«Καθώς δε προσευχόταν κάποτε την νύκτα μέσα στο παρεκκλήσι, όπου ήταν και σορός σωμάτων, ενώ κατά την συνήθεια είχε τις θύρες κλεισμένες, πλήθη απειλητικών δαιμόνων συρρέοντας όρμησαν κατά του παρεκκλησίου, και ωθώντας απότομα τις θύρες, τις άνοιξαν για να τον αρπάσουν, δημιουργώντας τόσον κρότον, ώστε να νομίση αυτός ότι οι θύρες συνετρίβηκαν από πρόσκρουσι προς τους τοίχους από την καθεμία πλευρά. Αυτός δε, κατειλημμένος από μεγάλο φόβο, σήκωσε τα χέρια προς τον ουρανό, για να επικαλεσθή την από εκεί βοήθεια. Καθώς λοιπόν το πνεύματα της πονηριάς τον είδαν να στέκεται πολλές ώρες έτσι αμετακίνητος, υπαναχώρησαν νικημένα. Αλλά από το πολύ…
Δύσκολαδεν ζητάει ο ΘεόςΔεν σου ζητάει ο Θεός να ανεβής το πιο ψηλό βουνό. Δεν σου ζητάει να περάσης κολυμπώντας τον ωκεανό ή να σκάψης τόσα και τόσα στρέμματα γης ή να μείνης νηστικός ή να φορέσης τρίχινο σάκκο. Τι σου ζητάει; Να ενδιαφερθής για τους άλλους, να μοιράσης μαζί τους το ψωμί σου. Σου ζητάει να σταματήσης τις αδικίες. Πες μου, υπάρχει πιο εύκολο από αυτό; Αλλά κι αν και αυτό το θεωρής δύσκολο, σκέψου, τι βραβεία σε περιμένουν, και τότε θα σου φανούν εύκολα.Ε.Π.Ε. 11,200δεν είναι τα όσα λέει ο ΧριστόςΚαι πρόσεχε πώς εύκολα ζητάει. Δεν είπε, «Ήμουνα…
Πόσες φορές μας μίλησε ο Κύριος για την αιώνια ζωή! Σε πόσες ακολουθίες και προσευχές δεν έχουμε ακούσει τη φράση ‘ Και εις τους αιώνας των αιώνων’. Άραγε έχουμε κάτσει να αναρωτηθούμε ποτέ σε βάθος πόσοι είναι αυτοί οι ‘αιώνες των αιώνων’; Μιλάμε για άπειρα χρόνια! Έχουμε διανοηθεί ότι σε χιλιάδες και εκατομμύρια χρόνια από τώρα θα υπάρχουμε ακόμα; Βλέποντας μετά από τόσα χρόνια τον εαυτό μας εδώ στη γη και στην κατάσταση που βρισκόμαστε άραγε τί θα έχει σημασία; Αν πεθάναμε 5, 70 ή 100 χρονών, αν ήμασταν μεγιστάνες ή πάμπτωχοι, αν μας θυμήθηκαν στη γιορτή μας ή αν…
το κυρίως κακό Ένα είναι το κυρίως κακό, που αρμόζει να λέγεται κακό, η αμαρτία. Και αυτή εξαρτάται από τη δική μας βούληση. Ε.Π.Ε. 7,100 καρπός της Το πραγματικώς κακό είναι η αμαρτία. Το τέλος της είναι η καταστροφή. Αυτό, που φαίνεται κακό, λόγω του πόνου που προκαλεί, όπως είναι οι σωματικές κακώσεις, μας αποτρέπει από την αμαρτία. Καρπός των σωματικών πόνων και θλίψεων είναι η αιώνιος σωτηρία της ψυχής. Ε.Π.Ε. 7,104 φοβερό και λυπηρό η αναισχυντία Δεν είναι τόσο φοβερό το ν’ αμαρτάνει κανείς, όσο η αδιαντροπιά μετά την αμαρτία, και το να μη πειθαρχεί κανείς στους ιερείς, που…
«Γιατί, τι είναι στην πραγματικότητα η ζωή σας; Ατμός είναι, που για λίγο μόνο φαίνεται κι έπειτα εξαφανίζεται!» (Ιακ. 4:14) Ο Λύσσιπος, ο περίφημος γλύπτης της αρχαιότητας, κάποτε έφτιαξε το άγαλμα μιας γυναίκας, που είχε την εξής περίεργη μορφή και στάση. Το σώμα της στηριζόταν στις μύτες των ποδιών της, είχε αρκετή κλίση προς τα εμπρός δείχνοντας έτσι πως έτρεχε και το πίσω μέρος του κεφαλιού της ήταν ξυρισμένο. Στη βάση του αγάλματος, στην πέτρα επάνω ήταν σκαλισμένη η λέξη ΕΥΚΑΙΡΙΑ. Ήθελε να διδάξει όσους περνούσαν μπρος από το άγαλμα πως η ευκαιρία δεν περιμένει. Τρέχει, πετάει, χάνεται, αν ο…
