Η προφητεία της δαιμονισμένης. Ο παπα-Χρυσόστομος μας διηγήθηκε πως πριν από πολλά χρόνια είχε μεταβεί ως Πνευματικός στην Κεφαλληνία και επισκέφθηκε το γυναικείο Μοναστήρι του Αγίου Γερασίμου του Νέου. Όταν έφθασε εκεί, ήταν μεσημέρι και στην είσοδο του μοναστηριού βρέθηκε μία γυναίκα. Ο Πνευματικός ρώτησε τη γυναίκα που βρισκόταν στην είσοδο: «Δεν είναι ’δω κανείς άλλος;». Εκείνη απάντησε: «Όχι, εδώ είμαι μόνον εγώ! Οι άλλοι πάνε όλοι στο Άγιον Όρος».Ο Πνευματικός, όταν άκουσε αυτά, ξαφνιάστηκε και ρώτησε πάλι τη γυναίκα: «Και τι πάνε να κάνουν εκεί;». Η γυναίκα, με πολλή παρρησία και αναίδεια, του είπε: «Εκεί, σε λίγο, θα κάνουν κάθε…

Πως η πνευματική μου ζωή με βοήθησε να μετατρέψω την υπερευαισθησία σε απλή ευαισθησία. Η υπερευαισθησία ήταν η πραγματικότητα της ζωής μου, και είχε έντονα συμπτώματα με χειρότερο αυτό των κρίσεων πανικού που πάθαινα και της έντονης ευθιξίας που είχα. Κάτω από έντονες συγκρουσιακές συνθήκες με έπιαναν κρίσεις πανικού που εκδηλώνονταν με συμπτώματα λυγμών σε σημείο να περιορίζεται η όρασή μου. Τις στιγμές αυτές δεν μπορούσα να επικοινωνήσω με κανέναν, δεν μπορούσα να ορίσω την κίνηση του σώματος μου και γενικότερα βυθιζόμουν σε μια κατάσταση έντονης λύπης και βαθιάς απογοήτευσης. Άλλες φορές πάλι η υπεραισθησία με οδηγούσε σε καταστάσεις ευθιξίας…

ΠΩΣ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΟΤΑΝ ΘΥΜΩΝΕΙ;      Μη λες ότι αυτά και αυτά έπαθα, ότι το και το μου είπαν, γιατί εσύ είσαι που ελέγχεις τα πάντα. Ακριβώς όπως μπορείς να σβήσεις και να ανάψεις μια σπίθα, έτσι και τον θυμό μπορείς μέσα σου να τον ξανάψεις ή να τον συγκρατήσεις. Όταν δεις εκείνον που σε στενοχωρεί ή όταν έρθουν στον νου σου όσα σου είπε ή σου έκανε και σε στενοχώρησε, να τα ξεχάσεις όλα αυτά. Κι αν τα θυμηθείς, να τα ρίχνεις στον πειρασμό. Αντίθετα, ψάξε και βρες κάτι καλό που μπορεί να είπε ή…

- Γέροντα, είπατε σε κανέναν ότι θα γίνη πόλεμος; Έτσι ακούσαμε. Είναι αλήθεια;- Εγώ δεν λέω τίποτε και ο κόσμος λέει ό,τι θέλει. Και να ξέρω κάτι, που να τοπώ;- Τί βάρβαρο πράγμα, Γέροντα, ο πόλεμος!- Αν οι άνθρωποι δεν είχαν αυτήν την ... «ευγένεια» της αμαρτίας, δεν θα έφθα¬ναν σ' αυτό το βάρβαρο. Πιό βάρβαρο ακόμη είναι η ηθική καταστροφή. Διαλύονται ψυχικά και σωματικά οι άνθρωποι. Μου έλεγε κάποιος: «Λένε για την Αθήνα, «ζού- γκλα-ζούγκλα» και κανείς δεν φεύγει από 'κει! Όλοι «ζούγκλα» την λένε και όλοι στην ζούγκλα μαζεύονται». Πώς έχουν γίνει οι άνθρωποι! Σαν τα ζώα! Τα…

Ήταν κάποτε 2 φίλοι, όπου ο ένας ήταν θρησκεύομενος και κατόρθωσε τον άλλον, που ήταν ένας πολύ αμαρτωλός, να τον πείσει να εξομολογηθεί για πρώτη φορά. Όταν τελείωσαν την εξομολόγηση και πήραν το δρόμο της επιστροφής, ο θρησκεύουμενος ρωτάει τον φίλο του, τί κανόνα του έβαλε ο εξομολόγος. - Κανένα, απάντησε εκείνος, μάλιστα με άφησε να Κοινωνήσω. Παραξενεύτηκε τόσο πολύ ο θρησκεύομενος με αυτά που άκουσε από τον φίλο του, που επέστρεψε πίσω στον εξομολόγο, να του ζητήσει το λόγο. Τον ρώτησε λοιπόν, για ποιό λόγο άφησε τον φίλο του να Κοινωνήσει, αφού ερχόταν για πρώτη φορά να εξομολογηθεί, ενώ…

