Ο ΑΒΒΑΣ Τιμόθεος, ο νέος Πρεσβύτερος της σκήτης, είπε μια μέρα που συζητούσε με τον Όσιο Ποιμένα για μια γνωστή του γυναίκα στην Αλεξάνδρεια, πως πόρνευε και τον μισθό της τον έδινε ελεημοσύνη. - Ο Θεός θα την ελεήσει και τελικά θα σωθεί, είπε ο Όσιος. Ύστερα από λίγο καιρό ανέβηκε στην σκήτη η μητέρα του Αββά Τιμοθέου, να δει τον γιό της. Εκείνος τότε την ρώτησε για την αμαρτωλή γυναίκα. - Εξακολουθεί, δυστυχώς, την ίδια ζωή, του είπε εκείνη. Η πελατεία της έχει πολύ αυξηθεί, αλλά κι αυτή έχει υπερβολικά αυξήσει τις ελεημοσύνες της. Ο Αββάς Τιμόθεος το ανέφερε…
Τα παιδιά πρέπει να χορτάσουν στο σπίτι στοργή και αγάπη Το παιδί έχει ανάγκη από πολλή αγάπη και στοργή και από πολλή καθοδήγηση. Θέλει να καθήσης κοντά του, να σου πη τα προβλήματά του, να το χαϊδέψης, να το φιλήσης. Όταν το μικρό παιδί είναι καμμιά φορά ανήσυχο και κάνη σκανταλιές, αν το πάρη η μάνα στην αγκαλιά, το χαϊδέψη και το φιλήση, ηρεμεί, γαληνεύει. Αν χορτάση στοργή και αγάπη, όταν είναι μικρό, ύστερα έχει δύναμη να αντιμετωπίση τα προβλήματα της ζωής.Σήμερα όμως τα περισσότερα παιδιά βλέπουν τους γονείς τους για λίγο το βράδυ και δεν χορταίνουν αγάπη. Πολλές φορές…
950. Η ΜΟΙΡΑΣΙΑ. Κάποιος καλοντυμένος βουλευτής πλησιάζει ένα απογοητευμένο εκλογέα του: - Σύντροφε, του λέγει, οι πόθοι σου πόθοι μου, οι ελπίδες σου ελπίδες μου, οι αξιώσεις σου αξιώσεις μου.- Ναι, μα δεν λες το παλτό μου παλτό σου, του απαντά εκείνος. 1047. Ο ΚΟΣΜΟΣ ΘΑ ΣΕ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ. Ένας νέος όταν πίστεψε στον Χριστό είπε σ’ ένα ηλικιωμένο φίλο του πεπειραμένο και πιστό:- Τώρα βέβαια, που έγινα χριστιανός θα χρειασθεί να εγκαταλείψω πια τις παρέες και τους παλιούς φίλους μου.- Α! όχι, παιδί μου, δεν είναι ανάγκη να το κάνεις συ αυτό. Ο κόσμος αυτός τώρα μόνος του θα σ΄εγκαταλείψει…
Προσεύχεται εν μέσω σφαιρών  «Μια μέρα», συνεχίζει ο κ. Παντελής, «ήμασταν πάνω σε ένα ύψωμα που λεγόταν "Φονιάς". Μας είχαν αποκλείσει οι αντάρτες και δεν μπορούσαμε να φύγουμε από πουθενά, γιατί δεν υπήρχε διέξοδος. Ο Αρσένιος ήταν όρθιος. Οι σφαίρες έπεφταν και σφύριζαν. Εγώ τον έπιανα από το χιτώνιο και τον τραβούσα να πέση κάτω. Αυτός τίποτε. Κοίταζε ψηλά και είχε τα χέρια του έτσι, σταυρωμένα. Έ, φαίνεται μας λυπήθηκε ο Μεγαλοδύναμος, και κάποια στιγμή ήρθαν τα αεροπλάνα και άνοιξαν δρόμο. Όταν φεύγαμε, του λέω:— Καλά, Χριστιανέ μου, γιατί δεν έπεφτες κάτω;— Προσευχόμουν.— Προσευχόσουν; ρώτησα με μεγάλη απορία».Τι δύναμη είχε…
127. Η προσευχή είναι πνοή, πνεύμα. Όταν μιλούμε στον Θεό, αναπνέουμε μέσα στο Άγιο Πνεύμα: «έν πνεύματι άγίω προσευχόμενοι» (Ιούδ. 20). Όλες οι προσευχές της Εκκλησίας είναι αύρα του Αγίου Πνεύματος. 128. Όταν πηγαίνης να επισκεφθής κάποιο συγγενικό ή φιλικό σου σπίτι, μην πηγαίνεις εκεί για να φας και να πιής, αλλά για να ανταλλάξης στοργικά λόγια, να δροσίσης την ψυχή σου με την αγάπη, να αλληλοστηριχθήτε μέσα στην κοινή πίστι. «Ού γάρ ζητώ τά ύμών, αλλά ύμάς» (Β’ Κορ. ιβ’ 14), λέγει ο Απόστολος. 129. Η αγάπη, λέγει η Γραφή, «οὐ χαίρει επί τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ αληθεία»…
