Μία μέρα απ' αυτές είδα κάτι και θέλω να σας το πω, γιατί νομίζω ότι είναι αρκετά συμβολικό. Είδα το εξής: Όπως μία μητέρα κρατά στην αγκαλιά της ένα νεογέννητο παιδάκι και το έχει φασκιωμένο έτσι είδα και εγώ ένα μωρουδάκι, που ήταν φασκιωμένο και το κρατούσα στην αγκαλιά μου με το δεξί μου χέρι πολύ σφιχτά. Ένοιωθα γι' αυτό το παιδάκι πολλή αγάπη και ψυχικά πολύ ενωμένος μαζί του. Πότε το έβλεπα σαν μικρό κοριτσάκι, πότε σαν πουλάκι· έτσι είχα αυτή την αίσθησι. Είχα σαν σκοπό να περπατήσω ένα δρόμο, που ήταν δύσκολος, είχε ανηφόρες, κατηφόρες, δυσκολίες, αλλά έπρεπε…
Ο τόσο υψηλός και μεγάλος Θεός επιθύμησε μία πόρνη. Πόρνη επιθύμησε ο Θεός; Ναι, πόρνη· εννοώ την ανθρώπινη φύση… Και τι κάνει; Δεν στέλνει σε αυτήν κάποιο δούλο, δεν στέλνει Άγγελο, δεν στέλνει Αρχάγγελο, δεν στέλνει τα Χερουβίμ, δεν στέλνει τα Σεραφίμ, αλλά έρχεται ο Ίδιος, Εκείνος που την ερωτεύεται… Έρχεται προς την πόρνη και δεν ντρέπεται. Έρχεται στην καλύβα της… Και πώς έρχεται; Όχι με γυμνή την ουσία, αλλά γίνεται αυτό που ήταν η πόρνη, όχι κατά την διάθεση, αλλά στη φύση, για να μην τον δει η πόρνη και τρομάξει, για να μην απομακρυνθεί για να μην φύγει.…
Ο Χριστός μας δεν έδειξε υπακοή μόνο στον Ουράνιο Πατέρα Του, αλλά κι εδώ κάτω στην γη είχε τελεία υπακοή στην κατά σάρκα Μητέρα Του και στον νομιζόμενο πατέρα Του, τον μνήστορα Ιωσήφ. Ο Θεός έκανε υπακοή στον άνθρωπο, ενώ εμείς δυσκολευόμεθα να υπακούσουμε, για την αγάπη του Θεού, ακόμη και στον πνευματικό πατέρα. Ας αγαπήσουμε με όλη μας την ψυχή την ταπείνωσι του Χριστού. Σε κάθε τι να τον φέρνουμε εμπρός μας και να εξετάζουμε τι έκανε ο Χριστός εδώ, τι έκανε εκεί; Αυτό να κάνω κι εγώ! Εκείνος αναμάρτητος, εγώ πολύ αμαρτωλός. Εκείνος Θεός, εγώ άνθρωπος. Εκείνος για…
Ο σκοπός του Θεού δεν ήταν μόνο, το να σώση τον άνθρωπο ο Υιός του ερχόμενος στον κόσμο, αλλά δια της ζωής του Χριστού ηθέλησε να μας αφήση μια αγιώτατη διδασκαλία, ένα άπλετο φως, ώστε εκείνος ο οποίος θέλει να σωθή, να μπορεί να βαδίση δι' αυτού του φωτός προς τον πλησιασμό του Θεού. Απο την θεία Γέννησι του Χριστού μας διδασκόμεθα την αγνή αγάπη, την ανιδιοτελή, όχι την αγάπη, που έχει μέσα της συμφέρον. Ο Χριστός μας αγάπησε, μας συμπάθησε ως ανθρώπους ξενωθέντας υπό της αμαρτίας. Μας εγνώρισε πληγωμένους, γεμάτους από πληγές βρώμικες και δυσώδεις, αλλά δεν μας σιχαθηκε.…