1195. ΚΕΡΔΙΖΩ ΟΤΙ ΚΑΙ Η ΜΕΓΑΛΕΙΟΤΗΤΑ ΣΟΥ. Μια μέρα, ένας βασιλιάς συνάντησε ένα φτωχό βοσκό και τον ρώτησε:- Πόσο κερδίζεις φυλάγοντας τα πρόβατά σου;- Κερδίζω ότι και η Μεγαλειότητα σου.- Πως είναι δυνατό συ απλός βοσκός να κερδίζεις το ίδιο, όπως ένας βασιλιάς;Ο βοσκός πρόσθεσε:- Μεγαλειότατε, φυλάγοντας τα πρόβατά μου, θα κερδίσω τον Ουρανό ή την Κόλαση, και η μεγαλειότητα σου δεν μπορεί να κερδίσει περισσότερο. 1198. ΟΙ ΔΙΚΑΙΟΙ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ. Κατηχητής, θέλοντας να δείξει στα παιδιά ότι στον Παράδεισο όλοι οι Μακάριοι θα είναι τέλεια ευτυχισμένοι, ακόμα κι αν ο καθένας απολαμβάνει διαφορετική δόξα, πήρε δύο διαφορετικά ποτήρια διαφόρου μεγέθους και αφού τα γέμισε…
- Τι φταίει, Γέροντα, και δεν είμαι πάντοτε ειρηνική;- Δεν ελευθερώθηκες από τον εαυτό σου, είσαι σκλάβα στον παλαιό σου άνθρωπο. Κοίταξε να πετάξης τον εαυτό σου, γιατί, αν δεν πετάξης τον εαυτό σου, θα σε πετάξη ο εαυτός σου. Όποιος έχει φιλαυτία, δεν μπορεί να έχη ανάπαυση, ειρήνη ψυχής, γιατί δεν είναι εσωτερικά ελεύθερος. Είναι σαν την χελώνα και το περπάτημά του είναι σαν της χελώνας. Βγάζει ελεύθερα το κεφάλι της η χελώνα; Τον περισσότερο καιρό μένει κλεισμένη στο καβούκι της.- Νομίζω, Γέροντα, ότι θεωρητικά πιάνω τον εαυτό μου, στην πράξη όμως...- Η εφαρμογή είναι δύσκολη· εκεί ζορίζεται ο…
«Δεύτε οι ευλογημένοι» μακαρία φωνή και δόξα Και αν ακόμα προσθέσης μύριες κολάσεις, δεν μπορείς να περιγραψής επάξια το τι σημαίνει να εκπέσουμε μια για πάντα από τη μακάρια εκείνη δόξα, το να ακούσουμε από το στόμα του Χριστού, «δεν σας ξέρω», το να κατηγορηθούμε ότι Τον είδαμε πεινασμένο και δεν Τον ταΐσαμε. Φυσικά και θα ήταν προτιμότερο να δεχτούμε μύριους κεραυνούς, παρά να δούμε το ήρεμο εκείνο Πρόσωπο και το γαλήνιο εκείνο βλέμμα να μας αποστρέφεται, να μην ανέχεται να μας βλέπη. Ε.Π.Ε. 10,104 (Χρυσοστομικό Λεξικό, αρχ. Δανιήλ Αεράκη, τόμος Β, σελ.26)
Όταν πήρα την απόφαση να οδηγηθώ στο Χριστό και στην Εκκλησία Του ήταν γιατί ένιωθα ότι η ψυχή μου νοσούσε τόσο πολύ που είχα φτάσει στο σημείο μηδέν! Αν δε γινόταν κάτι δραστικό είτε θα τρελαινόμουν είτε θα έκανα ανεπανόρθωτο κακό στον εαυτό μου ή στους άλλους… χρόνια τη σκεφτόμουν αυτή τη στιγμή και αυτή τη λύση, το Χριστό, αλλά όλο με νικούσαν οι κακοί λογισμοί και το ανέβαλλα… ακόμα και την τελευταία στιγμή, ενώ περίμενα να έρθει η σειρά μου να εξομολογηθώ μου ήρθε ο λογισμός ‘ τί δουλειά έχεις εσύ με τους παπάδες; γιατί δεν πας σε έναν…
ΈΒΑΛΕ κάποτε στον νου της μια γυναίκα της αμαρτίας και στοιχημάτισε με τους φίλους της πώς θα το πετύχαινε χωρίς άλλο να παρασύρει στα δίχτυα της τον Ερημίτη που ζούσε στο βουνό, μακριά από την πόλη, και που όλοι έλεγαν γι’ αυτόν πως ήταν Άγιος άνθρωπος. Φόρεσε ένα πυκνό πέπλο, που έκρυβε την ομορφιά της, κι ανέβηκε στο βουνό. Οι φίλοι της την περίμεναν στα μισά του δρόμου. Μόλις βράδιασε, χτύπησε την πόρτα της σπηλιάς του Ερημίτη. Εκείνος, όταν την είδε, ταράχτηκε. Πώς βρέθηκε τάχα γυναίκα τέτοια ώρα σ’ αυτή την έρημο; - Πλάνη σου είναι τούτη, διάβολε, συλλογίστηκε. Τη…