114. «Απογράψασθαι Σύν Μαριάμ... ούση εγκύω» (Λουκ. θ΄5). Περί το τέλος της εγκυμοσύνης της, η Θεοτόκος αναγκάζεται να ταξιδεύση. Το Ρωμαϊκό Διάταγμα δεν χωρούσε εξαιρέσεις. Σαν νομοταγείς πολίται ο Ιωσήφ και η Μαριάμ έπρεπε να απογραφούν στην πόλι της οικογενειακής των καταγωγής: στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας (διότι από εκεί καταγόταν ο κοινός πρόγονός τους, ο Δαβίδ, (Α' Βασ. ιστ' 1-13). Ο Ιωσήφ αναλαμβάνει μια νέα υποχρέωσι και ευθύνη έναντι της εγκυμονούσης Παρθένου: την ευθύνη του ταξειδιού και της απογραφής.Ο Ιωσήφ δεν ήταν άνδρας της Μαρίας, αλλά μόνο αρραβωνιαστικός της και το κυοφορούμενο βρέφος της δεν ήταν παιδί του. Αυτό το…

κηρύσσειν και λέγειν... ήγγικεν η βασιλείαΜατθαίου δ' 17.  Το κήρυγμα του Ιησού ήταν πάντοτε εσχατολογικό. Για τον Κύριο η ιστορία έχει φθάσει στην τελική της φάσι. Οι καιροί μας είναι οι έσχατοι. Πλησιάζει το τέλος. Ο συρμός του κόσμου πλησιάζει στο τέρμα του. Στο Ω της ιστορίας. Μετά αρχίζει η Βασιλεία του Θεού, η οποία γι΄ αυτόν ακριβώς τον λόγο, «ήγγικε». Είναι πολύ πιο κοντά.Ο Ιησούς ήλθε ακριβώς, όταν άρχιζαν οι έσχατοι χρόνοι. Με τον ερχομό του Ιησού άρχισαν οι έσχατοι χρόνοι. Άνοιξε το τελευταίο κεφάλαιο της ιστορίας. Έχει πια αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση. Όλα του κόσμου τούτου προχωρούν πια…

ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΕΟΣ, μας διηγείται ο Αββάς Ιωάννης του Λυκού, παρασυρμένος από τις ηδονές του κόσμου, είχε βυθιστεί στην λάσπη της ασωτίας. Κάποτε όμως συνήλθε, σαν τον Άσωτο, και ζήτησε τον δρόμο του γυρισμού στο σπίτι του Πατέρα. Άφησε τον κόσμο, για να βρει στην έρημο τον λυτρωμό, μακριά από τις αφορμές της αμαρτίας. Καταφύγιό του εκανε ένα παμπάλαιο μνήμα. Κλεισμένος θεληματικά σ΄αυτή την πρωτότυπη φυλακή, έκλαιγε πικρά την τραυματισμένη ψυχή του.Οι άγγελοι χαίρονταν, αλλά τα πνεύματα της πονηρίας, που είδαν να φεύγει τόσο απροσδόκητα η λεία από τα χέρια τους, δεν άργησαν να κανουν έφοδο. Τριγύριζαν την νύχτα το μνήμα…