215.«τις αύτη η αναβαίνουσα πέλει, κοσμικών από κοιλάδων;» Ο ύμνος αυτός του Δεκαπενταυγούστου είναι εμπνευσμένος από το «Άσμα Ανιάτων»: «Εγώ άνθος του πεδίου κρίνον των κοιλάδων... τις αύτη η αναβαίνουσα από της έρημου; Ως στελέχη καπνού τεθυμιαμένη σμύρναν και λίβανον από πάντων κονιορτών μυρεψού;... Τις αυτή η αναβαίνουσα λελευκανθισμένη, επιστηριζομένη επί τον αδερφιδόν αυτής;» (β' 1, γ' 6, η' 5) . Πρόκειται ασφαλώς για μια προφητική προτύπωσι της Μεταστάσεως της Θεοτόκου. Ειδικώτερα, ύμνος και προφητεία αναφέρονται στην αλυσιδωτή έκπληξι που η ένδοξη Μετάστασις της Θεοτόκου προκάλεσε στις ουράνιες αγγελικές δυνάμεις. Η πρώτη έκπληξις των αγγελικών στρατιών αφορά στον τόπο…
510. Ο Κύριος έχει μεγάλη υπόληψι για τη φύσι, που ο ίδιος δημιούργησε, καθώς και για τους νόμους της, που θέσπισε η άπειρος σοφία του. Γι’ αυτόν τον λόγο συνήθως πραγματοποιεί τη θέλησί του μέσω της φύσεως και των νόμων της. Λόγου χάριν, όταν τιμωρή ή ευλογή τους ανθρώπους. Έτσι, ας μη του ζητούμε θαύματα, χωρίς να υπάρχη άκρα ανάγκη. 511. Ο Κύριος εκτιμά πολύ τα έργα των χεριών του, που τα προίκισε με λογικό και ελευθέρα θέλησι, δηλαδή τους Αγγέλους και τους Αγίους, ενεργεί δε μέσω αυτών τον αγιασμό και τη σωτηρία μας. Μη λες λοιπόν: «Θα ζητήσω τη…
Ο π. Χερουβείμ Κωνσταμονίτης διηγήθηκε: Είχε διορατικό χάρισμα ο Γέροντας (ο Ηγούμενος Φιλάρετος Κωνσταμονίτης). Όταν εξομολογούσε, ενίοτε έλεγε:– Ναι, καλά, αλλά εκείνο που πήρες, να το επιστρέψης. Εκείνο που έκανες δεν σκεφτόσουν να το εξομολογηθής. Πολλούς, που πρώτη φορά έρχονταν να εξομολογηθούν, τους αποκαλούσε με τα ονόματά τους. Επίσης είχε καλλιεργήσει και τη νοερά προσευχή. Όταν είχε γεράσει και δεν μπορούσε να ανέβη τις σκάλες, περίμενε στο πρώτο σκαλοπάτι και κατόπιν σαν πουλί ανέβαινε επάνω. Ο φύλακας άγγελός του τον ανέβαζε. Ένα βράδυ που συνέβη το ίδιο τον άκουσα να λέη:– Σε κουράζω και σένα, Άγγελέ μου! (από το βιβλίο…
460. Όταν προσεύχεσαι στις Ασώματες Δυνάμεις, μη τις φαντάζεσαι σαν τρομερά, απρόσιτα και ανελέητα όντα. Όχι, είναι κάτι το εντελώς αντίθετο. Οι Άγιοι Άγγελοι είναι τα πιο καλόβολα, τα πιο ταπεινά, τα πιο αγαπητικά, τα πιο προσηνή και φιλικά όντα, πάντοτε έτοιμα να μας ακούσουν και βρίσκονται πολύ κοντά σε όποιον τα επικαλείται στην προσευχή του με πίστι και αγάπη. Και το δικό τους όνομα, όπως του Θεού, είναι αγάπη.Επίσης, όταν προσεύχεσαι στις Ασώματες Δυνάμεις, να παραβλέπης κάθε τι το γήινο ως φθαρτό και να αγαπάς με όλη σου την ψυχή την ουράνια και αιώνιο ζωή, λαχταρώντας τη. Ευχαριστούνται πολύ…
Στην παραβολή του σπορέως ο Κύριος Ιησούς εξηγεί: «το χωράφι είναι ο κόσμος, ο καλός σπόρος είναι όσοι ανήκουν στη βασιλεία του Θεού. Τα ζιζάνια είναι όσοι ανήκουν στον πονηρό, ο εχθρός που τα έσπειρε είναι ο διάβολος, ο θερισμός είναι το τέλος του κόσμου και οι θεριστές είναι οι άγγελοι. Όπως λοιπόν μαζεύονται τα ζιζάνια και καίγονται στη φωτιά, έτσι θα γίνει στο τέλος του κόσμου. Θα στείλει ο Υιός του Ανθρώπου τους αγγέλους του και θα μαζέψουν από το χώρο της βασιλείας του όσους προκαλούν την πτώση των άλλων και κάνουν πράγματα αντίθετα με τον νόμο του Θεού,…
