Ο Χριστός μας γεννήθηκε! Έκλινε τους ουρανούς και κατέβηκε στη γη μας! Πόσο μεγάλη τιμή μας έκανε ο Κύριος! Πρέπει να Τον δοξολογούμε ακατάπαυστα γι’αυτό! Όλες αυτές τις μέρες που προηγήθηκαν, προετοιμάζαμε κι εμείς τη φάτνη της καρδιάς μας για να υποδεχτεί το Θεάνθρωπο! Αυτός που καταδέχτηκε να γεννηθεί σε ένα στάβλο, καταδέχεται τώρα να γεννηθεί και στις πήλινες καρδιές μας! Είναι πέρα από κάθε λογική η γενναιοδωρία του Χριστού μας! Νομίζω όμως ότι δε φτάνει μόνο αυτό… η γέννηση Του μέσα μας. Ο Θεάνθρωπος περιμένει από εμάς να Τον φροντίσουμε! Γεννήθηκε ευάλωτος στα χέρια της Θεοτόκου, γυμνός, πεινασμένος, διψασμένος,…
Κάποιος φιλομόναχος χριστιανός επισκεπτόταν τακτικά στους ασκητές και έβρισκε ωφέλεια από τη διδασκαλία τους. Μια φορά ανακάλυψε έναν πολύ ηλικιωμένο και άρρωστο ερημίτη. Τον λυπήθηκε και θέλησε να του αφήσει όσα χρήματα είχε μαζί του, για τις ανάγκες του. - Κράτησέ τα, αββά, τον παρακάλεσε, είσαι γέρος και άρρωστος. Δεν μπορείς να εργάζεσαι πια. Θα σου χρειαστούν. - Εξήντα ολόκληρα χρόνια υποφέρω από αυτή την αρρώστεια ,του απάντησε, και με τη βοήθεια του Θεού δεν μου έλειψε τίποτα. Εκείνος που έχει τη φροντίδα μου, αδιάκοπα μου στέλνει όλα τα αναγκαία! Θέλεις λοιπόν τώρα και εσύ, αδελφέ, να διώξεις τον Τροφέα…
Ο Όσιος Γρηγόριος (1296-1359) πολέμησε τον λατινόφρονα Βαρλαάμ. Γράφεται στο συναξάρι του κάτι πολύ χαρακτηριστικό:«... Για να υποδείξουμε και μερικά από εκείνα που τον χαρακτήριζαν, αυτά ήταν τα κατεξοχήν ιδιαίτερά του γνωρίσματα· το υπερβολικά πράο και ταπεινό του χαρακτήρα του, όπου δεν ήταν ο λόγος για το Θεό και τα θεία· διότι σε αυτού του είδους τα θέματα, ήταν πάρα πολύ μαχητής...» (Συναξάριον Τριωδίου της Β΄Κυριακής Νηστειών)
Μόδεστος (στάλθηκε από τον αρειανόφρονα αυτοκράτορα Ουάλη να απειλήσει τον Μ. Βασίλειο): Κανεὶς μέχρι τώρα δὲ μίλησε μὲ τόσο θάρρος στὸ Μόδεστο, κανεὶς δὲν εἶχε μπροστά μου τόση παρρησία.Ἦρθε καὶ ἡ ὥρα τοῦ κεραυνοῦ. Ὁ Βασίλειος δὲν κρατήθηκε. Οἱ ὧρες εἶναι μεγάλες, κρίσιμες, ἱστορικές. Γι’ αὐτὸ δὲν μπορεῖ νὰ τὸν κατηγορήσει κανεὶς ἐγωϊστή!Βασίλειος: Γιατί δὲ συνάντησες ποτέ σου ἀληθινὸ ἐπίσκοπο. Ἀλλοιῶς θὰ σοῦ μιλοῦσε μὲ τὸν ἴδιο τρόπο, ἀφοῦ θ’ ἀγωνιζόταν γιὰ τόσο ὑψηλὰ πράγματα. (Ὁ Βασίλειος εἶδε τώρα τὸ συντριμμένο ἔπαρχο, μέτρησε καὶ τὸ βαρὺ λόγο ποὺ ξεστόμησε καὶ θέλησε νὰ μαλακώσει τὴν ἀτμόσφαιρα). Ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι, ἔπαρχε, εἴμαστε…
-    Γέροντα, με δυσκολεύει μια αδελφή.-     Ξέρεις τί γίνεται; Πολλοί βλέπουν σε τί τους δυσκολεύουν οι άλλοι, και όχι σε τί δυσκολεύουν εκείνοι τους άλλους. Απαιτήσεις έχουν μόνον από τους άλλους, όχι από τον εαυτό τους. Η λογική όμως της πνευματικής ζωής είναι να εξετάζης σε τί δυσκολεύεις εσύ τους άλλους και όχι σε τί σε δυσκολεύουν οι άλλοι· να βλέπης τί αναπαύει τον άλλον και όχι τί αναπαύει εσένα. Για ανάπαυση ήρθαμε σε αυτήν την ζωή; για βόλεμα; Σ’ αυτόν τον κόσμο δεν ήρθαμε για να καλοπεράσουμε· ήρθαμε να ξεσκονισθούμε και να ετοιμασθούμε για την άλλη ζωή.Αν σκεφτώμαστε…
ΈΝΑΣ πλούσιος ειδωλολάτρης οδηγήθηκε στον Χριστό από ένα Χριστιανό Ιερέα. Λίγο πριν λάβει το άγιο Βάπτισμα, είπε στον Ιερέα πως επιθυμούσε να μοιράσει ελεημοσύνη στους φτωχούς. Ο Ιερέας τον πήρε μαζί του να επισκεφθούν τις πιο φτωχικές συνοικίες της πόλεως, για να δει ο πλούσιος με τα μάτια του την δυστυχία. Χτύπησαν την πόρτα μιας ετοιμόρροπης καλύβας. Βρήκαν έναν νέο παράλυτο κι από τα δυό του πόδια, καθισμένο πάνω σ’ ένα αχυρένιο στρώμα, να πλέκει με πολύ κόπο ψαθί. Το πρόσωπό του όμως έλαμπε από μια εσωτερική χαρά, που του προξενούσε η εγκαρτέρηση στην βασανιστική αρρώστια. Στην καλύβα δεν βρισκόταν…