Κάποιος γέροντας από την έρημο του Χοζεβά της Πλαιστίνης, όσο ζούσε στο χωριό του, πήγαινε κρυφά τη νύχτα και έσπερνε με δικά του βόδια και δικό του σπόρο τα χωράφια των φτωχών συγχωριανών του. Όταν ήρθε στην έρημο και κατοίκησε σ’ένα από τα κελλιά του Χοζεβά, έβγαινε καθημερινά στον ανηφορικό δρόμο που πηγαίνει από την Ιεριχώ στην Ιερουσαλήμ. Και σαν έβλεπε εξαντλημένο οδοιπόρο, έπαιρνε στους ώμους το φορτίο του και ανέβαζε μέχρι το όρος των Ελαιών. Και πάλι ξαναγύριζε από τον ίδιο δρόμο κουβαλώντας τα φορτία των άλλων, αν βέβαια τους συναντούσε, και τα έφερνε μέχρι την Ιεριχώ. Έβλεπες λοιπόν…
- Γέροντα, βλέπω ότι έχω πολλά πάθη.- Ναί, έχεις πολλά πάθη, αλλά και νιάτα έχεις και παλληκαριά έχεις, για να δουλέψεις και να βγάλεις από το περιβόλι σου τα αγκάθια και να βάλεις κρίνα, ζουμπούλια, τριαντάφυλλα και να αγάλλεσαι μετά μέσα στο περιβόλι σου. Τώρα που είσαι νέα, τα πάθη είναι «τρυφερά» και εύκολα ξεριζώνονται. Βλέπεις, και τα αγριόχορτα - και αγκάθια να είναι -, όταν είναι ακόμη τρυφερά, εύκολα ξεριζώνονται· ενώ, όταν μεγαλώσουν, σκληραίνουν και δύσκολα μπορείς να τα πιάσεις, για να τα ξεριζώσεις. Και η τσουκνίδα, όταν βγάζει τα πρώτα φύλλα, δεν διαφέρει στην απαλάδα από τον βασιλικό·…
Ο αδιάκριτος ασκητής Ένας αγωνιστής μοναχός πολεμήθηκε σκληρά από το δαιμόνιο της πορνείας. Στην φοβερή δυσκολία του επισκέφθηκε ένα γέροντα ασκητή και του ανεκοίνωσε τους πειρασμούς και τις δοκιμασίες του.Ο ασκητής όμως εκείνος δεν είχε προσωπική πείρα του αγώνος στην έκτασι και την μορφή που αντιμετώπιζε ο αδελφός. Αγανάκτησε και του είπε ότι ήταν ανάξιος να φέρη το αγγελικό σχήμα των μοναχών.Εκείνος τότε απογοητεύθηκε για την κατάστασί του και αποφάσισε να εγκαταλείψη το ερημικό κελλί του και να επιστρέψη στον κόσμο.Η θεία όμως πρόνοια δεν τον άφησε. Τον συνάντησε ο διακριτικώτατος και εμπειρότατος στις δαιμονικές επιθέσεις αββάς Απολλώς και βλέποντάς…
Ο κακόφημος μοναχόςΟ Αββάς Αμμωνάς πήγε κάποτε σ’ έναν τόπο που υπήρχε κάποιος μοναχός με κακή φήμη. Συνέβη μάλιστα την ημέρα εκείνη μία γυναίκα να μπει στο κελλί του. Οι γείτονες που το έμαθαν, αγανάκτησαν και συγκεντρώθηκαν για να τον διώξουν απ’ εκεί. Όταν μάλιστα πληροφορήθηκαν ότι ο ξακουστός επίσκοπος Αμμωνάς βρίσκεται στην περιοχή τους, πήγαν και του κατήγγειλαν το γεγονός. Τον παρακάλεσαν μάλιστα να έρθη και να τιμωρήση τον ένοχο.Εκείνος ο δυστυχής, μόλις πήρε είδησι ότι έρχεται πλήθος μαζί με τον όσιο, έκρυψε τη γυναίκα σ’ ένα μεγάλο πιθάρι. Όταν έφτασε ο όσιος και μπήκε στο κελλί, κατάλαβε αμέσως…
Ο Ευλόγιος και ο ανάπηροςΟ μακάριος Ευλόγιος, κεντρισμένος από τον θείο έρωτα, εγκατέλειψε τους κοσμικούς θορύβους, τις δόξες, την μόρφωσι, τα πλούτη και ακολούθησε τον εξής δρόμο για την σωτηρία του:Βρήκε στην αγορά της πόλεως έναν ανάπηρο χωρίς χέρια και πόδια. Αφού συλλογίσθηκε την δυστυχία του, προσευχήθηκε και έδωσε υπόσχεσι στον Θεό:-Κύριε, στο όνομά Σου, παίρνω αυτόν τον σακάτη και τον περιποιούμαι μέχρι θανάτου, για να σωθώ μ’ αυτή την προσφορά. Χάρισέ μου υπομονή να τον υπηρετώ.Τον πλησίασε έπειτα και του είπε:-Θέλεις να σε πάρω στο κελλί μου και να σε υπηρετώ;-Με πολλή χαρά, απήντησε εκείνος. Τον πήρε λοιπόν ο…
