Κάποτε µε ερώτησε ο Γέροντας, πόσα πιάνο είχα στο σπίτι µου στην Μόσχα. Εγώ αµέσως τότε θυµήθηκα έναν συµµαθητή µου από το γυµνάσιο, παιδί όχι καλό, έναν χαρακτήρα µε όχι τόσο καλή υπόληψη, που οι άσχηµες συζητήσεις του, οι φτωχικές του διανοητικές ικανότητες, η απότοµη συµπεριφορά του σε θρησκευτικά ζητήµατα, η εξωτερική του εµφάνιση, οι παρέες του και γενικά η γνώµη των φίλων µου γι’ αυτόν, επιβεβαίωναν το ήθος του.Αυτό λοιπόν το παιδί, µια ημέρα έφερε µαζί του µέσα στην τάξη το βιολί του. Ήταν εκ φύσεως θαυµάσιος µουσικός, και επειδή έτυχε να απουσιάζει ο καθηγητής, µε την απαίτηση όλων…
Οι σκέψεις σου ακτινοβολούν. Ο άλλος λαμβάνει τη διάθεση σου. Κανένας δεν είναι χαρούμενος, κανένας δεν είναι ευχαριστημένος, όταν κουβαλάει μέσα του τη δυστυχία του. Για να αποφύγεις τις άσχημες σκέψεις, καλύτερα να τραγουδάς (ή ακόμα καλύτερα να ψάλλεις), παρά να παραπονιέσαι. Όποιος τραγουδάει, κακό δεν σκέφτεται. Τα πουλιά ψάλουν συνέχεια εγκώμια στον Κύριο. Ξεκινούν το τραγούδι τους νωρίς, από τις τρεις τα χαράματα και δεν σταματούν πριν τις εννιά. Στις εννιά ησυχάζουν λιγάκι-τότε είναι που βγαίνουν να αναζητήσουν τροφή για τα μικρά τους. Κατόπιν,αρχίζουν και πάλι τους ύμνους. Κανείς δεν τους λέει να υμνούν-απλώς το κάνουν.Κι εμείς;Εμείς είμαστε πάντοτε…
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΑΡΕΑ ΠΑΙΔΙΩΝ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΠΙΣΚΕΦΤΗΚΑΝ ΤΟ 1993 «Η γλυκιά μας Μανούλα, αυτά τα παιδάκια τώρα που ήρθανε στο περιβολάκι σου, άνοιξε τη σκέπη σου και ευλόγησέ τα να γίνουν σκεύη εκλογής, να αναπαυθεί το Άγιον Πνεύμα στις ψυχές τους, μέσα στην ψυχή τους, Παναγία μας, γλυκιά μας μανούλα, η παρηγοριά μας, η δύναμίς μας, ο φωτισμός μας, να τα βοηθήσεις να γίνουν κι εκείνοι κληρονόμοι εκείνων των ανεκδιήγητων αγαθών, ότι ευλογημένη υπάρχεις εις τους απέραντους αιώνας των αιώνων». (από το βιβλίο: «ΑΓΙΩΝ ΟΡΟΣ», Μητρ. Αργολίδος Νεκταρίου)