13 Αυγούστου 1944 Ο γερμανικός στρατός «ζώνει» το χωριό μας. Συγκέντρωσαν 40 άντρες από το χωριό μας και τα γειτονικά χωριά και τους κλείσανε σε ένα υπόγειο. Έπειτα από διαπραγματεύσεις που έκανε ένας συγχωριανός μας, οι Γερμανοί απελευθέρωσαν μερικούς. Η κράτηση συνεχίστηκε για 25 από αυτούς.Οι 25 συλληφθέντες οδηγήθηκαν στο ξωκλήσι της Παναγιάς μας και εκτελέστηκαν εν ψυχρώ από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής το ξημέρωμα στις 14 Αυγούστου, δίπλα στο ξωκλήσι. Από την εκτέλεση επέζησε ένας από αυτούς, παρότι «γαζωμένος» με δεκατέσσερις σφαίρες. Πέθανε σε βαθιά γεράματα.Οι εκτελεσθέντες ενταφιάσθηκαν στον τόπο της εκτελέσεως τους. Πόνος και θλίψη!! Μανάδες, χήρες, ορφανά.…
Ακούω συχνά γύρω μου σε κρίσιμες περιστάσεις οι άνθρωποι να εύχονται στους δικούς τους ‘ δύναμη’, ‘ υπομονή’, ‘θάρρος’ και άλλα ωραία ! Όμορφες ευχές… μα πώς ξαφνικά από αδύναμη θα γίνω δυνατή, από ανυπόμονη υπομονετική και από δειλή θαρραλέα; Ωραίες οι λέξεις αλλά κούφιες λέξεις! Δεν μου αρκούν, δε μου προσφέρουν καμία μεταβολή μέσα μου, δεν αλλάζουν κάτι! Υπάρχει όμως μια πηγή από την οποία μπορούμε να αντλήσουμε και δύναμη και υπομονή και θάρρος και κάθε τι ωφέλιμο και καλό για την ψυχή μας και αυτή η πηγή είναι ο Χριστός! Αν δε συνδεθούμε με το Χριστό όσες ευχές…
Προχτές, λόγω της υπογλυκαιμίας μου και της λαιμαργίας μου κατέβηκα σε έναν καινούριο φούρνο που άνοιξε στη γειτονιά να πάρω ένα γλυκό νηστήσιμο. Απογοητεύτηκα όμως γιατί διαπίστωσα ότι δεν υπήρχε τίποτα νηστήσιμο ακόμα. Η πωλήτρια, πολύ ευγενική, μου είπε… ‘ μη στενοχωριέστε, κάτι θα φέρουμε’. Είπα … ‘δε στενοχωριέμαι, έχω ένα γλυκό μυστικό’! Βγάζω από το πορτοφόλι μου μια εικονίτσα της Ανάστασης του Χριστού και της τη δίνω. Της λέω ‘ Αυτός είναι πιο γλυκός από όλους! Και τρώγεται όλες τις μέρες του χρόνου!’ Η πωλήτρια χαμογέλασε και δέχθηκε με χαρά την εικονίτσα! Και έτσι μου πέρασε και η υπογλυκαιμία…
391- ΠΟΤΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΟΣ. Ωραία μέρα, είπαν σ’ ένα γεωργό. -Αλλ’ άσχημη για τις πατάτες, απάντησε εκείνος. Την επόμενη που έβρεχε, του είπαν: -Καλή μέρα για τις πατάτες. -Αλλά καταστροφή για το σιτάρι, απάντησε ο γκρινιάρης και αχάριστος γεωργός! 396- ΕΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΔΕΚΑ. Από τους δέκα λεπρούς που ιάτρευσε ο Ιησούς, μόνο ένας γύρισε πίσω να τον ευχαριστήση και αυτός ήταν Σαμαρείτης. Ακόμη και ο Ιησούς παρεπονέθη για την αχαριστία τους. -Δεν καθαρίσθηκαν και οι δέκα; Που είναι οι εννέα; Δε βρέθηκε κανένας να δώση δόξα στον Θεό, παρά μόνον ο αλλογενής αυτός; 401- ΠΩΣ ΝΑ ΣΗΚΩΝΩΜΕ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΜΑΣ. Ένας…
Η εξόφληση του χρέους. Ο όσιος Ιωάννης ο Σαββαΐτης πήγε κάποτε να κοινοβιάση σ’ ένα μοναστήρι του Πόντου με πολύ σκληρούς και αυστηρούς πατέρες. Την πρώτη νύχτα της παραμονής του στο μοναστήρι εκείνο είδε στον ύπνο του ότι λογοδοτούσε σε κάποιους, που επέμεναν ότι χρωστούσε εκατό λίτρες χρυσού. Ξυπνώντας ερμήνευσε το όραμα και είπε στον εαυτό του:- Καθώς βλέπεις, έχουμε να εξοφλήσουμε ένα μεγάλο χρέος! Συμπλήρωσε λοιπόν ο όσιος τρία έτη σ’ αυτό το κοινόβιο, κάνοντας αδιάκριτη υπακοή και δεχόμενος από όλους θλίψεις και περιφρονήσεις. Τότε βλέπει πάλι στον ύπνο του κάποιον, ο οποίος του έδωσε απόδειξη ότι εξώφλησε δέκα…
