Ένας επίσκοπος κάποτε, περιοδεύοντας τα χωριά της επαρχίας του, έφτασε σ’ ένα πολύ μακρινό χωριουδάκι. Ζήτησε να δη τον ιερέα. Ύστερα από αρκετή ώρα παρουσιάστηκε μπροστά του ένας απλοϊκός χωρικός, μόλις είχε γυρίσει από το χωράφι και φορούσε τα ρούχα της δουλειάς. Ήταν ο ιερέας του χωριού! Ο επίσκοπος δεν έμεινε ικανοποιημένος. Ήθελε πιο ευπαρουσίαστο τον λειτουργό του Υψίστου. Η άλλη μέρα ήταν Κυριακή. Ο ιερέας ετοιμάστηκε να λειτουργήση κι ο επίσκοπος δεν τον άφηνε από τα μάτια του. Ήθελε να τα παρακολουθήση όλα. Θα έβρισκε ίσως πολλά σφάλματα στον αγροίκο εκείνο χωρικό. Παράδοξο όμως! Από τη στιγμή που άρχισε…
Τη Μεγάλη Σαρακοστή κυρίως ψάλλουμε αυτή την υπέροχη προσευχή του Αγίου Εφραίμ του Σύρου, που ξεκινάει « Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου…» και συνηθίζεται να κάνουμε και τις απαραίτητες μετάνοιες. Προς το τέλος αυτή η προσευχή λέει στον Κύριο « δώρισε μου να κοιτάω τα δικά μου σφάλματα και να μην κατακρίνω τον αδελφό μου». Φέτος όμως σαν να μας έκανε κάποιος φάρσα, στις δύσκολες στιγμές, την ουσία αυτής της προσευχής την ξεχάσαμε εντελώς! Οι περισσότεροι δικαιώσαμε τους εαυτούς μας και κατηγορήσαμε τους άλλους… και συνεχίζουμε ακάθεκτοι. Πόσο μεγάλη είναι η αρετή της αυτομεμψίας και πόσο δύσκολη, όσο και…
Όταν φέρνουμε υπερήφανο λογισμό, τα κάνουμε θάλασσα -    Γέροντα, είμαι πολύ απρόσεκτη· όλο ζημιές κάνω.-    Φαίνεται, θα υπάρχη μέσα σου κρυφή υπερηφάνεια. Επειδή ο Θεός σε αγαπάει, λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι1· κάνεις μια ζημιά και ταπεινώνεσαι. «Ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται» .-    Γέροντα, φοβάμαι να ξανασιδερώσω, γιατί έκαψα ένα ξένο ράσο.-    Να κάνης τον σταυρό σου και να σιδερώνης.-    Μήπως ήταν του πειρασμού;-    Σπάνια μια ζημιά είναι από φθόνο του διαβόλου· συνήθως είναι από υπερήφανο λογισμό. Όταν φέρνουμε υπερήφανο λογισμό, τα κάνουμε θάλασσα. Κι εσύ, φαίνεται, έφερες υπερήφανο λογισμό.-    Γιατί κάηκε το ράσο και δεν έπαθα εγώ ζημιά;-     Γιατί το…
Ο ΑΒΒΑΣ Τιμόθεος, ο νέος Πρεσβύτερος της σκήτης, είπε μια μέρα που συζητούσε με τον Όσιο Ποιμένα για μια γνωστή του γυναίκα στην Αλεξάνδρεια, πως πόρνευε και τον μισθό της τον έδινε ελεημοσύνη. - Ο Θεός θα την ελεήσει και τελικά θα σωθεί, είπε ο Όσιος. Ύστερα από λίγο καιρό ανέβηκε στην σκήτη η μητέρα του Αββά Τιμοθέου, να δει τον γιό της. Εκείνος τότε την ρώτησε για την αμαρτωλή γυναίκα. - Εξακολουθεί, δυστυχώς, την ίδια ζωή, του είπε εκείνη. Η πελατεία της έχει πολύ αυξηθεί, αλλά κι αυτή έχει υπερβολικά αυξήσει τις ελεημοσύνες της. Ο Αββάς Τιμόθεος το ανέφερε…