156. «τις εξειπείν... δυνήσεται την υπέρ λόγον σύλληψιν;   Η σύλληψις του Ιησού από τη Θεοτόκο αποτελεί υπέρλογο μυστήριο. Ήταν επομένως πάνω και πέρα απ’ την λογική της Παρθένου. Ωστόσο Εκείνη δέχθηκε να συνεργήση στο υπέρλογο αυτό μυστήριο του Θεού. Αυτό σημαίνει ότι η συνεργία του ανθρώπου με τον Θεό δεν βασίζεται απαραίτητα στη λογική, στη συλληπτική δηλαδή ικανότητα και την κατανόησι του ανθρώπου, αλλά κυρίως στην πίστι και την αγάπη του ανθρώπου προς τον Θεό. Στη θέσι αυτή στηρίχθηκε η συνεργασία όλων εκείνων που κάλεσε ο Θεός για ένα συγκεκριμένο σκοπό, (πρβλ. την κλήσι του Αβραάμ, του Μωυσή κλπ.)…

155. «ο Πατήρ ηυδόκησε, ο Υιός εσκήνωσε και Πνεύμα το πανάγιον επισκιάσαν σοι...»   Η Ενσάρκωσις ήταν έργο της Παναγίας Τριάδος. Κοινή η θέλησις, η απόφασις και η ενέργεια των Τριών Προσώπων της Θεότητος για την Ενσάρκωσι, ιδιαίτερος όμως ο ρόλος του κάθε θεϊκού Προσώπου: ο Πατήρ ευδοκεί, ο Υιός σαρκούται και το Άγιον Πνεύμα επισκιάζει την Παρθένο. Ωστόσο, η Τριαδική Θεότης το έργο της Ενσαρκώσεως δεν το επιτελεί μόνη της. Χρησιμοποιεί σαν συνεργάτη τη Θεοτόκο. «Η Μαρία υπήρξε συνεργός της οικονομίας» (Φ, 133). Η Τριαδική Θεότης μπορεί να κάνει τα πάντα. Μπορούσε επομένως να δημιουργήση για τον Ιησού σάρκα…

154.«Ελισάβετ η συγγενής σου» (Λουκ. α’ 36).   Συγγενής της Θεοτόκου ήταν και η Ελισάβετ, γυναίκα του ιερέα Ζαχαρίου και μητέρα του προφήτου και Βαπτιστού Ιωάννου. Η Ελισάβετ δέχθηκε την επίσκεψι της Θεοτόκου στην «ορεινή», όταν «κυοφορούσε την άσπορον κυοφορίαν» και την ενίσχυσε στην τιμητική της αποστολή, όπως είδαμε. Ο ιερεύς Ζαχαρίας εξάλλου υποδέχθηκε την μικρή Θεοτόκο στο Ναό του Θεού. Η Θεοτόκος δεν ήταν μόνη και ούτε αφέθηκε μόνη, όταν εκλήθηκε και ανέλαβε το μεγάλο της έργο. Την περιστοίχιζε ένας κύκλος συγγενών και ευσεβών ανθρώπων, ένας μικρός πυρήνας πίστεως και ευσεβείας. Η Θεοτόκος γεννήθηκε, ανατράφηκε και έζησε μέσα σ’…