505. Από τότε που οι πρωτόπλαστοι αμάρτησαν, η καρδιά των ανθρώπων έχει τόσο σκοτισθή, ώστε συχνά δεν συνειδητοποιούν την πανταχού παρουσία του Θεού και νομίζουν ότι μπορούν να του κρυφθούν και να ξεφύγουν την προσοχή του. Αλλά η ματιά του φθάνει παντού. «Εἰ κρυβήσεταί τις ἐν κρυφαίοις, καὶ ἐγὼ οὐκ ὄψομαι αὐτόν; μὴ οὐχὶ τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν ἐγὼ πληρῶ, λέγει Κύριος» (Ιερεμ. κγ’ 24). «Εφοβήθην, ότι γυμνός ειμί και εκρύβην» (Γεν. γ’ 10), είπε ο Αδάμ στον Κύριο. Αλλά κατώρθωσε πράγματι να κρυβή; 506. Η ψυχή μου είναι εν Θεώ, όπως το ψάρι μέσα στο νερό ή το…