ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗΣ
Μ. ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ
π. Νικόλαος
Δευτέρα: 12.15-2 μ. & 7-10 μ.μ.
Τρίτη: 12.15-2 μ. & 8.45 - 10 μ.μ.
Τετάρτη: 8.40 - 10 μ.μ.
Πέμπτη: 12.15-2 μ. & 7-10 μ.μ.
Παρασκευή:12.15 -2 μ.
Σάββατο: 12.15-2.30μ. & 7-9.30 μ.μ.

Κυριακή: 7.30-9 βράδυ
π. Γεώργιος
Τετάρτη απόγευμα & καθημερινές πριν και μετά τις Ιερές Ακολουθίες

 

ΔΕΥΤΕΡΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Πρόγραμμα Ακολουθιών - 2η Θεία Λειτουργία

Κάθε ΚΥΡΙΑΚΗ τελείται

στον Άγιο Σώστη

και

ΔΕΥΤΕΡΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

ΣΤΙΣ 10.30 - 11.40 Π.Μ.

Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΣΑΝ ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ εν γαστρί έχουσα έκραξεν ωδίνουσα και βασανιζομένη του τεκείν» (στ. 2).  Η αγωνία και η οδύνη της Θεοτόκου συμβολίζουν εδώ την αγωνιώδη προσπάθεια της Εκκλησίας για την αναγέννησι και μεταμόρφωσι των ανθρώπων, (πρβλ. «Τεκνία μου, ους πάλιν ωδίνω, άχρις ου μορφωθή Χριστός εν υμίν!» Γαλ. δ' 19) . Η αναπλαστική λειτουργία της Εκκλησίας απαιτεί κόπους, μόχθους και ωδίνες πνευματικές. Η Θεοτόκος εγέννησε τον Χριστό «άνευ πόνων». Η Εκκλησία όμως αναγεννά τους πιστούς με πολλές ωδίνες και πολλά δάκρυα...   «ο δράκων έστηκεν ενώπιον της γυναικός της μελλούσης τεκείν, ίνα, όταν τέκη, το τέκνον αυτής…
Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΣΑΝ ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ    Στην Αποκάλυψι του Ευαγγελιστού Ιωάννου και σ’ ένα ολόκλήρο Κεφάλαιο (ιβ') γίνεται λόγος για τη Θεοτόκο, η οποία όμως τώρα είναι σύμβολο και, προσωποποίησις της Εκκλησίας (βλ. Δ, 281). Στο κεφάλαιο αυτό «περιγράφεται συμβολικώς και δραματικώς η κατά της αντιθέτου δυνάμεως πάλη απ΄ αρχής μέχρι τέλους και ο θρίαμβος του Χριστού και της Εκκλησίας, ως πάλη μεταξύ του άρρενος τέκνου της ουρανίου γυναικός τ.ε. του Ιησού Χριστού αφ’ ενός και του δράκοντος αφ’ ετέρου» (Ν. Αναγνώστου, Η Αποκάλυψις, σ. 60) .   «Γυνή περιβεβλημένη τον ήλιον» (στ. 1).   Στον πρώτο στίχο, ο…
257. «της ουρανίου με βασιλείας ποίησον κληρονόμον»   Η συμμετοχή στη δόξα της Αιωνιότητος είναι το τρίτο αίτημα που υποβάλλει ο πιστός στην Παναγία και που σχετίζεται με τη μέρα της Κρίσεως. «Της απορρήτου δόξης του σου Υιού και Θεού ημών κληρονόμον με αποδεικνύουσα». Το αίτημα αυτό, όπως και τα δύο άλλα που είδαμε προηγουμένως δεν έχει την έννοια του «ρουσφετιού». Δεν ζητάμε δηλαδή να πετύχωμε και εξασφαλίσωμε ευεργετήματα, προνόμια και «κληρονομικά δικαιώματα», χωρίς μάλιστα να το αξίζωμε ή χωρίς καμμιά προσπάθεια να τα αποκτήσωμε,  αλλά απλώς βάζοντας το «μεγάλο μέσο» της Παναγίας! Μια τέτοια έννοια βρίσκεται τελείως έξω από…
256. «της αιωνίου με ρυομένη κολάσεως»   Το δεύτερο αίτημα προς την Παναγία που σχετίζεται με τη μέρα της Κρίσεως είναι η απαλλαγή του πιστού από την καταδίκη. από την «Κόλασι». Η απαλλακτική απόφασις Του Κριτού θα εξαρτηθή κυρίως από το «μητρώον» του κρινομένου. Η πραγματικότης όμως μαρτυρεί ότι «ουδείς καθαρός έσται από ρύπου εάν και μία ημέρα ο βίος αυτού επί της γής» (Ιώβ ιδ' 4-5) . Ο δε Κύριος απεκάλυψε ότι η απαλλακτική απόφασις θα εξαρτηθή από την αγάπη του ανθρώπου προς τον συνάνθρωπό του (Ματθ. κε'). Όμως τόσο ο αγιασμός όσο και η αγάπη είναι θέματα απέραντα…
