Άγιος Νεκτάριος: Οι επίσκοποι είναι ισότιμοι μεταξύ τους αφού είναι ίσοι και διάδοχοι του αποστολικού αξιώματος!  [...] Όλοι οι Απόστολοι είχαν τη δύναμη να συγκροτούν και να ανεγείρουν εκκλησίες, τέλεια καταρτισμένες, ανεξάρτητες και αυτοκέφαλες.Γι’ αυτό και οι αξιώσεις που εγείρει η Δυτική Εκκλησία σχετικά με τον Επίσκοπο Ρώμης ότι είναι διάδοχος του κορυφαίου των Αποστόλων Πέτρου είναι ατοπότατες αφού αρνούνται στους λοιπούς Αποστόλους το αποστολικό αξίωμα, τη δύναμη και τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, τη χειροτονία τους σε αρχιερείς και λειτουργούς των θείων μυστηρίων της Εκκλησίας και την απολύτρωση των Εκκλησιών που αυτοί ίδρυσαν, η οποία απολύτρωση δεν θα υπάρξει…

Η αγάπη κατεξοχήν γνώρισμα των μαθητών του Χριστού - Αγίου Νεκταρίου, Πενταπόλεως.  Αγάπη! Θείο ιδίωμα, διότι ο Θεός είναι αγάπη. Γι’ αυτό και όποιος μένει μέσα στην αγάπη, στον Θεό μένει και ο Θεός μένει σ’ αυτόν. Η αγάπη είναι αγαθή διάθεση της ψυχής, εξαιτίας της οποίας η ψυχή δεν προτιμά τίποτα άλλο πέρα από τη γνώση του Θεού. Η αγάπη διδάσκει την τήρηση των θείων εντολών. Σαφές αποδεικτικό της αγάπης μας προς τον Θεό είναι η τήρηση των θείων νόμων του. Η αγάπη προς τον Θεό, οδηγεί στην τήρηση των εντολών, που μας οδηγούν κι αυτές στη γνώση του…

αυτόματη τροφήΔεν χρειάζεται να κουραστούμε ή να ιδρώσουμε, για ν’ αγαπάμε ο ένας τον άλλον. Η αγάπη είναι η οδός, που από μόνη της μας οδηγεί στην αρετή. Ε.Π.Ε. 25,72 των αγίων στους εχθρούς τους Ο Παύλος κι ο Πέτρος και όλος ο χορός των αγίων, αν πω ότι αγάπησαν τους πλησίον, τίποτε σπουδαίο δεν θα πώ. Τους εχθρούς τόσο πολύ αγάπησαν, τόσο όσο κάποιος δεν αγαπά τους φίλους του. Διότι ποιος από μας θα προτιμούσε υπέρ των φίλων να πάη στην κόλασι, ενώ είναι για τη βασιλεία των ουρανών; Κανένας. Ο Παύλος όμως θα το προτιμούσε αυτό για τους…

Η «αδιαθεσία» του αββά. Πήγε ένα πρωί στο κελλί του γέροντος του αββά Σιλουανού ο μαθητής του Ζαχαρίας, για να πάρη ευλογία για ν’ αρχίση κάποιο εργόχειρο. Χτύπησε την πόρτα κι επειδή δεν έπαιρνε απάντηση, άνοιξε λίγο να δη αν ήταν μέσα. Είδε τότε τον όσιο σε κατάσταση θεϊκής εκστάσεως να προσεύχεται με τα χέρια υψωμένα στον ουρανό! Έφυγε αθόρυβα ο νέος, χωρίς να τον ενοχλήση. Όταν όμως κατά το μεσημέρι ξαναγύρισε, τον βρήκε στην ίδια στάση. Το ίδιο και το απόγευμα. Το βράδυ πια είδε τον όσιο καθισμένο στο χαμηλό σκαμνί του με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος, απορροφημένο…