Στην οικογένεια που συχνότατα πήγαινε ο Παππούς (άγιος Νικόλαος Πλανάς), τον χώρο τους εντός της αυλής τον είχε νοικιάσει ένας τσαγκάρης κομουνιστής, εκ των σημαινόντων στελεχών. Το μίσος του προς όλους, και εξαιρετικώς προς τους ιερείς, δεν είχε όρια. Εκεί που εργαζόταν παραληρούσε μονολογώντας, από πού θα αρχίσει με την παρέα του να σφάζουν τους παππάδες. Και έλεγε:- «Πρώτα – πρώτα, θα σφάξουμε τους παπάδες της Ζωοδόχου Πηγής».Και έλεγε συνέχεια και για τους άλλους. Όπως σας είπα αυτός εργαζόταν εντός της αυλής. Ο Παππούς με την καλοσύνη του πήγε κοντά του και του λέει:- «Καλησπέρα, παιδί μου».Εκείνος, χωρίς να σηκώσει…
Άλλη φορά ο πατήρ Νικόλαος Πλανάς, βάδιζε προς τον ιερό Ναό της Αγίας Τριάδας, δίπλα στη λαχαναγορά. Καθ’ οδόν συνάντησε ένα αμάξι, του οποίου το άλογο είχε πέσει κατά γης ημιθανές, ο δε αμαξηλάτης -άνθρωπος τραχύς- είχε αγριέψει και δέρνοντας αλύπητα το ατυχές ζώο, βλασφημούσε ασύστολα τα θεία. Ο παπά-Νικόλας πλησίασε τον… αποθηριωμένο άνθρωπο και με το ήπιο και καλλιεργημένο χριστιανικό ύφος του, θέλησε να τον καθησυχάσει λέγοντας: - «Το ζώο δεν έχει τίποτα και θα γίνει καλά, αλλά μη βλαστημάς, παιδάκι μου, το όνομα του Θεού».Ο αμαξηλάτης στην κατάσταση του θυμού που βρισκόταν, γύρισε τα «πύρινα» μάτια του προς…
Όταν έρθει αυτή η εποχή, τότε θα αρχίσει η αγάπη ανάμεσα στους ανθρώπους. Μα όσο μακριά και αν είναι αυτή η εποχή, βρίσκεται καθ΄οδόν και θα έρθει. Αγαπάτε τους φίλους σας. Η αγάπη προς τους φίλους είναι ακριβή. Εγώ μιλώ για την αληθινή, θεία αγάπη. Βοήθησε το φίλο σου για το καλό - και ζήτησε τη βοήθειά του για το καλό - μόνον αυτό μπορεί να ονομαστεί πραγματική φιλική αγάπη. Επιθυμώ το φίλο όχι για να κολακεύει τις αδυναμίες μου και να σκεπάζει και να δικαιολογεί τα λάθη μου αλλά, αντίθετα, να με διορθώνει στο κακό και να με υποστηρίζει…
Γράφει ο Francis Collins (εξέχων Γενετιστής,επικεφαλής του Σχεδίου Ανθρώπινου Γονιδιώματος) Αναζητώντας την Αλήθεια Το πτωχό χωριό Έκου βρίσκεται στο δέλτα του Νίγηρα ποταμού, κοντά στο μέρος όπου τελειώνει η δυτική ακτή της Αφρικής. Εκεί ήταν που πήρα ένα δυνατό και απρόοπτο μάθημα. Είχα ταξιδέψει στη Νιγηρία το καλοκαίρι του 1989 για να προσφέρω εθελοντική υπηρεσία σ΄ένα μικρό ιεραποστολικό νοσοκομείο, για να δώσω μια ευκαιρία στους ιεραπόστολους γιατρούς να απουσιάσουν για να παρακολουθήσουν το ετήσιο συνέδριό τους και να ξαναφορτίσουν τις πνευματικές και φυσικές μπαταρίες τους. Οι γυμνασιακής ηλικίας κόρες μου κι εγώ συμφωνήσαμε να πάμε σ΄αυτήν την περιπέτεια μαζί, γιατί…
(Προσευχή στην Αγία Τριάδα) Έλα, Φως, στο σκοτάδι μου,Φως Πατέρα, Φως Χριστέ μου, Φως Άγιο Πνεύμα.Έλα, Φως, στο θολό ποτάμι του χρόνουπου καταπίνουν οι μέριμνες.Φως, πιο δυνατό από το σκοτασμό των παθώνπου αλλοιώνουν τις Εικόνες των αδελφών μέσα μου,και σκληραίνουν τη φτωχή μου ψυχή.Φως, Εσύ, που σκορπίζεις τους δαιμονικούς ψιθυρισμούςκαι στην ακοή καθαρά εκφωνείς τον Λόγο. Έλα, Φως, στο σκοτάδι μου,να δω την αλήθεια μου – κι άλλο, κι άλλο,κι ας μου είναι δύσκολο – μη με λυπάσαι Φως, Φως μη με ξεχνάς, κάθε γωνιά μαζί σου να εξαγνίζεται των κρυμμένων βασάνων μου. Έλα και ζέστανε την καρδιά μου,μοιράσου στα…