Όταν άρχισα να καταλαβαίνω πόσο υπερήφανος και κενόδοξος είμαι, προβληματίστηκα εκτός των άλλων και για την προσευχή μου… πώς γίνεται ν’ ακούει ο Χριστός τις προσευχές που κάνω για τους αδελφούς; Αρκετό καιρό μετά θαυμάζω τη μεγαλοσύνη Του συνειδητοποιώντας πως με έμαθε να προσεύχομαι χωρίς να το καταλαβαίνω! Όσο πιο απλοϊκά μπορώ θα ήθελα να το μοιραστώ… Ξεκινώντας την προσευχή μου λέω για έναν αδελφό ‘ Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε το δούλο Σου να βρει μια εργασία κλπ…’ Αργότερα, σκεφτόμενος τον αδελφό μου και πόσο τον αγαπώ, ξεχνάω το αίτημα και πλημμυρίζει η καρδιά μου γι’ αυτόν και λέω μέσα…
Κάποια χρονιά η κατάσταση της υγείας του ιερομονάχου Ιωακείμ του Αγιαννανίτου ( 1895-1950 ) δεν ήταν καθόλου καλή. Ο γέροντάς του κάλεσε γιατρό. Η διάγνωση ήταν απογοητευτική: Επρόκειτο για φυματίωση! Ο θάνατος ήταν ζήτημα λίγων μηνών, αν δεν άλλαζε διαιτολόγιο. Έπρεπε να τρώη κρέας, ψάρια, αυγά…, κι αν δεν βρίσκονταν οι τροφές αυτές εκεί, ήταν επείγουσα ανάγκη να βγη έξω από το Άγ. Όρος. Επιπλέον ο γιατρός διέταξε τελεία ανάπαυση. Ήρεμα τα άκουσε όλα ο π. Ιωακείμ. Όταν έφυγε ο γιατρός πλησίασε τον γέροντα του Γρηγόριο. -Γέροντα, του είπε ικετευτικά. Δώστε μου ευλογία να μείνω στο ναό απόψε. Θέλω να…
ΥΠΑΡΧΟΥΝ άνθρωποι, έλεγε ένας Γέροντας, που ενώ είναι πρόθυμοι να δίνουν ελεημοσύνη στους φτωχούς, ο πονηρός τους κάνει να ακριβολογούν στα ελάχιστα, για να τους αφαιρεί τον μισθό της αγαθοεργίας. Έτυχε να επισκεφθώ κάποτε έναν φίλο μου ιερέα, την ημέρα που μοίραζε ελεημοσύνη στους φτωχούς της ενορίας του. Ήρθε κατά σύμπτωση μια φτωχή χήρα και παρακάλεσε να της δώσει λίγο σιτάρι. - Φέρε το σακκούλι σου να σου βάλω, της είπε ο ιερέας. Η γυναίκα το έφερε. - Πολύ μεγάλο είναι, ευλογημένη, της είπε κάπως απότομα ο φίλος μου. Εκείνη έγινε κατακόκκινη από την ντροπή της, ίσως γιατί ήταν κι…
Έζησα τα πρώτα χρόνια της ζωής μου με το ένα πόδι στο χωριό και το άλλο στην πόλη. Γνώρισα απλούς ανθρώπους του χωριού αμόρφωτους και ακαλλιέργητους. Μεγαλώνοντας βρέθηκα με ανθρώπους μορφωμένους ..πολύ μορφωμένους. Προχώρησα και βρέθηκα σε μια καλή δουλειά. Συνάντησα ανθρώπους που ασκούν εξουσία και προχώρησα ακόμη περισσότερο. Είχα διακρίσεις, εξελισσόμουν επαγγελματικά και αυτό νόμιζα ότι θα με κάνει καλύτερη.Ήρθαν στη ζωή μου άνθρωποι δύσκολοι.. πολύ δύσκολοι που με πόνεσαν πολύ. Έτσι ο δρόμος της ζωής μου άρχισε να έχει «σκληρές ανηφοριές». Ψυχολογική βία από τοξικούς ανθρώπους θα έλεγε κάποιος ψυχολόγος. Ναι ίσως..Εμένα με λύτρωσε το πλούσιο αντιπαράδειγμα που…
ΣΥΝΑΝΤΗΣΑ εγκρατευτές σ’ αυτήν την έρημο, έλεγε ένας από τους Πατέρες, που εβδομήντα ολόκληρα χρόνια δεν έβαλαν στο στόμα τους τίποτε άλλο εκτός από αγριοβότανα και καρπούς φοινίκων. ΚΑΠΟΙΟΣ πολύ γέρος Ερημίτης αρρώστησε και βασανιζόταν μόνος του, γιατί δεν βρισκόταν σ’ εκείνη την ερημιά άνθρωπος να τον φροντίσει.Βλέποντας την υπομονή του ο Θεός, φώτισε ένα νέο μοναχό να πάει ως την καλύβα του. Κι όπως τον βρήκε βαριά άρρωστο, στάθηκε με αγάπη στο πλευρό του να τον ανακουφίσει. Τον έπλυνε, του έφτιαξε ένα αχυρένιο στρώμα και του μαγείρεψε λίγο φαγητό.- Πίστεψέ με, αδελφέ, του είπε μ’ ευγνωμοσύνη ο Γέροντας, πως…