683-     ΤΑ ΑΔΕΙΑ ΧΕΡΙΑ ΤΙΜΩΡΟΥΝΤΑΙ. Είδα στ’ όνειρο, έγραφε ένας πνευματικός, ένα άνθρωπο, που παρουσιάσθηκε στο δικαστήριο του Θεού. «Βλέπεις, Θεέ μου, του λέγει, ετήρησα το Νόμο σου. Δεν έπραξα καμιά ατιμία ή ασέβεια. Κύριε, τα χέρια μου είναι αγνά.            -Αναμφιβόλως, αναμφιβόλως, του απήντησε τότε ο καλός Θεός, αλλά είναι άδεια και γι’ αυτό σε καταδικάζω.689-     ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ. Απ’ έξω από την εκκλησία γινόταν η συζήτησις:            -Έχω μοναδική επιθυμία να μ’ αξιώση ο Θεός να πάω κάποτε ν’ ανεβώ στο όρος Σινά και να διαβάσω από εκεί απάνω τις δέκα εντολές.            -Μπα, εγώ σου λέω καλύτερα να μείνης σπίτι σου…
μη πολυπραγμόνειΑς θέσουμε χαλινάρι στις σκέψεις μας. Ας μην υπερβαίνουμε τα όρια και τα μέτρα, που έχουν δοθή για την ανθρώπινη γνώσι... Προσπάθησε, άνθρωπε, να μάθης τα ευρισκόμενα στη γη και να μη περιεργάζεσαι ούτε να καταπιάνεσαι με τον ουρανό. Και μακάρι μόνο με τον ουρανό, αλλά συ καταπιάνεσαι και με τον Κύριο του ουρανού. Τη γη δεν γνωρίζεις, απ’ την όποια γεννήθηκες, στην οποία τράφηκες, την οποία κατοικείς, την οποία πατείς, χωρίς την όποια δεν μπορείς ούτε ν’ αναπνεύσης, και καταπιάνεσαι να εξηγήσης όσα απέχουν τόσο πολύ;Ε.Π.Ε. 22,496-498(Χρυσοστομικό Λεξικό, αρχ. Δανιήλ Αεράκη, τόμος Β, σελ. 27
686-     ΤΟ ΔΙΔΑΓΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ. Στην Αμερική κάποτε μερικοί στρατιώται μ’ ένα αξιωματικό προσπαθούσαν να στήσουν ένα μεγάλο στύλο.            Ο αξιωματικός στεκόταν από μακρυά και έδιδε στους στρατιώτας διαταγές.            -Κρατείστε στερεά! Όλοι μαζί! Λίγο δεξιά! Εμπρός, και άλλα τέτοια.            Κατά τύχη περνούσε απ’ εκεί ένας πολίτης. Είδε τους στρατιώτας, που προσπαθούσαν να σηκώσουν το στύλο και είπε στον αξιωματικό:            -Συγγνώμην κύριε, γιατί και σεις δεν βοηθείτε λίγο τους καϋμένους τους στρατιώτας; Δεν βλέπετε; έχουν ανάγκην από βοήθεια.            -Τι είπατε; εγώ να βοηθήσω; Είμαι αξιωματικός, αποκρίθηκε δείχνοντας τα γαλόνια του.            Τότε ο διαβάτης είπε:            Με συγχωρείτε, δεν επρόσεξα τα γαλόνια σας,…