166. Δόξα στη δύναμι της χάριτός σου, Κύριε! Τίποτε, καμμία αντίστασις της αμαρτίας, δεν μπορεί να σε νικήση, αν σε επικαλούμαι με πίστι. Έτσι, όταν οι πειρασμοί απειλούν την ψυχή μου, κάνω το σημείο του Σταυρού και λέγω μέσα μου: «Τίποτε δεν μπορεί να αντισταθή στη χάρι σου, Κύριε». Τότε η ταραχή παύει, οι επιθέσεις του κακού εξανεμίζονται και η ειρήνη σου βασιλεύει στην καρδιά μου. Δόξα στη δύναμί σου, Κύριε! 167. Αξίωσέ με, Κύριε, να απαρνηθώ τον εαυτό μου, να βγάλω από πάνω μου την κατάρα που κληρονόμησα από τον Αδάμ. Κύριε Ιησού, νέε Αδάμ, μετάβαλέ με. Κάμε με…
    Όλοι γνωρίζουμε πως η αιτία της εξόδου των Πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο ήταν η ανυπακοή τους στην εντολή του Θεού! Αυτή όμως δεν ήταν το μόνο λάθος τους. Αν ο Αδάμ και η Εύα είχαν αναγνωρίσει το λάθος τους με συντριβή και ζητούσαν συγνώμη, τότε δεν ξέρουμε αν ο Θεός θα έπαιρνε την ίδια απόφαση. Οι περισσότεροι μεταξύ σοβαρού και αστείου κατηγορούν την Εύα ότι ξεγελάστηκε από το διάβολο. Ποια ήταν όμως η αντίδραση του Αδάμ; Είπε στο Θεό ‘δε φταίω εγώ… η γυναίκα που μου έδωσες!’ Πού ήταν η αγάπη του Αδάμ στο Θεό; Έφτασε στο σημείο…
«Υποταχτείτε λοιπόν στο Θεό, αντισταθείτε στο διάβολο και θα φύγει από σας» (Ιακ. 4:7) Ένας ορθολογιστής ιεροκήρυκας, αφού ανέπτυξε μια μέρα κάποιες από τις ορθολογιστικές του θέσεις, κατέληξε λέγοντας: «Και ξέρετε, φίλοι μου, δε φοβάμαι το διάβολο». «Αυτό δεν έχει σημασία», πετάχτηκε ένας από τους ακροατές του. «Σημασία έχει αν ο διάβολος φοβάται εσένα». Από μια άλλη άποψη, υπάρχουν μόνο δύο θρησκείες. Η θρησκεία του Θεού και η θρησκεία του διαβόλου. Η θρησκεία του διαβόλου είναι εκείνη που υπόκωφα διδάσκει τον άνθρωπο, χωρίς αυτός να το καταλαβαίνει, πως δεν υπάρχει «διάβολος». Πως η άγνοιά μας και οι κάποιοι φόβοι μας…
164. Να συμπεριφέρεσαι στον πλησίον σου με άδολο καρδιά, δηλαδή με την αγάπη που τρέφεις για τον εαυτό σου. Έτσι, είναι πολύ πιθανό, ο πλησίον σου να σου επιστρέψη την ίδια αγάπη. Αλλά και αυτό να μη γίνει, θα αισθανθή μέσα του σεβασμό προς την αρετή σου, θα την τιμήση και θα θελήση ίσως, αργότερα, να τη μιμηθή. 165. Είναι δυσάρεστο για τον υπερήφανο να του ζητηθή να είναι ταπεινός προς τους άλλους. Στον φθονερό, να λέγη καλά λόγια για τους εχθρούς του. Στον εκδικητικό, να συγχωρήση και να συμφιλιωθεί. Στον φιλοχρήματο, να πληρώση τα χρέη του. Στον σαρκολάτρη, να…