170. «Ανεκαινίσθη ο κόσμος εν τη κυήσει σου» Η Ενσάρκωσις ήταν η απαρχή της ανακαινίσεως της φυσικής Δημιουργίας, η οποία θα ολοκληρωθή με την ολοκλήρωσι της σωτηρίας και της αποκαταστάσεως του ανθρώπου. «Και αυτή η κτίσις ελευθερωθήσεται από της δουλείας της φθοράς εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού» (Ρωμ. η' 21). Η ανακαίνισις της κτίσεως άρχισε με την ανάπλασι και την ανακαίνισι της ανθρωπίνης φύσεως. Η οριστική ανακαίνισις του φυσικού κόσμου θα γίνη στη συντέλεια των αιώνων. Τότε ο κόσμος θα γίνη «καινός»: «Καινούς ουρανούς και γην καινήν κατά το επάγγελμα (υπόσχεσιν) αυτού προσδοκώμεν (Β'…
170. «Ανεκαινίσθη ο κόσμος εν τη κυήσει σου». Στο εργαστήριο της Θεοτόκου δεν αναπλάσθηκε μόνο ο άνθρωπος, οντολογικά και ηθικά, όπως είδαμε, αλλά και ολόκληρη η φυσική δημιουργία,. Με την Ενσάρκωσι η Θεοτόκος συνήργησε στην αναδημιουργία και ανακαίνισι της Κτίσεως: «Χαίρε, δι’ ης νεουργείται η Κτίσις», ψάλλει ο υμνωδός. Και ο ι. Δαμασκηνός λέει ότι «δια της Θεοτόκου, ο κτίστης πάσαν την κτίσιν προς το κρείττον μετεστοιχείωσεν» (Δ, 66). «Η νεουργία όμως αυτή, αποτελούσα τον κύριον λόγον της θείας του Λόγου ενανθρωπήσεως, εξυπακούει την παλαίωσιν της κτίσεως. Όντως η φύσις επαλαιώθη εν τω αρχαίω κήπω της Εδέμ. Η…
169. «θείας γεγόναμεν κοινωνοί φύσεως δια σου» Η ένωσις της θείας φύσεως του Υιού και Λόγου του Θεού με την ανθρώπινη φύσι είχε σαν συνέπεια και την θέωσι της δεύτερης από την πρώτη, όπως προσημειώθηκε. Η «υποστατική» όμως ένωσις της ανθρωπίνης φύσεως με τη θεία είχε σαν συνέπεια και την ηθική ένωσι του ανθρώπου με τον Θεό. Χάρις δηλαδή στην Ενσάρκωσι του Θεού μπορεί πια και ο άνθρωπος να υψωθή στη σφαίρα του Θεού και να συμμετάσχη στη ζωή της Παναγίας Τριάδος. Η ηθική και πνευματική αυτή εξύψωσις της ανθρωπίνης φύσεως λέγεται στη γλώσσα της Εκκλησίας «θέωσις»! Σ’…
ΥΠΟΜΝΗΜΑ -Στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο- Ερμηνεία πατερική & θεολογική του Ευαγγελίου του ΛουκάΤο ερμηνευτικό Υπόμνημα του Π.Ν. Τρεμπέλα μεταφρασμένο στη νεοελληνική γλώσσα Μετάφραση αρχιμ. Νικόλαος Πουλάδας Κεφάλαιο 14 Στίχ. 7-14. Διδασκαλία για την ταπεινοφροσύνη.14.7 ῎Ελεγεν δὲ πρὸς τοὺς κεκλημένους(1) παραβολήν(2), ἐπέχων(3) πῶς τὰς πρωτοκλισίας(4) ἐξελέγοντο, λέγων πρὸς αὐτούς,7 Βλέποντας ο Ιησούς τους καλεσμένους με ποιον τρόπο διάλεγαν τις πρώτες θέσεις στο τραπέζι, τούς είπε μια παραβολή:(1) Μπορούμε να υποθέσουμε ότι η θεραπεία του υδρωπικού έγινε πριν ακόμη αρχίσει το γεύμα. Τώρα αυτό αρχίζει και όταν κάθονταν οι καλεσμένοι γύρω από το τραπέζι, εκδηλώθηκε κάποια τάση μεταξύ τους να πιάσουν τις…
168. «όλον μεν τον άνθρωπον εν τη γαστρί σου ανέπλασεν» Ο Θεός, στο «εργαστήριον» της Θεοτόκου εργάσθηκε και άλλα θαυμαστά έργα. Ένα τέτοιο βασικό έργο ήταν και η ανάπλασις του πεσμένου ανθρώπου. Ο Κύριος, με αλλά λόγια, μέσα στο «νοητόν παράδεισον», τη Θεοτόκο αναδημιούργησε τον Αδάμ, χρησιμοποιώντας εντελώς νέα υλικά: Στη δεύτερη αυτή δημιουργία του ανθρώπου, ο Θεός χρησιμοποιεί για δομικό υλικό όχι πλέον τον «χουν από της γης» (Γεν. β' 7) , αλλά την άχραντη σάρκα της Παρθένου, την οποία ενώνει με τη θεία φύσι του Υιού και Λόγου. Έτσι δημιουργείται μια καινούργια ανθρώπινη ύπαρξις, όπως τη…
