Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΣΑΝ ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ   «έτεκεν υιόν άρρενα, ος μέλλει ποιμένειν πάντα τα έθνη εν ράβδω σιδηρά. και ηρπάσθη το τέκνον αυτής προς τον Θεόν και προς τον θρόνον αυτού» (στ. 5) .   Ο διάβολος κατώρθωσε να πείση τους ανθρώπους να κηρύξουν τον Χριστό ανεπιθύμητο. Αλλά τον Υιό της Παρθένου που απεδοκίμασε η γη (Σταυρικός θάνατος) τον άρπαξαν οι ουρανοί (Ανάληψις). Διότι ο Θεός δεν θ’ άφινε τον Υιό του να γίνη λεία του δράκοντος. Τη φάσι όμως αυτής της αποδοκιμασίας του Ιησού ακολουθεί εντυπωσιακή ήττα και δεύτερη πτώσις του διαβόλου (βλ. στ. 7 - 12). Πρόκειται…
Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΣΑΝ ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ εν γαστρί έχουσα έκραξεν ωδίνουσα και βασανιζομένη του τεκείν» (στ. 2).  Η αγωνία και η οδύνη της Θεοτόκου συμβολίζουν εδώ την αγωνιώδη προσπάθεια της Εκκλησίας για την αναγέννησι και μεταμόρφωσι των ανθρώπων, (πρβλ. «Τεκνία μου, ους πάλιν ωδίνω, άχρις ου μορφωθή Χριστός εν υμίν!» Γαλ. δ' 19) . Η αναπλαστική λειτουργία της Εκκλησίας απαιτεί κόπους, μόχθους και ωδίνες πνευματικές. Η Θεοτόκος εγέννησε τον Χριστό «άνευ πόνων». Η Εκκλησία όμως αναγεννά τους πιστούς με πολλές ωδίνες και πολλά δάκρυα...   «ο δράκων έστηκεν ενώπιον της γυναικός της μελλούσης τεκείν, ίνα, όταν τέκη, το τέκνον αυτής…
Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΣΑΝ ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ    Στην Αποκάλυψι του Ευαγγελιστού Ιωάννου και σ’ ένα ολόκλήρο Κεφάλαιο (ιβ') γίνεται λόγος για τη Θεοτόκο, η οποία όμως τώρα είναι σύμβολο και, προσωποποίησις της Εκκλησίας (βλ. Δ, 281). Στο κεφάλαιο αυτό «περιγράφεται συμβολικώς και δραματικώς η κατά της αντιθέτου δυνάμεως πάλη απ΄ αρχής μέχρι τέλους και ο θρίαμβος του Χριστού και της Εκκλησίας, ως πάλη μεταξύ του άρρενος τέκνου της ουρανίου γυναικός τ.ε. του Ιησού Χριστού αφ’ ενός και του δράκοντος αφ’ ετέρου» (Ν. Αναγνώστου, Η Αποκάλυψις, σ. 60) .   «Γυνή περιβεβλημένη τον ήλιον» (στ. 1).   Στον πρώτο στίχο, ο…