Αυτοέλεγχος - Ζήλος Μην αφήνεις τον εαυτό σου ανεπίσκοπο κάθε ώρα. Κάθε ώρα να εποπτεύεις, να εξετάζεις, να ελέγχεις τον εαυτό σου. Είσαι εντάξει αυτή την ώρα; Εσύ ως μοναχός εάν είσαι βιαστής, εάν είσαι αγωνιστής, θα κάνεις έλεγχο στον εαυτό σου, όλη την ημέρα, πώς πέρασα; Ένας ασθενής δεν τον παρακολουθάει μόνο ο γιατρός. Και ο ίδιος ο ασθενής παρακολουθάει τον εαυτό του, αν με εκείνα τα φάρμακα που του έδωσε ο γιατρός πηγαίνει στο καλύτερο. Όχι ο γέροντας έναν-έναν θα παρακολουθήσει, κι εσύ ο ίδιος θα παρακολουθήσεις τον εαυτό σου. Ερώτησα πολλές φορές και τον γέρο Ιωσήφ πόσο…
προφάσεις. Να δώσουν άλλοι!Γιατί δεν εργάζεται; Γιατί τρέφεται, αφού είναι τεμπέλης;Όσα εσύ έχεις, τα έχεις από εργασία; Δεν πήρες πατρική κληρονομιά; Και επειδή εργάζεσαι, πρέπει να ξευτελίζης τον άλλον; Επειδή σου ζητάει ένα κομμάτι ψωμί ή ένα ρούχο, τον αποκαλείς απατεώνα;Ναι, αλλά, θα το πουλήση!Τα δικά σου τα διοικείς εσύ πάντοτε καλά; Και για πες μου: Όλοι από τεμπελιά πεινάνε; Κανένας από ναυάγια; Κανένας από δικαστικές περιπέτειες; Κανένας από κλοπή, που του έγινε; Κανένας από θεομηνίες; Κανένας από αρρώστιες; Κανένας από άλλες δυστυχίες;Ναι, αλλά, ξέρω πώς έχει και υποκρίνεται!Εσύ φταις γι’ αυτό, όχι εκείνος. Ξέρει, πως έχει να κάνη με…
Έλεγχοςμε επιείκειαΔεν πρέπει να κοροϊδεύουμε ούτε να ελέγχουμε, αλλά να νουθετούμε. Όχι να κατηγορούμε, αλλά να συμβουλεύουμε. Να μην επιτιθέμεθα με ζήλεια και μανία, αλλά να διορθώνουμε με φιλοστοργία. Διότι δεν κάνεις κακό στον άλλον, αλλά τον εαυτό σου παραδίνεις στη χειρότερη τιμωρία, αφού κρίνοντας τον άλλον, δεν τον σπλαχνίζεσαι για τα αμαρτήματά του. Όποιος κρίνει με σπλαχνικότητα και επιείκεια τα σφάλματα και τα αμαρτήματα των άλλων, αποταμιεύει με την κρίσι του αυτή μεγάλη για τον εαυτό του συγγνώμη. Δηλαδή, στον πορνεύοντα να μη του πω, ότι είναι κακό πράγμα η πορνεία, ούτε να διορθώσω αυτόν που κάνει αισχρές πράξεις;…
«(ελέγχει τον ίδιο τον Πατριάρχη ο Όσιος)· Αναγνωρίζω την ευμενή σου προς εμάς διάθεση, δέσποτα. Αλλ’ ο φθόνος του Σατανά, δεν γνωρίζω πώς να το ειπώ, σου κατέστρεψε δυστυχώς τις διαθέσεις και κατέστησε πικρό το γλυκό και έκαμε σκότος το φως, όχι μόνο για μας αλλά και για όλους όσοι άκουσαν τα γενόμενα σε βάρος μας, σε όσα μέρη της γης έφθασε η φήμη τους» (τ. 19Α, σ. 219). «Όπως ακριβώς η φλόγα του πυρός πετάγεται πάντοτε ψηλά, όσες φορές ανακατεύεις τα ξύλα από τα οποία ανάπτεται, έτσι και του κενοδόξου η καρδιά δεν μπορεί να ταπεινωθεί, αλλά…
"Όταν ελέγχεται (ο κενόδοξος) ή και νουθετείται, αντιλέγει εντόνως, όταν επαινείται ή και ενθαρρύνεται, ανυψώνεται κακώς. Άνθρωπος που μέλημά του είναι ν’ αντιλέγει είναι δίκοπο μαχαίρι για τον εαυτό του· φονεύει αναιπαισθήτως την ψυχή του και την καθιστά ξένη προς την αιώνια ζωή. Ο αντιρρησίας είναι όμοιος με τον αυτόμολο προς τους αντιπάλους του βασιλέως εχθρούς. Διότι η αντιλογία είναι άγκιστρο, που δέλεαρ έχει την αξίωση ότι έχουμε δίκαιο, με την οποία εξαπατιόμαστε και καταπίνουμε το άγκιστρο της αμαρτίας, από το οποίο κατά κανόνα αρπάζεται η άθλια ψυχή, σαν από την γλώσσα και τον λαιμό, από τα πνεύματα…
