους του· την μεν μία στο χωρίο, «ο πατήρ μου εργάζεται έως τώρα και εγώ επίσης εργάζομαι», και πάλι, «να εργάζεσθε όχι για την φθειρομένη βρώση, αλλά για την διατηρουμένη στην αιώνια ζωή», θέλοντας με αυτά όχι να απαγορεύσει την εργασία αλλά να μας…
Θάνατος παιδιών-Μια μάνα, Γέροντα, που το παιδί της πέθανε πριν από εννέα χρόνια, σάς παρακαλεί να κάνετε προσευχή να το δη έστω στον ύπνο της, για να παρηγορηθή.-Πόσων χρονών ήταν το παιδί; ήταν μικρό; Είναι σημαντικό αυτό. Αμα το παιδί ήταν μικρό και η μητέρα είναι σε κατάσταση πού, αν της παρουσιασθή, δεν θα αναστατωθή, θα παρουσιασθή. Αιτία είναι η μητέρα που δεν παρουσιάζεται το παιδί.-Μπορεί, Γέροντα, αντί να παρουσιασθή το παιδί στην μητέρα που το ζητάει,να παρουσιασθή σε κάποιον άλλον;-Πώς δεν μπορεί! Κανονίζει ανάλογα ο Θεός. Όταν ακούω για τον θάνατο κάποιου νέου, λυπάμαι, αλλά λυπάμαι ανθρωπίνως. Γιατί, αν…
«Μα σαν ενωθής με το Θεό και βασιλιά, δεν είσαι μόνος, αλλά στον αριθμό μετριέσαι των αγίων, αγγέλων ομοδίαιτος, συγκάτοικος δικαίων κι όλων στον ουρανό όσοι ζουν συγκληρονόμος γνήσιος. Πώς είναι μοναχός λοιπόν αυτός που ζει εκεί πάνω, όπου των οσίων ο χορός είναι και των μαρτύρων, όπου ο χορός των προφητών, των θείων αποστόλων, όπου είναι το αναρίθμητο το πλήθος των δικαίων, των ιεραρχών, των πατριαρχών, και των λοιπών αγίων; Μα όποιος φτάσει το Χριστό να ’χει ένοικό του μέσα, πέστε, πώς είναι δυνατόν να πούμε ότι είναι μόνος; Με το Χριστό μου είναι μαζί, ο Πατέρας και το…
433. Ο Κύριος είναι παντού κκαι όλα τα αγκαλιάζει με την αγάπη και την παντοδυναμία του. Πρεπει λοιπόν να είμαι αμέριμνος εν Κυρίω. Αμέριμνος δεν θα πη αργός και ρίψασπις μπροστά στο καθήκον. Θα πη: άνθρωπος που τρέφει εμπιστοσύνη στην Πρόνοια του Θεού, αφού κάμη το δικό του χρέος. Ο Θεός μας έφερε στην ύπαρξι από την ανυπαρξία. Μόνοι μας, δεν είμαστε τίποτε. Μόνοι μας, ούτε να ζήσουμε απλώς δεν θα μπορούσαμε. Γιατί ο Θεός μας τα δίνει όλα: τη ζωή μας, τη δύναμί μας, το φώς μας, τον αέρα μας, τη βρώσι και πόσι μας, όλα όσα ανήκουν στον…
427. Πόσοι χριστιανοί λένε ότι πιστεύουν στον Θεό, χωρίς πραγματικά να πιστεύουν! Πόσα στόματα μένουν σιωπηλά, όταν είναι ανάγκη να υπερασπισθούν τη δόξα του Θεού και των Αγίων του ενώπιον των «υἱων τοῦ αἰῶνος τούτου», που τη βλασφημούν! Πολλοί λένε ότι πιστεύουν στον Θεό, αλλά όταν έρχεται ο πειρασμός, η πίστις τους εξανεμίζεται! Η πίστις αυτή λοιπόν ήταν μόνο λόγια. Η ώρα του πειρασμού είναι ακριβώς η ώρα να δείξει κανείς την υπακοή του στις βουλές του Κυρίου και να του πη: «γενηθήτω τό θέλημά σου». Ή να αναφωνήση: «Εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον » (Ιωβ α’ 21). Αν δεν…
"Στους ιατρούς συνιστούσε..."Το θαυματουργικό της προσευχής που το διαπίστωσα και σε συγγενικά μου πρόσωπα, όσον αφορά θέματα υγείας, ιδίως ψυχικής υγείας. Επέμενε πολύ στο θέμα της προσευχής. Στους ιατρούς - το έλεγε και σ' εμένα - συνιστούσε: "Εκεί στο ιατρείο, την ώρα που θα σκύβεις επάνω από τον ασθενή, να προσεύχεσαι γι' αυτόν και να λες την προσευχή του Χριστού".Και πράγματι, το εφαρμόζω αυτό στο ιατρείο. Σε δύσκολες περιπτώσεις λέω "Κύριε Ιησού Χριστέ" - τώρα, μετά την κοίμηση του Γέροντα, προσθέτω "και δι' ευχών του Γέροντος Πορφυρίου" - "βοήθησέ με να κάνω τη σωστή διάγνωση και να ξεπεράσω τη συγκεκριμένη…
Μας διηγήθηκε ο οσιότατος Διονύσιος, ο πρεσβύτερος και σκευοφύλακας της αγιότατης Εκκλησίας των Ασκαλωνιτών, για τον αββά Ιωάννη τον αναχωρητή ότι υπήρξε πραγματικά μέγας άνθρωπος κατά Θεόν στη σημερινή γενιά· και για να δείξει την προς Θεόν ευαρέστησή του, διηγιόταν τούτο το θαύμα που συνέβαινε σ’ αυτόν: «Ο γέροντας», λέει, «ησύχαζε στα μέρη του χωριού Σοχούς, είκοσι σχεδόν μίλια από τα Ιεροσόλυμα. Είχε δε ο γέροντας στο σπήλαιό του μια εικόνα της Παναγίας αχράντου Δεσποίνης ημών και αειπάρθενου Μαρίας να κρατά στην αγκαλιά το Θεό μας. Κάθε φορά λοιπόν που ήθελε να πάει σε κάποιο τόπο, ή σε μακρινές ερήμους…