255. «μη μου ελέγξη τας πράξεις ενώπιον των Αγγέλων».   Ειδικώτερα, τρία είναι τα αιτήματα που η ορθόδοξη ευσέβεια υποβάλλει στην Παναγία σχετικά με την μέρα και την ώρα της Παγκοσμίου Κρίσεως. Το πρώτο είναι η μη διαπόμπευσις του πιστού. Το αίτημα αυτό είναι ίσως εμπνευσμένο από τα ισχύοντα στη διαδικασία των ανθρωπίνων δικαστηρίων, όπου υπάρχει η δυνατότης να δικασθή κάποιος «κεκλεισμένων των θυρών» κλπ. Ο πιστός ευλαβείται και ντρέπεται τους αγίους Αγγέλους και δεν θέλει να εκτεθή μπροστά στα μάτια τους. Ζητεί λοιπόν να μη δικασθή «ενώπιον των Αγγέλων». να μη ακούσουν και να μη μάθουν οι Άγγελοι τα…
255. «εν τη φοβερά ημέρα της κρίσεως».   Αλλ' η ορθόδοξη πνευματικότης εξαντλεί και το έσχατο χρονικό περιθώριο της πρεσβευτικής αρμοδιότητος της Θεοτόκου, που τελειώνει την έσχατη μέρα της ιστορίας. Αλλά η μέρα αυτή για τον άνθρωπο είναι η φοβερή μέρα της παγκοσμίου Κρίσεως. «Ώ ποία ώρα τότε και ημέρα φοβερά!». Μέσα όμως στη δεινότητα των στιγμών εκείνων, ο πιστός βλέπει να υπάρχη ακόμα η ήρεμη, γλυκειά, αλλά και παντοδύναμη παρουσία της Παναγίας. Οι πρεσβείες της ισχύουν ακόμα. Ο θρόνος της βρίσκεται ακόμα κοντά, δίπλα, «εκ δεξιών» του Υιού που τώρα είναι Κριτής μας. Και επειδή στο δικαστήριο αυτό τα…
254. «εν ώρα με τη φοβερά του θανάτου, ελευθέρωσον, κατηγορούντων δαιμόνων»   Αλλ' η προστασία της Παναγίας απλώνεται και κατά την ώρα του σωματικού θανάτου του χριστιανού. Την ώρα δηλαδή εκείνη που κανένας άνθρωπος δεν μπορεί πια να τον βοηθήση. Η βοήθεια δε και η συμπαράστασις της Θεοτόκου κατά την ώρα του θανάτου συνίσταται στην απαλλαγή της ψυχής του πιστού από τις κατηγορίες των δαιμόνων που ονομάζονται «τελώνια» (πρβλ. τελώνης, τελωνείο) . Η Παναγία έχει τη δύναμη και την εξουσία ν’ άπελευθερώνη την ψυχή από τις φανταστικές ή άδικες ή υπερβολικές κατηγορίες των «τελωνίων». Αν η εικόνα και «ο χαρακτήρ…
253. «του πρεσβεύειν και σώζειν από... θανάτου τας ψυχάς ημών»   Θάνατος της ψυχής είναι ο οριστικός αποχωρισμός της από τον Θεό. Τον χωρισμό αυτό της ψυχής του ανθρώπου θ’ ακολουθήση ασφαλώς και το σώμα του, μετά την Ανάστασι, θα είναι δηλαδή ψυχοσωματικός χωρισμός, και ουσιαστικός «δεύτερος θάνατος» (Αποκ. κα' 8). Η προστασία της Παναγίας καλύπτει όλες τις ανάγκες και τα παθήματα του ανθρωπίνου σώματος, όπως είδαμε. Η θαυματουργική χάρις της Θεοτόκου σώζει τον άνθρωπο ακόμα και από τον σωματικό θάνατο (πρώτος θάνατος). Η ύψιστη όμως δωρεά της Παναγίας μας είναι ότι με τις πρεσβείες της αποτρέπει τη μεγαλύτερη καταστροφή…
252. «πρεσβεύουσα απαύστως υπέρ των ψυχών ημών».   Η Παναγία πρεσβεύει «απαύστως», ειδικώτερα «υπέρ των ψυχών ημών», δηλαδή υπέρ της ψυχοσωματικής υπάρξεώς μας. Η λέξη «ψυχή» έχει διπλή έννοια στην Αγία Γραφή. Αλλού έχει την έννοια του πνευματικού μέρους της ανθρωπίνης υπάρξεως (πρβλ. «μη φοβηθήτε από των αποκτεννόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων αποκτείναι», Ματθ. ι' 28)  και αλλού σημαίνει την όλη ψυχοσωματική ζωή του ανθρώπου (πρβλ. «ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων» Ιω.ι' 11). Το ξεκαθάρισμα αυτό δίνει συγχρόνως και μια απάντησι σε όσους κατηγορούν ή επικρίνουν τον χριστιανισμό και την Εκκλησία…
251. «αξίωσόν με μέχρι τελευταίας μου αναπνοής»   Το χαρακτηριστικό στην ευχή αυτή της Θείας Ευχαριστίας είναι ότι ο πιστός ζητάει τον ισόβιο αγιασμό του από την Παναγία. Ειδικώτερα ζητάει τη δυνατότητα και τη χάρι της συμμετοχής στο μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας «μέχρι τελευταίας του αναπνοής». Η ευχή αυτή είναι αντιπροσωπευτική της ορθοδόξου πνευματικότητος. Ο πιστός στρατιώτης του Χριστού θέλει να μείνη πιστός στις επάλξεις του αγιασμού «μέχρι τελευταίας αναπνοής». Γνωρίζει όμως την προσωπική του αδυναμία. Γι' αυτό δεν λέει πολλά πράγματα για τον εαυτό του. Δεν υπόσχεται ότι θα μείνη πιστός μέχρι τέλους. Αναθέτει στην Παναγία την πραγμάτωσι του…

custom image (2)

img025