Εάν υφαίνεις και ξηλώνεις. Εάν την ήμερα υφαίνεις, ενώ τη νύχτα ξηλώνεις, ποτέ δεν θα τελειώσεις την ύφανση. Εάν την ημέρα χτίζεις, ενώ τη νύχτα γκρεμίζεις, ποτέ δεν θα τελειώσεις το χτίσιμο. Εάν, λοιπόν, προσεύχεσαι στον Θεό, ενώ πράττεις εκείνο που είναι κακό απέναντι στον Θεό, ποτέ δεν θα μπορέσει η ψυχή σου να τελειώσει ούτε την ύφανση, ούτε το χτίσιμο. (Στοχασμοί περί καλού και κακού, Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, σελ. 36).
θαύμα αναστάσιμοΔεν είναι το ίδιο ν’ ανάψης σβησμένο λυχνάρι με το να παραγάγης φωτιά από το πουθενά. Δεν είναι το ίδιο το ν’ αναστηλώσης ένα πεσμένο σπίτι με το να χτίσης σπίτι από το τίποτα. Στην πρώτη περίπτωσι τουλάχιστον υπάρχει το υλικό, ενώ στη δεύτερη υπάρχει το τίποτα. Γι’ αυτό ο Θεός έκανε πρώτα το δυσκολώτερο, για να παραδεχτής εσύ ύστερα το ευκολώτερο.Ε.Π.Ε. 18,480έργο του ΘεούΤα πάντα τα δημιουργεί ο Θεός, όχι η φύσις, ούτε η γη, ούτε η βροχή.Ε.Π.Ε. 18α,244παλαιά και νέαΤότε μεν είπε ο Θεός, «ας γίνη φως, και έγινε». Τώρα δεν είπε, αλλ’ ο Ίδιος έγινε φως…
όλη για τον άνθρωποΒλέπεις τι έκανε ο Θεός για χάρι σου; Δημιούργησε τον εκτεταμένο ουρανό, άναψε τον ήλιο, θεμελίωσε τη γη, σκόρπισε τη θάλασσα, άπλωσε την ατμόσφαιρα... Και γενικά όλα κινούνται από το ακούραστο χέρι Του και εξυπηρετούν τη ζωή μας όχι μόνο όσον αφορά στα χρειώδη, αλλά μας διακονούν, για να μας δώσουν την τιμή, που μας αρμόζει.Ε.Π.Ε. 9,436και ΔημιουργόςΕίναι μεγάλος ο ουρανός και απέραντη η γη; Θαύμασε, λοιπόν, το Δημιουργό. Και μάλιστα ο μεγάλος αυτός ουρανός όχι μόνο δημιουργήθηκε από το Θεό, αλλά δημιουργήθηκε και με ευκολία. Και η άπειρη εκείνη γη και αυτή δημιουργήθηκε σαν κάτι πολύ…
24. «Πάσα η δόξα της θυγατρός του βασιλέως έσωθεν» (Ψ. 44, 13) Ο στίχος αυτός αναφέρεται στην αγιότητα της Θεοτόκου. Η αγιότης αυτή, είναι μια εσωτερική κατάστασις που γίνεται γνωστή μόνο στον καρδιογνώστη Κύριο που «ετάζει καρδίας και νεφρούς» (Ψαλ. 7,9) . «Αν δόξα κάθε γυναίκας είναι ο άντρας που στέκεται στο πλάϊ της, της Παναγίας η δόξα είναι από μέσα, ο καρπός των σπλάχνων της» (Δ, 89) . Ο στίχος όμως αυτός στάθηκε αποφασιστικός για την ορθόδοξη πνευματικότητα. Διότι εκφράζει τον εσωτερικό και μυστικό χαρακτήρα της. Η Παρθένος που ντύνει και στολίζει τον «έσω άνθρωπον» (Ρωμ. ζ’ 22) με τις…
Η σύνθεση αυτής της ζωής. Αυτή τη ζωή δεν θα μπορούσαμε να την φανταστούμε χωρίς τρία πράγματα: Την ευτυχία, τη δυστυχία και το θάνατο. Κάτι από την ευτυχία, λίγο από τη δυστυχία και ο θάνατος καθιστούν δυνατή αυτή τη ζωή.Η ηθική χημεία αυτού του κόσμου είναι ακόμα πιο παράξενη από τη φυσική χημεία.Η ευτυχία είναι δώρο Θεού, η δυστυχία επιτρέπεται με την άδεια του Θεού, ενώ ο θάνατος είναι η νίκη του Θεού.Η συνεχής ευτυχία χωρίς την προσθήκη της δυστυχίας, θα γινόταν άχρωμη και βαρετή. Η συνεχής δυστυχία χωρίς τον θάνατο, θα έκανε αυτή τη ζωή κόλαση χωρίς έξοδο. Στην…
