389. Αλλοίμονο, έχουμε μάθει πολλά γράμματα μερικοί, αλλά αγνοούμε την επιστήμη της απαλλαγής από τα αμαρτήματα και είμαστε συχνά εντελώς αστοιχείωτοι ως προς αυτή τη γνώσι. Δεν μαθητεύσαμε πραγματικά στον θείο Διδάσκαλο, τον Χριστό, που είναι η ιδία η αλήθεια. Είμαστε αναλφάβητοι απέναντι στο Ευαγγέλιο. Και όσο πιο μορφωμένοι είμαστε κατά κόσμον, τόσο μεγαλύτερη και χειρότερη είναι η άγνοιά μας αυτή. Γιατί δεν ξέρουμε και δεν πράττουμε το ένα και μοναδικό που έχουμε ανάγκη, αλλά υπηρετούμε τυφλά το εγώ μας και τις επιθυμίες του «παλαιού» ανθρώπου. 390. Το να αγαπάμε τον θεό με όλη την καρδιά μας, σημαίνει: να αγαπάμε…

Από τον λόγο Αντιόχου Μοναχού της Λαύρας του Αββά Σάββα «Το να αφιερώνει κανείς χρόνο στην αδιάλειπτη προσευχή είναι αναγκαίο και επωφελές σε όλους. Ας ζητήσουμε λοιπόν από τον Πατέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού να μας δώσει σύνεση πνευματική, ώστε να αποκτήσουμε νήψη, να βρισκόμαστε σε εγρήγορση και να ζητάμε να γίνεται το θέλημα Του στη ζωή μας. Διότι αυτό μας έδωσε ως εντολή ο Θεός και Σωτήρας μας, το πνευματικό φώς, το Όν το αληθινό, να ζητούμε δηλαδή να γίνεται το θέλημά Του. Όταν λοιπόν επικαλούμαστε την Αγία και Ομοούσιο Τριάδα με αγνές προσευχές, καθαρό μυαλό και με…

Φωνάζοντας ο ιερεύς «τας θύρας, τα θύρας..» αλληγορικά προτρέπει να προσέξουμε τις αισθήσεις μας, το μυαλό μας, τις σκέψεις μας, διότι δια μέσου αυτών περνά ο θάνατος. Το βεβαιώνει και η Αγία Γραφή: ο θάνατος εισέρχεται «δια των θυρίδων». Οι «θυρίδες» είναι οι αισθήσεις του ανθρώπου και οι λογισμοί του. Είναι έγκλημα να είμεθα μέσα στο Ναό και το μυαλό μας να ταξιδεύη ακόμα και σε πονηρές παραστάσεις. Κλείσιμο λοιπόν και σφράγισμα όλων των αισθήσεων δια της προσοχής και προσευχής «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Αν ο χριστιανός που εκκλησιάζεται, καταφέρη ν’ απομονωθή από τον υλικό κόσμο, που τον περιβάλλει,…