Λήθαργε και αγαπητέ, γιατί παραλύει ο λογισμός σου; Μη φοβηθείς και δειλιάσεις σαν άνανδρος, μήπως κάποτε στερηθείς τις επαγγελίες του Θεού. Μη πτοηθείς σαν άπιστος, αλλά ενθάρρυνε τους ολιγόπιστους λογισμούς σου. Αγάπησε τις θλίψεις σε όλα, για να γίνεις υιός δόκιμος των αγίων. Να θυμάσαι την υπομονή του Ιώβ και των άλλων στη συνέχεια, και δείξε ζήλο ν’ ακολουθήσεις τα ίχνη τους. Να θυμάσαι ποιους κινδύνους υπέμεινε ο Παύλος και θλίψεις και φυλακίσεις και λιμούς και πλήθος άλλων κακών και πες στη μικροψυχία• "είμαι εχθρός σου". Να θυμάσαι εκείνο που σου έγραψα, είτε σου συμβούν τα πράγματα ευνοϊκά, είτε όχι,…
Ο υπερευαίσθητος χριστιανός μοιάζει με έναν πολεμιστή χωρίς πανοπλία γιατί η πολλή ευαισθησία τον αποδυναμώνει και τον αφήνει εκτεθειμένο στις διαθέσεις του πονηρού! Λογισμοί εξ αριστερών εισχωρούν πιο εύκολα γιατί κάμπτονται οι αντιστάσεις και ο διάβολος βρίσκει χώρο να αλωνίζει αφού πέφτουν οι άμυνες! Ό,τι και να μας πει μας πείθει γιατί η ευαισθησία μάς κάνει μαλακούς, ευκολόπιστους και αγαθούς. Οι αγωνιστές του Χριστού πρέπει να έχουμε θάρρος, γενναίο φρόνημα, αποφασιστικότητα και πυγμή… πνεύμα και όχι συναίσθημα πάντα, και φυσικά πίστη στον Αναστημένο Χριστό! Να αισθανόμαστε, να συναισθανόμαστε, να μην αδιαφορούμε αλλά με διάκριση και με λίγη αναισθησία που κάποιες…
361- ΝΑ ΥΠΟΦΕΡΩ Ή ΝΑ ΑΠΟΘΑΝΩ. Μπρος σε ένα άρρωστο χωρίς ελπίδα να θεραπευθή, ο κόσμος λέγει: «Καλύτερα να αποθάνη παρά να βασανίζεται». Σκέψις ανθρώπινη. Μπρος στον ίδιο άρρωστο ένας καλός χριστιανός θα πη: «Ο Θεός να του δίνη δύναμι να υπομένη τον πόνο του για το πνευματικό καλό της ψυχής του και των άλλων». Ο άγιος όμως που ξέρει την αξία του πόνου θα πη με την αγία Μαγδαληνή ντε Πάτσις: «Κύριε, ή να υποφέρω ή να αποθάνω». 362- ΣΤΑΥΡΩΜΕΝΗ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ. Σε μια καλογραία, που παραπονιόταν πως δεν μπορούσε από τους πόνους ούτε να προσευχηθή, ούτε να…
Άψογη παράσταση. Το μάτι δεν χορταίνει να βλέπει, ούτε το αυτί χορταίνει ν’ ακούει. Αυτός ο κόσμος στην ολότητά του είναι σαν μια άψογη παράσταση. Όμως είναι η ίδια η θλίψη που το «λεόντειο θάρρος» μπροστά στην ολότητα το μετατρέπει σε «πανικό ποντικού» στις λεπτομέρειες. Ανίκητη η ορμή της ζωής στην ολότητά της, αλλά απελπισμένη θανάτωση στις λεπτομέρειές της. Και όλη αυτή την άψογη παράσταση δεν μπορεί να την χορτάσει κανένα μάτι, ούτε έστω και ένα αυτί, ακόμα λιγότερο μπορεί να την σβήσει η δίψα των σαρκικών επιθυμιών, και πολύ λιγότερο μπορεί να την χορτάσει η πνευματική πείνα. Όπως μία…
6. « Έχθραν θήσω ανά μέσον σου και ανά μέσον της γυναικός» (Γεν. γ’ 15).Ο στίχος αυτός ωνομάσθηκε «Πρωτευαγγέλιον». Είναι ο πρώτος στίχος του «Ευαγγελίου» για την πεσμένη ανθρωπότητα. Ο αγαθός Πατέρας, λίγο αμέσως μετά τη φοβερή τραγωδία της Πτώσεως και για να δώση χαρά και ελπίδα στους απαρηγόρητους Πρωτοπλάστους ανασηκώνει λίγο το πέπλο της Ιστορίας και φανερώνει το γεγονός της Βηθλεέμ. Στα δακρυσμένα μάτια της Εύας παρουσιάζει με μιας την χαρούμενη μορφή της Θεοτόκου. Ο Θεός ο ίδιος «ευαγγελίζεται την Κεχαριτωμένη», αιώνες πριν από τον αρχάγγελό του! Η Θεοτόκος, μέχρι τη στιγμή εκείνη βρισκόταν κρυμμένη στο προαιώνιο και «σεσιγημένο»…