746- ΕΧΥΣΑ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΟΥ ΓΙ’ ΑΥΤΟΥΣ. Στη ζωή του αγίου Κάρπου διαβάζομε ότι ενώ προσευχόταν για να αποκτήση από το Θεό την τιμωρία δυο αμαρτωλών, που ήταν το σκάνδαλο της χώρας, του παρουσιάσθηκε ο θείος Εσταυρωμένος και κοιτάζοντάς τον με αυστηρό ύφος του είπε: «Τι είναι αυτό που μου ζητάς; Δεν ξέρεις ότι και γι’ αυτούς έχυσα το αίμα μου κι αν ήταν ανάγκη είμαι πρόθυμος να κατέβω στη γη και να ξανασταυρωθώ;». Μεγάλη είναι πραγματικά η αγάπη του Θεού για τους αμαρτωλούς. Ιδού τι λέγει η Γραφή: «Μπορεί μια μητέρα να ξεχάσει το παιδί της; Κι αν…
22. «Χαίρε, σκηνή του Θεού και Λόγου· Χαίρε, Αγια Αγίων μείζων» (Ω). Τα «Άγια των Αγίων» της Σκηνής του Μαρτυρίου εχαρακτήριζετο «άβατον». Κανείς δηλαδή δεν έμπαινε εκεί, παρά μόνο ο Αρχιερεύς και αυτός «άπαξ του ενιαυτού» (Εβρ. θ' 7).Και στο θέμα αυτό η ορθόδοξη ευλάβεια ανεκάλυψε προτύπωσι της Παρθενίας της Θεοτόκου: Στην μήτρα της Παρθένου, στα «άγια των άγιων» της υπάρξεώς της μπήκε «εφ άπαξ» ο μέγας Αρχιερεύς, ο Κύριος Ιησούς. Αυτός μόνον και κανείς άλλος. Η παρθενική σκηνή της Θεοτόκου ήταν και παρέμεινε «άβατος».Η αποκλειστικότης χαρακτηρίζει τον Θεό. Όποιον εκλέγει και εκείνος αποδέχεται την κλήσι του, τον θέλει δικόν…
Από τον ορίζοντα εξαρτάται η ησυχία. Όσο πιο στενός ο ορίζοντας, τόσο πιο μεγάλη η ανησυχία. Όσο πιο εκτενής ο ορίζοντας, τόσο πιο μικρή η ανησυχία. Εκτενέστατος ορίζοντας, απεριόριστη θεϊκή ησυχία.Όσο πιο στενός ο ορίζοντας, τόσο πιο μεγάλη η αξία του εαυτού μας. Όσο πιο εκτενής ο ορίζοντας, τόσο πιο μικρή η αξία του εαυτού μας. Eκτενέστατος ορίζοντας, ελαχιστότατη η αξία του εαυτού μας.Εάν ο υπερήφανος βάτραχος από το πηγάδι σταθεί δίπλα στον ωκεανό, θα χάσει αμέσως την υπερηφάνειά του. (Στοχασμοί περί καλού και κακού, Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, σελ. 34).
μη πολυπραγμόνειΑς θέσουμε χαλινάρι στις σκέψεις μας. Ας μην υπερβαίνουμε τα όρια και τα μέτρα, που έχουν δοθή για την ανθρώπινη γνώσι... Προσπάθησε, άνθρωπε, να μάθης τα ευρισκόμενα στη γη και να μη περιεργάζεσαι ούτε να καταπιάνεσαι με τον ουρανό. Και μακάρι μόνο με τον ουρανό, αλλά συ καταπιάνεσαι και με τον Κύριο του ουρανού. Τη γη δεν γνωρίζεις, απ’ την όποια γεννήθηκες, στην οποία τράφηκες, την οποία κατοικείς, την οποία πατείς, χωρίς την όποια δεν μπορείς ούτε ν’ αναπνεύσης, και καταπιάνεσαι να εξηγήσης όσα απέχουν τόσο πολύ;Ε.Π.Ε. 22,496-498(Χρυσοστομικό Λεξικό, αρχ. Δανιήλ Αεράκη, τόμος Β, σελ. 27
Το βλέμμα. Τα μάτια είναι σημείο συνάντησης των ψυχών, είπε ένας σοφός. Με το βλέμμα η μια ψυχή απορροφάται από την άλλη. Το βλέμμα είναι σαν λάμπα, η οποία μας επιτρέπει να μπαίνουμε στην ψυχή του άλλου, για να την εξερευνήσουμε και να την γνωρίσουμε.Όταν κοιτάξουμε έναν τυφλό στο πρόσωπο, μάταια ψάχνουμε το σημείο της συνάντησης, και αισθανόμαστε ταυτόχρονα κάποιο μυστήριο, το οποίο μας βασανίζει, όπως όταν ακούσουμε τη ροή του υπόγειου ποταμού κάτω από τα πόδια μας, ή όπως όταν βλέπουμε ένα σπίτι χωρίς παράθυρα.Το βλέμμα είναι πολύ δυνατό σχοινί, με το οποίο η φύση δένει τον άνθρωπο με…