167.«το εργαστήριον της ενώσεως των δύο φύσεων» Η Θεοτόκος με τη συνεργία της στο μυστήριο της Ενσαρκώσεως αποδείχθηκε «εργαστήριον της ενώσεως των δύο φύσεων», της θείας και της ανθρώπινης στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Με άλλα λόγια, η Θεοτόκος υπήρξε ο έμψυχος αργαλειός, στον οποίο υφάνθηκε το ανεπανάληπτο αριστούργημα, η μεγαλειώδης θεανθρώπινη μορφή του Ιησού Χριστού. Η Θεοτόκος ύφανε τον «άρραφο χιτώνα» των δυο φύσεων του Χριστού επί εννέα ολόκληρους μήνες, κάτω απ την επισκίασι του Αγίου Πνεύματος. Όταν τελείωσε η μυστική αυτή ύφανσις την νύχτα εκείνη των Χριστουγέννων, άγγελοι και άνθρωποι δοξολόγησαν τον Θεό για το μοναδικό αυτό…
166. «έσχες σαις αγίαις αγκάλαις υιόν τον πάντων Θεόν» Η Θεοτόκος αξιώθηκε να κρατήση στην αγκαλιά της τον Υιόν του Θεού. Στην Ενσάρκωσι «ο Υιός του Θεού, Υιός της Παρθένου» έγινε. Ο Κύριος, σαν Υιός του Θεού βρισκόταν πάντα στον «κόλπο του Πατρός» (=αχώριστος πάντοτε από τον Θεό Πατέρα, Ιωάν, α' 18). Σαν «Υιός του Ανθρώπου» (Ματθ. η' 20) κρατείται για λίγο στους αγίους κόλπους της Θεομήτορος: «Κόλπων ουκ εκστάς, ανάρχου Γεννήτορος, εν κόλποις αγνής Κόρης υλίζεται» (II) . Γεμάτος έκστασι και απορία για το άρρητο αυτό μυστήριο, ο ιερός υμνωδός ψάλλει: «Ο εν κόλποις του Πατρός, πώς εν…
Η λαχτάρα για την προσευχή - Γέροντα, πώς πρέπει να προσεύχομαι; Να αισθάνεσαι σαν μικρό παιδί, και τον Θεό να Τον αισθάνεσαι Πατέρα σου και να Τον παρακαλάς για ό,τι έχεις ανάγκη. Μιλώντας έτσι με τον Θεό, δεν θα θέλης μετά να ξεκολλήσεις από κοντά Του, γιατί μόνο στον Θεό βρίσκει κάνεις την ασφάλεια, την παρηγοριά, την ανέκφραστη αγάπη με την θεία στοργή.Προσευχή είναι να βάλουμε τον Χριστό μέσα στην καρδιά μας, να Τον αγαπήσουμε με όλο μας το είναι, «Αγαπήσεις Κύριον τον Θεό σου εξ’ όλης της καρδίας σου και εξ’ όλης της ψυχής σου και εξ΄όλης της ισχύος…
ΥΠΟΜΝΗΜΑ -Στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο- Ερμηνεία πατερική & θεολογική του Ευαγγελίου του ΛουκάΤο ερμηνευτικό Υπόμνημα του Π.Ν. Τρεμπέλα μεταφρασμένο στη νεοελληνική γλώσσα Μετάφραση αρχιμ. Νικόλαος Πουλάδας Κεφάλαιο 14 Στίχ. 1-6. Η θεραπεία του υδρωπικού.14.5 καὶ αποκριθείς πρὸς αὐτοὺς εἶπεν(1), Τίνος ὑμῶν(2) υἱὸς ἢ βοῦς εἰς φρέαρ εμπεσεῖται(3), καὶ οὐκ εὐθέως ἀνασπάσει(4) αὐτὸν ἐν ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου;5 Ύστερα τους είπε: «Ποιος από σας, όταν πέσει το παιδί του ή το βόδι του στο πηγάδι το Σάββατο δε θα το ανασύρει αμέσως;»(1) Υπάρχει και η γραφή: Και προς αυτούς είπε, όπου παραλείπεται το αποκριθείς. «Επειδή από δυστροπία σιώπησαν, διαλύει ο Χριστός την…
Ελισάβετκαι Παρθένος ΜαρίαΑνάμεσα στη δική μας γέννησι και στη γέννησι του Κυρίου ήταν η γέννησις από τη στείρα. Κατώτερη φυσικά από την εκ Παρθένου γέννησι, ανώτερη όμως από τη δική μας. Γι’ αυτό σαν γέφυρα χρησιμοποιείται στη διάνοια της παρθένου ο τόκος της Ελισάβετ. Έτσι γίνεται αναγωγή από τους κατά φύσιν πόνους του τοκετού στο υπέρ φύσιν ανώδυνο της Παρθένου.Ε.Π.Ε. 31,272Έλλαμψιςπροϋποθέσεις για θείο φωτισμό Λέει ο Κύριος: «Εγώ είμαι η οδός». Και το λέει, για να δείξη, ότι Τον έχουμε ανάγκη για να οδηγηθούμε στον Πατέρα. Και αν ο Πατέρας ελκύη, ο Υιός χειραγωγή και το Άγιο Πνεύμα φωτίζη, τότε…