«Η υπομονή μιας πιστής γυναίκας». Αγίου Κασσιανού"Θα ήθελα να σας δώσω γι’ αυτή την υπομονή δύο ακόμα παραδείγματα.Το πρώτο είναι το παράδειγμα μιάς αφιερωμένης στον Θεό γυναίκας. Αυτή εργαζόταν με τόση συνέπεια την αρετή της υπομονής,ώστε όχι μόνο δεν απέφευγε τις επιθέσεις των πειρασμών, αλλά φρόντιζε η ίδια να προκαλεί τον πειρασμό, ώστε έτσι να ασκείται και να υπομένει, όσο συχνά κι αν οι πειρασμοί της επετίθεντο. Αυτή η γυναίκα ήταν απόγονος επιφανούς οικογένειας,κατοικούσε στην Αλεξάνδρεια και υπηρετούσε ευλαβικά τον Κύριο, παραμένοντας στο σπίτι που της είχαν αφήσει κληρονομιά οι γονείς της. Πήγε λοιπόν αυτή κάποτε και βρήκε τον μακαριστό…
Εἶναι λίγες οἱ λέξεις γιά νά περιγράψεις μιά γυναὶκα πού θύμιζε τήν Παναγία. Δυό λόγια θά πῶ γιά μνημόσυνο. Ὁ πρῶτος γιός της γενήθηκε ἀνάπηρος, μέ πόδια ἀτροφικά. Ὅλη της τήν ζωή τήν ξόδεψε νά τόν ὑπηρετεῖ, γιατί ἐκεῖνος δέν μποροῦσε νά περπατήσει. Ἡ κ. Δέσποινα διακονοῦσε τόν γιό της μόνη της. Δέν ἤθελε νά τόν ἀφήσει σέ ἵδρυμα. Ἑξήντα πέντε χρόνια δέν βγῆκε ἀπό τό φτωχικό της. Τό ἀπέριτο σπιτάκι της ἤτανε ὁ παράδεισος ὁλόκληρης τῆς γειτονιᾶς. Κάποτε καί ἡ κ. Δέσποινα ἀνήμπορη κι ἐκείνη ἔβαλε τό κρεββάτι της δίπλα στόν γιό της. Ὅταν κοιμότανε, τά κεφάλια τους…
O Leo Buscaglia γράφει για το θετικό παράδειγμα του δικού του πατερά: «Ο πατέρας είχε πάντα αρκετά κολοκυθάκια για να θρέψει ένα ολόκληρο μικρό έθνος. Τα καθάριζε, τα χώριζε κατά μέγεθος και ετοιμαζόταν για τη βόλτα του στη γειτονιά.Τα τρυφερότερα της σοδειάς ήταν προορισμένα να δοθούν. Αυτά που είχαν καταφέρει να κρυφθούν κάτω από τους θάμνους και είχαν μεγαλώσει σε μέγεθος Γαργαντούα προορίζονταν για το τραπέζι μας…Ο πατέρας είχε κανονικό δρομολόγιο διανομής κολοκυθιών. Χώριζε σε μερίδες τα πολύτιμα λαχανικά, αναλόγως με τις ανάγκες των γειτόνων μας, το μέγεθος της οικογενείας τους και τις γευστικές τους προτιμήσεις. Έξι γι’ αυτή την…
Σημειώνει ο Μητροπ. Νικοπόλεως Μελέτιος: «Ένας πλούσιος μπαμπάς βρίσκεται μαζί με το νεαρό γιό του-παλληκαράκι- στο γκαράζ. Έχει μπροστά του ένα πολυτελές αυτοκίνητο. Και το ψάχνει απ’ όλες τις μεριές. Σφίγγει βίδες. Σκουπίζει. Ξεσκονίζει….. Σκύβει. Ξανασκάβει. Ιδρώνει. Φυσάει. Ξεφυσάει. Και συνεχίζει. Απτόητος. Και χωρίς τέλος…… Ρωτά ξαφνικά ο νεαρός: - Μπαμπά, γιατί όλες αυτές τις δουλειές, δεν τις αφήνεις να τις κάνει κάποιος άλλος; Απαντά με απορία, σαν να είχε ακούσει μια μεγάλη ανοησία: - Τι λες, παιδί μου! Το αυτοκίνητο αντιπροσωπεύει ένα κεφάλαιο! Ξέρεις, τι έδωσα γι’ αυτό; Ο ξένος δεν το πονάει! Ο καλός νοικοκύρης έχει χρέος να…
«Στην άκρη ενός μεγάλου δάσους ζούσε κάποτε ένα μικρό αγόρι με τη μητέρα του.Μια μέρα αυτή το τιμώρησε αυστηρά για κάποια αταξία του. Το παιδί, θυμωμένο και επαναστατημένο άρχισε να φωνάζει:«Σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ» κι έτρεξε μακριά μέσα στο δάσος φωνάζοντας: «Σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ».Όταν πλησίασε σε μια μεγάλη χαράδρα σταμάτησε το τρέξιμο, αλλά τρέμοντας απ’ τη παιδική του λύσσα, φώναξε πάλι: «Σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ», και η ηχώ απάντησε:«Σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ!».Κατατρομαγμένο το παιδί έτρεξε πίσω στη μητέρα του και με λυγμούς της είπε για τον κακό άνθρωπο του δάσους, που…