Στη γυναικεία μονή της Ταβέννης, που μόναζαν την εποχή εκείνη περισσότερες από τετρακόσιες μοναχές, έλαμψε με την αρετή της η παρθένος Ισιδώρα. Αυτή η μακαρία υποκρινόταν τη σαλή για την αγάπη του Χριστού. Εξευτέλιζε κάθε μέρα τον εαυτό της. Φορούσε κουρέλια. Έκανε τις πιο ταπεινωτικές δουλειές του μοναστηριού. Εξυπηρετούσε σαν αγορασμένη δούλη όλες τις αδελφές χωρίς καμμιά εξαίρεση.Εκείνες πάλι, σαν να γύρευαν μ’ αυτό να την ανταμείψουν, την περιφρόνησαν τόσο, που κι από την τράπεζα, κι από την εκκλησία ακόμη, την έδιωχναν. Έτσι η Ισιδώρα έτρωγε τ’ αποφάγια που περίσσευαν στα πιάτα, ζαρωμένη στο τζάκι του μαγειρείου, κι άκουγε την…