«Πράγματι, σε σχέση με εκείνην την θεία και άκτιστη φύση (του Θεού), την σε όλους ασώματη και απερίγραπτη ευρίσκονται (οι άγγελοι) κτιστοί και περιγραπτοί, σε σχέση με την δική μας όμως ευρίσκονται εντελώς ασώματοι, ακατάληπτοι και αόρατοι… τα σώματά μας γίνονται (στη Β΄ Παρουσία) πνευματικά και θα έλεγα ότι πρόκειται να γίνουν παρόμοια με των αγγέλων, όταν ανεγερθούν από τους νεκρούς» (τ. 19Β, σ. 143). (ΕΠΕ, ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ, Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου) (Η συλλογή των κειμένων έγινε από τον π. Νικόλαο Πουλάδα)
Η προσευχή της: «Συ Κύριέ μου, έλεγε, εξαφάνισες από μέσα μας το φόβο του θανάτου. Συ έκανες, για χάρη μας, το τέλος αυτής της πρόσκαιρης ζωής ξεκίνημα της αληθινής και αιώνιας ζωής. Συ για λίγο καιρό αναπαύεις με τον ύπνο του θανάτου τα σώματά μας και πάλι θα τα ξυπνήσεις με τη σάλπιγγα της δευτέρας παρουσίας Σου. Συ παραδίδεις σαν περιουσία στης γης τα σπλάχνα πάλι το χωματένιο σώμα μας, που με τα χέρια Σου έπλασες και ξαναπαίρνεις πάλι ό,τι έδωσες στη γη, κάνοντας το θνητό και άσχημο σώμα μας λαμπρό, με την αφθαρσία και τη χάρη Σου. Συ μας…
Ειρηνικάδεήσεις λειτουργικέςΜας παραγγέλλει η Εκκλησία να ζητάμε τον άγγελο της ειρήνης. Να ζητάμε, δηλαδή, αυτό που είναι ο σύνδεσμος όλων των αγαθών, την ειρήνη, ώστε να είμαστε απαλλαγμένοι από κάθε μάχη, από κάθε πόλεμο, από κάθε έριδα. «Να είναι ειρηνικά όλα τα παρόντα». Και αν ακόμα κάτι είναι ανυπόφορο, όταν υπάρχη ειρήνη, γίνεται ελαφρύ. Γι’ αυτό και ο Χριστός έλεγε: «Σας δίνω τη δική μου ειρήνη» (Ιωάν, ιδ' 27). Γιατί κανένα όπλο δεν είναι τόσο ισχυρό για το διάβολο, όσο η φιλονικία και η έχθρα και ο πόλεμος. Ας παρακαλούμε: «Τη σημερινή ημέρα χάρισέ την μας ειρηνική και όλες τις…
Ο ΌΣΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ Ο ΑΠΛΟΥΣ πήγε κάποτε επισκέπτης σ’ ένα μοναστήρι. Ήταν Κυριακή. Οι καλόγεροι μαζεύονταν στην εκκλησία να λειτουργηθούν. Ο Όσιος στάθηκε σε μια παράμερη γωνιά. Από κει παρατηρούσε, χωρίς να φαίνεται, τους αδελφούς που έμπαιναν στην εκκλησία. Είχε χάρισμα από τον Θεό να διαβάζει την ψυχή, καθώς εμείς διαβάζουμε την όψη των συνανθρώπων μας.Οι περισσότεροι αδελφοί είχαν χαρούμενο πρόσωπο, που έδειχνε αμέσως την εσωτερική τους διάθεση. Ο καθένας είχε πλάι του τον φύλακα Άγγελό του, που ακτινοβολούσε κι εκείνος από χαρά. Όλα αυτά έδειχναν αγιότητα, πρόοδο στην αρετή! Ο Αββάς Παύλος ευχαριστούσε με την καρδιά του τον Θεό.Καθυστερημένος…
ΈΝΑΣ αδελφός παρακάλεσε κάποιο Γέροντα να του εξηγήσει τί εννοει ο Ψαλμωδός όταν λέει «ουκ έστι σωτηρία αυτώ εν τω Θεώ αυτού» (Ψαλμ. 3, 2).Τους λογισμούς της απογνώσεως εννοεί, που σπέρνει ο πονηρός στον νου του ανθρώπου, εξήγησε ο Γέροντας. Αυτούς που του λένε διαρκώς πως δεν υπάρχει πια γι’ αυτόν σωτηρία, αφού αμάρτησε, και άδικα καταφεύγει στον Θεό με την μετάνοια. Έτσι, προσπαθεί να τον παρασύρει, για να τον ρίξει στον γκρεμό της απελπισίας. Η ψυχή όμως που ποθεί την σωτηρία της, ας αγωνίζεται σκληρά ν’ απομακρύνει αυτούς τους λογισμούς.Και διηγήθηκε την ακόλουθη ιστορία:Στα περίχωρα της Θεσσαλονίκης ήταν τον…