(αληθινό περιστατικό μιας αδελφής μας).     Είμαι διαχειρίστρια σε μία πολυκατοικία. Ένας εκ των ιδιοκτητών δημιουργεί διαφόρων ειδών προβλήματα και έχω περάσει μεγάλες περιόδους έντονης μνησικακίας για αυτό το άτομο.Τα τελευταία χρόνια, επειδή κατάλαβα ότι η μνησικακία είναι δηλητήριο για μένα, αποφάσισα και τον συμπεριέλαβα, αυτόν και την οικογένειά του, στην καθημερινή μου προσευχή. Σιγά-σιγά μαλάκωσα μέσα μου και άρχισα μέχρι και να δείχνω κατανόηση για τη στάση του. Το τελευταίο διάστημα όμως είχε αφήσει πάλι απλήρωτα κοινόχρηστα 8 μηνών. Και είναι επιβεβαιωμένο ότι δεν έχει οικονομικό πρόβλημα. Απλά θέλει να δημιουργεί προβλήματα. Άλλοι ένοικοι με προέτρεπαν να τον πάρω…

Η συζύγος ανάπηρου ιατρού ήταν απελπισμένη, διότι ο άντρας της είχε αποκτήσει πολύ κακές συνήθειες. Έπειτα από την εργασία του στο νοσοκομείο, πήγαινε στο καφενείο και γυρίζε στο σπίτι μετά τα μεσάνυχτα, αφήνοντας ολόκληρη την ημέρα μόνους, και εκείνη και τα παιδιά τους, που σχεδόν δεν τον έβλεπαν. Διαμαρτύρονταν, του κακομιλούσε, και εκείνος αντιδρούσε, γυρίζοντας στο σπίτι ακόμα πιο αργά. Βρισκόταν σε αδιέξοδο. Έμαθε για τον Γέροντα Πορφύριο.....Μας εκμυστηρεύθηκε τα εξής: Ο γέροντας μού τα αποκάλυψε όλα. Μου είπε: Βλέπω τις αναπηρίες του, έχει κόμπλεξ και γι’ αυτό ξενυχτάει, για να το ξεχάσει. Καθώς εσύ συνεχώς του γκρινιάζεις, εκείνος δεν…

Κήρυγμα. Ένας Αμερικανός πολυεκατομμυριούχος, ο Gould επήγαινε και ήκουε τον διάσημον ιεροκήρυκα D. L. Moody. Κάποιος άλλος συνάδελφός του εις τα πλούτη, του λέγει: «Πηγαίνεις και ακούεις το Moody;!! Δεν πιστεύεις, βέβαια, εις την Θεολογίαν του!!». «Όχι, απαντά ο Gould αλλ’ αυτός (ο Moody) πιστεύει».Ευχαριστείτο ο εκατομμυριούχος αυτός να ακούη ένα τόσο πιστόν ιεροκήρυκα, ο οποίος μπορούσε να λέγη πράγματι: «Επίστευα δι’ ο και ελάλησα». (Ψαλμ. ριστ' 10).(Ψιχία από της τραπέζης, Συλλογή Κ. Κούρκουλα, Αθήνα 1973, Νο772) Τα συγχαρητήρια του διαβόλουΜια μέρα, που ο διάσημος Γάλλος ιεροκήρυξ Ιωάννης Βαπτιστής Μασσιγιόν είχε κάνει ένα θαυμάσιο κήρυγμα (όπως πάντα, άλλωστε), ένας άλλος κληρικός…

Προς κατηγόρους. Μια Κυριακή, ο μέγας ποιητής της Χριστιανωσύνης Δάντης, εκεί που άκουε τη λειτουργία, δεν γονάτισε σ’ ένα ωρισμένο σημείο της, όπως έκαναν όλοι οι πιστοί. Μερικοί, που τον φθονούσαν, έσπευσαν και τον κατηγόρησαν για ασέβεια στον επίσκοπο.— Πραγματικά, είπε ο ποιητής στον επίσκοπο. Η ψυχή μου ήταν τόσο συγκεντρωμένη στην προσευχή, ώστε δεν σκεφτόμουν καθόλου τις κινήσεις του σώματος. Αυτοί, όμως, που ήρθαν να με κατηγορήσουν, δεν θάχαν ασφαλώς συγκεντρωθή στην προσευχή, γι’ αυτό είχαν τον καιρό να με παρατηρούν.(Ψιχία από της τραπέζης, Συλλογή Κ. Κούρκουλα, Αθήνα 1973, Νο445) Να μη χαθούμε οι ίδιοιΈνας άγιος ιερεύς, κηρύττοντας μια Κυριακή…

(Σημείωση: με αυτήν την προσθήκη του Λουθήρου, ο Προτεσταντισμός όλος υποτίμησε ή και αρνήθηκε εντελώς την Παράδοση της Εκκλησίας, την Ιερωσύνη, την αναγκαιότητα της Εκκλησίας, τα Μυστήρια της Εκκλησίας, τη Θεία Λατρεία, υπερτονίζοντας μόνο την ατομική και υποκειμενική πίστη ως απαραίτητη για τη σωτηρία).   (Φειδά Βλασίου, Εκκλησιαστική ιστορία τόμος Γ,σελ. 284-285).  ... Η ιδιαίτερη έξαρση από τον Αυγουστίνο του καθολικού λυτρωτικού χαρακτήρα του επίγειου βίου και του σταυρικού θανάτου του Ιησού Χριστού τον οδήγησε (τον Λούθηρο) στο συμπέρασμα, ότι η σωτηρία είναι μία νέα και άμεση προσωπική σχέση του ανθρώπου με τον Θεό, η οποία θεμελιώνεται όχι βεβαίως με τα…