ΠΗΓΑΙΝΟΝΤΑΣ κάποτε να επισκεφθή μια σκήτη ο Όσιος Μακάριος, συνάντησε στο δρόμο το διάβολο φορτωμένο μ' ένα παράξενο φορτίο να πηγαίνη κι εκείνος προς τα εκεί. — Για που; τον ρώτησε ο Όσιος. — Πάω να βάλω λογισμούς στους μοναχούς, αποκρίθηκε μ' αναίδεια εκείνος. — Και τι είναι αυτά που κουβαλάς μαζί σου; — Τα γεύματα που θα τους προσφέρω. — Τόσα πολλά; απόρησε ο Όσιος. — Βέβαια. Αν δεν ικανοποιούνται με το ένα, έχω άλλο έτοιμο κι αν δεν τους αρέση κι αυτό τους δίνω τρίτο. Ένα απ' όλα θα είναι του γούστου τους. — Έχεις πολλούς εκεί που…
ΌΤΑΝ κουράζεται η ψυχή σου από το βάρος των δοκιμασιών, ας ψάλλουν τα χείλη σου θείους ύμνους κι η καρδιά σου ας μελετά τα ουράνια, για να βρίσκης ανακούφισι. Μιμήσου τον κουρασμένο οδοιπόρο, που με το τραγούδι, που σιγολένε τα χείλη του, διασκεδάζει τον κόπο της οδοιπορίας, έλεγε ο Αββάς Υπερέχιος.                                                                    * * * ΆΛΛΟΣ Πατήρ συνήθιζε να λέγη συχνά στους νεωτέρους: — Απομάκρυνε τους πειρασμούς και κανείς δε θα γίνη Άγιος. Όποιος αποφεύγει τις δοκιμασίες, απομακρύνεται από την ουράνιο ζωή. * * * ΚΑΠΟΙΟΣ  φιλόπονος μοναχός, που αγωνιζόταν με όλες του τις δυνάμεις για την αρετή, κάποτε ατόνισε…
ΕΝΑΣ νέος αξιωματικός που πριν από λίγο είχε οδηγηθή στο δρόμο του Θεού κι ακόμα πάλευε με τη συνείδησί του, ρώτησε τον εξομολόγο του, αν πραγματικά, όπως του έλεγαν, δεχόταν ο Θεός τόσο εύκολα την μετανοια του ανθρώπου. — Αν κατά τύχη σκιστή κάπου ο μανδύας σου, παιδί μου, του είπε εκείνος, τον βγάζεις αμέσως και τον πετάς, σαν άχρηστο; — Όχι, δα, έκανε εκείνος. Τον ράβω και τον επιδιορθώνω, όσο βέβαια δέχεται επιδιόρθωσι. — Αν λοιπόν εσύ λυπάσαι το φόρεμα σου κι εύκολα δεν το πετάς, πως δε θα λυπηθή ο Θεός το πλάσμα Του και δε θα κάνη…
ΚΑΠΟΙΟΣ Αδελφός εννιά ολόκληρα χρόνια βασανιζόταν από ένα κακό λογισμό. Κάθε μέρα έκλαιγε κι έλεγε κατακρίνοντας τον εαυτό του: — Είμαι αίτιος γι' αυτόν. Θα χάσω την ψυχή μου. Αγωνιζόταν σκληρά. Του κάκου όμως. Ήταν αδύνατον ν' απαλλαγή. Στο τέλος κάμφθηκε η αντιστασίς του. Έπεσε σ' απόγνωσι. — Έχασα πια την ψυχή μου, συλλογίστηκε. Γιατί να μένω άσκοπα στην έρημο; Ας γυρίσω στον κόσμο. Έτσι πήρε το δρόμο για την πολιτεία. Μα καθως περπατούσε με βαρειά καρδιά, άκουσε πίσω του φωνή: — Δυστυχισμένε, έτσι ποδοπατάς τ' αμάραντο στεφάνι που εννιά χρόνια με την υπομονή σου έπλεκες; Γύρισε πίσω να το…
…Βασική προϋπόθεση για την υπερνίκηση των πειρασμών είναι η άρρηκτη συνεργασία θείου και ανθρώπινου παράγοντα ( του Οδυσσέα και του ήλιου). Ούτε μόνος του ο Οδυσσέας μπορούσε να πετύχει το κατασκεύασμα , αλλά ούτε κι ο ήλιος χωρίς τη μεσολάβηση των ανθρώπινων χεριών.Οι γλυκόλαλες σειρήνες με τις σαγηνευτικές τους μελωδίες τραβάνε όλους τους ταξιδευτές στο νησί τους. Γύρω από το νησί βρίσκονται πεταμένα πολλά κρανία και οστά ανθρώπων… … Όταν πας να εκτελέσεις ένα βρώμικο έργο , ο διάβολος κοπάζει τα κύματα και με ευκολία το πραγματοποιείς. Όταν όμως ετοιμάζεσαι να εκτελέσεις ένα έργο θεάρεστο, ο διάβολος σηκώνει μεγάλα κύματα…
