Τον Αύγουστο η Εκκλησία εορτάζει το τέλος της επίγειας ζωής της Παναγίας, τον θάνατό της, γνωστό ως Κοίμηση, μια λέξη όπου το όνειρο, η μακαριότητα, η ειρήνη, η ηρεμία και η χαρά ενώνονται. Τίποτε δεν γνωρίζουμε για τις συνθήκες που περιβάλλουν τον θάνατο της Παναγίας, της μητέρας του Χριστού. Διάφορες ιστορίες, διανθισμένες με παιδική αγάπη και τρυφεράδα, έχουν φθάσει ως εμάς από τον πρώιμο Χριστιανισμό, αλλά, ακριβώς λόγω της ποικιλίας τους, δεν νιώθουμε υποχρέωση να υπερασπιστούμε την “ιστορικότητα” καμιάς απ’ αυτές. Στην Κοίμηση, η αγάπη και η μνημόνευση της Εκκλησίας δεν επικεντρώνονται στο ιστορικό και πραγματικό πλαίσιο, ούτε στην ημερομηνία…
Όταν ο πατριάρχης Ιακώβ, αναχωρώντας από τη πατρική εστία, εξαιτίας της κατ’ αυτού απειλής του αδελφού του Ησαύ, έφθασε κοντά στη δύση του ηλίου σε έρημο τόπο, πήρε έναν λίθο, τον έβαλε κάτω από το κεφάλι του και κοιμήθηκε. Είδε τότε σκάλα στηριγμένη στη γη, της οποίας η κεφαλή έφθανε στον ουρανό και οι Άγγελοι του Θεού ανέβαιναν και κατέβαιναν σε αυτήν, ο δε Κύριος στηριζόταν πάνω της… Όταν σηκώθηκε ο Ιακώβ από τον ύπνο, είπε: «Ως φοβερός ο τόπος ούτος! Ουκ έστι τούτο αλλ’ ή οίκος Θεού και αύτη η πύλη του ουρανού» (Γεν. 28:17). Η σκάλα εκείνη η…
Κυρία των Αγγέλων, γενεές των γενεώ και εδώ στη γη σε μακαρίζουν... Στην Παναγία Στεφάνωμα του νικητή η θεία σου Κοίμηση, στην ταπεινή σου αφάνεια και στης ζωής το μόχθο αγώνων τέλος κι η μετάσταση, αιώνια δόξα. Η νεκρική σπηλιά και της Γεθσημανή ο τάφος για πάντα να κρατήσουν δεν μπορούν τ’ άφθαρτο σκήνος. Τρανό το θαύμα τούτο και στη γνώση αχώρητο, με αγγέλων συνοδεία το λόγο βεβαιώνει τον προφητικό. Παρέστη η βασίλισσα εκ δεξιών σου Πεποικιλμένη. Παντάνασσα του Ουρανού, Κυρία των Αγγέλων, γενεές των γενεώ και εδώ στη γη σε μακαρίζουν μα εγώ μητέρα σε νιώθω και δακρύζω». [ποίημα…