ΑΝ ΜΕ ΚΑΛΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ σηκωθείς από την πτώση σου, λέει κάποιος Πατέρας, μην παύσεις να λυπάσαι γι’ αυτήν και να στενάζεις ως το τέλος της ζωής σου. Αλλιώς, κινδυνεύεις να ξαναπέσεις στην ίδια αμαρτία. Η κατά Θεόν λύπη είναι χαλινάρι της ψυχής. Την συγκρατεί από πολλά παραστρατήματα.  Ο Όσιος Αρσένιος, μας πληροφορεί ο μαθητής του Αββάς Δανιήλ, άλλαζε το νερό που έβρεχε τα φοινικόφυλλα για τα πανέρια του, μόνο μια φορά τον χρόνο. Αν λιγόστευε, έριχνε όσο του χρειαζόταν. Με τον καιρό το βρώμικο νερό μύριζε τόσο άσχημα, που δεν μπορούσε άνθρωπος να πλησιάσει. - Πώς υποφέρεις τόση δυσοσμία; ρωτούσαν…

ΚΑΠΟΙΟΣ άλλος νέος παραστράτησε, μα τόσο μετανόησε, όταν η θεία Χάρη τον επισκέφθηκε στο άκουσμα ενός μόνο κηρύγματος, που άφησε τον κόσμο και έγινε καλόγερος. Έφτιαξε μια καλύβα στην έρημο κι έκλαιγε κάθε μέρα με πολύ πόνο τις αμαρτίες του. Με τίποτε δεν μπορούσε να παρηγορηθεί. Μια νύχτα, παρουσιάστηκε στον ύπνο του ο Ιησούς, περιτριγυρισμένος από φως ουρανιο. Πήγε κοντά του με καλοσύνη.  - Tί έχεις, άνθρωπε, και κλαίς με τόσο πόνο; τον ρώτησε με την γλυκειά φωνή Του.  - Κλαίω, Κύριε, γιατί έπεσα, είπε με απελπισία ο αμαρτωλός.  - Ω, τότε σήκω.  - Δεν μπορώ μόνος, Κύριε.  Άπλωσε τότε…

ΈΝΑΣ ΕΥΣΕΒΗΣ νέος πηγε στους Αγίους Τόπους να γίνει καλόγερος. Γύρισε τα προσκυνήματα, έμεινε αρκετές ημέρες στο Όρος των Ελαιών για προσευχή και η ψυχή του πλημμύρισε από κατάνυξη και θείο έρωτα. Επιστρέφοντας στα Ιεροσόλυμα, εξομολογήθηκε όλες του τις αμαρτίες στον Πατριάρχη και τον παρακάλεσε να του δώσει βαρύ κανόνα. Ο αρχιερέας όμως, που δεν έβλεπε καμιά σοβαρή αιτία για τιμωρία, του είπε θαυμάζοντας την ταπεινοσύνη του:  - Δεν είναι δίκαιο, παιδί μου, να σε καταδικάσω εγώ, αφού ο Πανάγαθος Θεός σε έχει ηδη συγχωρέσει.  Ο νέος όμως, που θεωρούσε τον εαυτό του πολύ αμαρτωλό, έφτιαξε μια καλύβα επάνω στο…