«Ο Αβραάμ Λίνκολν δεν παραιτήθηκε»Η αίσθηση της υποχρέωσης να συνεχίσουμευπάρχει σε όλους μας.Το καθήκον για αγώνα είναι καθήκον όλων μας.Αισθάνθηκα μια φωνήνα με καλεί σ' αυτό το καθήκον.Αβραάμ Λίνκολν Το πιο χαρακτηριστικό, ίσως, παράδειγμα επιμονής είναι ο Αβραάμ Λίνκολν. Αν θέλετε να μελετήσετε μια περίπτωση ανθρώπου που δεν παραιτήθηκε, μην ψάξετε άλλο.Γεννημένος μέσα στη φτώχεια, ο Λίνκολν αντιμετώπισε την αποτυχία σ' όλη του τη ζωή. Έχασε οκτώ φορές στις εκλογές, απέτυχε δυο φορές ως επιχειρηματίας κι έπαθε νευρικό κλονισμό.Θα μπορούσε να είχε παραιτηθεί από την προσπάθεια πολλές φορές, αλλά δεν το έκανε. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά κατόρθωσε να γίνει…
Τα παρακάτω λόγια γράφτηκαν στον τάφο ενός Αγγλικανού Επισκόπου, στις κρύπτες του Αββαείου του Ουέστμινστερ: Όταν ήμουν νέος κι ελεύθεροςκι η φαντασία μου δεν είχε όρια,ονειρευόμουν ν' αλλάξω τον κόσμο.Καθώς μεγάλωνα κάπωςκι αποκτούσα περισσότερη γνώση,ανακάλυψα πως ο κόσμος δεν αλλάζει,έτσι περιόρισα κάπως το στόχο μουκι αποφάσισα να αλλάξω μόνο την πατρίδα μου.Αλλά κι αυτή φαινόταν αμετακίνητη.Φτάνοντας στη δύση της ζωής μου,μια τελευταία απέλπιδα προσπάθεια,αρκέστηκα στην προσπάθεια να σώσω μόνο την οικογένειά μου, αυτούς που ήταν πιο κοντά μουαλλά, δυστυχώς, δεν ήθελαν ούτε ν' ακούσουν.Και τώρα, ξαπλωμένος καθώς είμαιστο κρεβάτι του θανάτου, ξαφνικά συνειδητοποιώ:αν άλλαζα πρώτα μόνο τον εαυτό μου,θα άλλαζα…
Από τους δύο ληστές ο ένας σώθηκε. Μην απελπίζεσθε.Από τους δύο ληστές ο ένας χάθηκε. Μην επαναπαύεσθε. Αγωνίζεσθε!(ιερός Αυγουστίνος) *****Ένας μοναχός εξομολογήθηκε στον αββά Σισώη.- Έπεσα πάτερ! Τι να κάμω τώρα; Ρώτησε απελπισμένος.- Να σηκωθείς, του απάντησε με την χαρακτηριστική του απλότητα ο Γέροντας.Έπειτα από κάμποσο καιρό ξανάρθε στον αββά.- Ξανάπεσα στα ίδια, κλαψούρισε.- Να ξανασηκωθείς! Επρόσταξε ο Γέροντας.- Έως πότε; Ρώτησε ο μοναχός- Έως ότου σε βρει ο θάνατος. Είναι γραμμένο «όπου εύρω σε, εκεί και κρίνω σε», εξήγησε ο Γέροντας. Μόνο εύχου να βρεθείς την τελευταία σου στιγμή όρθιος. *****Ρώτησαν τον ασκητή:- Πως μπορούμε να αγαπήσουμε το Θεό;-…
Ένας άνδρας βρήκε το κουκούλι μιας πεταλούδας. Μια μέρα εμφανίστηκε ένα μικρό άνοιγμα.Κάθισε και παρακολουθούσε την πεταλούδα για αρκετές ώρες, καθώς εκείνη προσπαθούσε να περάσει το σώμα της μέσα από το μικρό άνοιγμα.Ύστερα σταμάτησε. Δεν μπορούσε να προχωρήσει άλλο. Έτσι ο άνδρας απόφάσισε να βοηθήσει την πεταλούδα. Πήρε ένα ψαλίδι και έκοψε τα κομμάτια από το κουκούλι.Η πεταλούδα βγήκε εύκολα, αλλά είχε πρησμένο σώμα και...καχεκτικά φτερά. Ο άνδρας συνέχισε να την παρακολουθεί, περιμένοντας ότι όπου να 'ναι τα φτερά της θα μεγαλώσουν και θα απλωθούν αρκετά για να στηρίξουν το σώμα.Τίποτα δεν έγινε. Στην πραγματικότητα η πεταλούδα πέρασε την υπολοιπη…
  (Διηγήσεις από το Μέγα Γεροντικό)   1. Πήγαν κάποιοι στον αββά Αντώνιο και του είπαν: - "Πές μας κάποιο λόγο πώς να σωθούμε". Και ο Γέροντας τους λέει: - "Ακούσατε τί λέει η Γραφή; Σας αρκεί αυτή". Aλλά αυτοί είπαν: - "Θέλουμε και από σένα, πάτερ, να ακούσουμε". Και ο Γέροντας τους είπε: - "Το Ευαγγέλιο λέει: Άν κάποιος σε χτυπήσει στο δεξί μάγουλο, γύρισέ του και το άλλο". - "Δεν μπορούμε -του λένε- να το κάνουμε αυτό". - "Εάν δεν μπορείτε να στρέψετε και το άλλο -λέει ο Γέροντας- υπομείνετε τουλάχιστον το ράπισμα στο ένα". - "Ούτε αυτό…