Από « πατέρων λόγοι και διδαχές» Γράφει ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης] Έτυχε να πατήσω μια μύγα, χωρίς να υπάρχη ανάγκη, κι εκείνη η κακόμοιρη έσερνε στη γη τα χυμένα της εντόσθια· και για τη σκληρότητά μου προς την κτίση, και το θυμάμαι αυτό μέχρι σήμερα. Μιαν άλλη φορά εμφανίστηκαν στον εξώστη του καταστήματος νυχτερίδες κι εγώ τους έριξα βραστό νερό· και γι αυτό έχυσα πάλι πολλά δάκρυα, κι από τότε δεν προσβάλλω ποτέ την κτίση. Μιαν άλλη φορά πήγαινα από το Μοναστήρι στο Παλαιό Ρωσικό κι είδα στο δρόμο ένα κομματιασμένο φίδι, που κάθε του τεμάχιο σφάδαζε· και λυπήθηκα…
ΔΟΣΙΜΟ. Ο ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΗΣΙΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ ...Να πλησιάζουμε, όσο μπορούμε, όποιον άνθρωπο χρειάζεται τη βοήθειά μας σε οτιδήποτε, και να μην τον αφήνουμε παραμελημένο και αβοήθητο. Με την προθυμία που πρέπει, να δείχνουμε με πράξεις την εσωτερική μας διάθεση για τον Θεό και για τον πλησίον. Οι πράξεις άλλωστε είναι που αποδεικνύουν την καλή μας διάθεση. Τίποτα δεν κάνει πιο εύκολο τον δρόμο για να Του μοιάσουμε, για να ενωθούμε με τον Θεό (για τη θέωση να το πω έτσι), και τίποτα δεν είναι πιο χρήσιμο για να Τον πλησιάσουμε, όσο το έλεος που προσφέρουμε από…
Ι. Το να συμπονάς και το να δικάζεις είναι αντίθετα πράγματα. Η δίκαιη κρίση είναι ισορροπία της ζυγαριάς, που δίνει στον καθένα ό,τι του αξίζει και δεν κλίνει σε καμιά πλευρά, δεν ευνοεί κανένα. Η συμπόνια είναι λύπηση που κινείται από τη Χάρη του Θεού, και που τους ευνοεί όλους: στους κακούς δεν ανταποδίδει το κακό, και στους καλούς ανταποδίδει το καλό με το παραπάνω. Κι ενώ η συμπόνια είναι απ' τη μεριά της καλοσύνης, η δίκη είναι απ' τη μεριά της κακίας. Όπως σε ένα σπίτι δεν μπορούν να γίνουν συγκάτοικοι το χορτάρι με τη φωτιά, έτσι και…
Κάποιος άνθρωπος υπέστη οικονομική καταστροφή και κατάντησε άδοξος από ένδοξος και φτωχός από πλούσιος. Ο άνθρωπος αυτός σχεδίαζε όλες τις δυνατές λύσεις στην περιπέτειά του, αφού είχε καταντήσει πάμφτωχος, επειδή του έλειπαν ήδη και αυτά τα απολύτως αναγκαία για την επιβίωση της οικογένειάς του. Αλίμονο! μέχρι και ποιο σημείο η ανέχεια βιάζεται να προχωρεί! Στην απελπισία του, λοιπόν, επάνω πήρε την απόφαση να εκδίδει τις θυγατέρες του (είχε τρεις, που διακρίνονταν για το υπέροχο κάλλος και την εξαιρετική ομορφιά τους) προς ακολασία σ’ αυτούς που το επιθυμούν, παίρνοντας χρήματα, και έτσι να εξασφαλίζει την τροφή για τον εαυτό του και…
Έλεγαν για τον αββά Σεραπίωνα ότι στην Αλεξάνδρεια συνάντησε έναν φτωχό που έτρεμε από το κρύο· στάθηκε την ώρα εκείνη και συλλογίσθηκε: «Πως εγώ που έχω την ιδέα ότι είμαι ασκητής φορώ χιτώνα, και αυτός ο φτωχός -καλύτερα ο Χριστός- πεθαίνει από το κρύο; Σίγουρα αν τον αφήσω και πεθάνει, θα κριθώ την ημέρα της Κρίσεως ως φονιάς». Και ξεντύθηκε ως καλός αθλητής και έδωσε το ρούχο που φορούσε στον φτωχό και καθόταν έχοντας στη μασχάλη του το μικρό ευαγγέλιο, που το κρατούσε πάντοτε. Περνώντας από κει αυτός που αποκαλείται ο επί της τάξεως, σαν τον είδε γυμνό, του λέει:…