252. «πρεσβεύουσα απαύστως υπέρ των ψυχών ημών».   Η Παναγία πρεσβεύει «απαύστως», ειδικώτερα «υπέρ των ψυχών ημών», δηλαδή υπέρ της ψυχοσωματικής υπάρξεώς μας. Η λέξη «ψυχή» έχει διπλή έννοια στην Αγία Γραφή. Αλλού έχει την έννοια του πνευματικού μέρους της ανθρωπίνης υπάρξεως (πρβλ. «μη φοβηθήτε από των αποκτεννόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων αποκτείναι», Ματθ. ι' 28)  και αλλού σημαίνει την όλη ψυχοσωματική ζωή του ανθρώπου (πρβλ. «ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων» Ιω.ι' 11). Το ξεκαθάρισμα αυτό δίνει συγχρόνως και μια απάντησι σε όσους κατηγορούν ή επικρίνουν τον χριστιανισμό και την Εκκλησία…
251. «αξίωσόν με μέχρι τελευταίας μου αναπνοής»   Το χαρακτηριστικό στην ευχή αυτή της Θείας Ευχαριστίας είναι ότι ο πιστός ζητάει τον ισόβιο αγιασμό του από την Παναγία. Ειδικώτερα ζητάει τη δυνατότητα και τη χάρι της συμμετοχής στο μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας «μέχρι τελευταίας του αναπνοής». Η ευχή αυτή είναι αντιπροσωπευτική της ορθοδόξου πνευματικότητος. Ο πιστός στρατιώτης του Χριστού θέλει να μείνη πιστός στις επάλξεις του αγιασμού «μέχρι τελευταίας αναπνοής». Γνωρίζει όμως την προσωπική του αδυναμία. Γι' αυτό δεν λέει πολλά πράγματα για τον εαυτό του. Δεν υπόσχεται ότι θα μείνη πιστός μέχρι τέλους. Αναθέτει στην Παναγία την πραγμάτωσι του…
250. «εξαιρέτως της Παναγίας αχράντου».   Η Παναγία δεσπόζει στη δημόσια λατρευτική Σύναξι των πιστών, στη θεία Λειτουργία. Η πρώτη Εκτενής (=μεγάλη) Ικεσία ολοκληρώνεται με μνημόνευσι της Θεοτόκου: «Της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου, δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας μετά πάντων των Αγίων μνημονεύσαντες...»! Η πρώτη προσευχή της εκκλησιαστικής Συνάξεως αναφέρεται στις πρεσβείες της Θεομήτορος: «Ταις πρεσβείαις της Θεοτόκου, Σώτερ σώσον ημάς»! Μετά τον καθαγιασμό των τιμίων Δώρων, ο Ιερεύς διακηρύττει εκφώνως, ότι η θυσία του Σώματος και Αίματος του Κυρίου προσεφέρθη «εξαιρέτως», ιδιαιτέρως προς τιμήν και δόξαν «της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου, δεσποίνης ημών Θεοτοκου...»! Η Παναγία εξακολουθεί να…