«Κάποτε παρουσιάσθηκαν στον μακαρίτη (όσιο Συμεών) φίλοι του. Επειδή δε ένας από αυτούς χρειαζόταν να φάγη κρέας λόγω σωματικής νόσου, και μάλιστα κρέας από περιστεράκια, παρήγγειλε ο συμπονετικός και μακάριος Συμεών να ψηθούν τα πτηνά και να προσφερθούν στον έχοντα ανάγκη. Καθώς δε έτρωγε ο ασθενής, ο Αρσένιος που καθόταν κι αυτός στην τράπεζα τον κύτταζε σκυθρωπός. Αντιλήφθηκε λοιπόν ο μακάριος την διάθεσί του αυτή και θέλοντας να τον διδάξη να προσέχει μόνο τον εαυτό του και να μη νομίζη ότι υπάρχουν φαγώσιμα που με την μετάληψή τους μιαίνουν (διότι, λέγει, "όλα είναι καθαρά για τους καθαρούς" και "δεν…
«Εκεί (στην Κων/πολη), όπως τρέχει στις πηγές των υδάτων ένα διψασμένο ελάφι, έτσι και αυτός έτρεξε γρήγορα προς τον θείο εκείνον γέροντα (Πνευματικό του), ερρίφθηκε εμπρός του σαν στον ίδιον τον δεσπότη Χριστό, και έβαλε όλα τα υπάρχοντά του δίπλα στα πόδια του. Ο δε φιλόστοργος εκείνος πραγματικά πατέρας, βλέποντας την βαθιά ταπείνωσι και πίστι του, ελευθέρωσε τον μαθητή από την φροντίδα για εκείνα, διασκορπίζοντάς τα στους πτωχούς» (τ. 19Α, σ. 55). «Θέλοντας δε να του προκαλέσει περισσοτέρους στεφάνους ο γυμναστής πατέρας, του παρήγγειλλε να εκτελεί τις ευτελέστατες υπηρεσίες στο κελλί του· εκείνος δε, αφού είχε τεθή στην υπηρεσία του…
«Γιατί ο δίκαιος κι αν πέσει εφτά φορές, ξανασηκώνεται, ενώ οι ασεβείς πέφτουν στη δυστυχία για πάντα» (Παρ. 24:16) Αρκετοί άνθρωποι, που σε μια περίοδο της ζωής τους ήταν αποτυχημένοι, στη συνέχεια μεγαλούργησαν. Ο Τσώρτσιλ ήταν κακός μαθητής στο δημοτικό. Για τον Τόμας Έντισον οι δάσκαλοί του έλεγαν ότι «είναι τόσο βλάκας που δεν μπορεί να μάθει τίποτα». Ο Αϊνστάιν δεν μπορούσε να μιλήσει μέχρι να γίνει 4 χρονών και να διαβάσει μέχρι να γίνει 7 χρονών. Ο Παστέρ ήρθε 15ος στη χημεία ανάμεσα σε 22 μαθητές. Ένας δημοσιογράφος είπε για τον Ντίσνεϊ ότι «δεν είχε ούτε φαντασία ούτε καλές…
239. Εξέταζε τον εαυτό σου συχνότερα. Κατά που είναι στραμμένα τα μάτια της ψυχής σου; Είναι στραμμένα προς τον Θεό και τη μέλλουσα ζωή; Ή είναι στραμμένα προς τον κόσμο και προς τα γήινα αγαθά; Ώ, ας ήσαν πάντοτε στραμμένα στον Θεό. Αλλά μονάχα σε ώρα ανάγκης και συμφοράς στρέφουμε τα μάτια μας προς τον Κύριο. Ενώ, όταν καλοπερνάμε, τα έχουμε στραμμένα προς τον κόσμο και τις μάταιες χαρές του. Αλλά θα ρωτήση κανείς: και τι το όφελος αν έχω στραμμένα τα μάτια της ψυχής μου προς τον Θεό; Το όφελος θα είναι μια βαθειά ειρήνη στην καρδιά σου, άπλετο…
«… Με παρακολουθείς όπου κι αν πάω, σημειώνεις ακόμα και τα ίχνη μου» (Ιώβ 13:27 ΝΜΒ) Στη μαρτυρική κωμόπολη, το Δίστομο, ο γερμανικός στρατός στις 10 Ιουνίου 1944 έσφαξε 218 μικρά παιδάκια, νέες κοπέλες, γέρους και γερόντισσες κι έκαψε τα σπίτια τους ως αντίποινα, επειδή δεν μπόρεσαν να συλλάβουν τους αντάρτες της εθνικής αντίστασης. Όταν μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αναζητήθηκαν οι υπεύθυνοι αξιωματικοί της σφαγής, όλοι τους αρνήθηκαν την κατηγορία και είπαν ότι δε θυμούνται τίποτα. Όμως ο παντεπόπτης οφθαλμός του Κυρίου είδε και κατέγραψε το έγκλημα, και θα έρθει η ημέρα εκείνη που θα το αποκαλύψει…