Ο συκοφαντημένος επίσκοποςΣε τριάντα μίλια απόσταση από τη Ρώμη βρισκόταν η μικρή πόλη Ρωμίλλα. Κάποτε μερικοί κάτοικοι της Ρωμίλλας κατηγόρησαν τον ενάρετο επίσκοπό τους στον πάπα της Ρώμης Αγαπητό (535-536), λέγοντας ότι χρησιμοποιεί για το φαγητό του το άγιο δισκάριο. Αμέσως ο πάπας, έκπληκτος απ’αυτό που άκουσε, έστειλε κι έφεραν τον επίσκοπο δεμένο και πεζό στη Ρώμη. Τον έκλεισε αμέσως στη φυλακή. Πέρασαν έτσι τρεις μέρες. Τη νύχτα του Σαββάτου ο πάπας βλέπει κάποιον στον ύπνο του να του λέει: ‘Αυτή την Κυριακή δεν θα λειτουργήσεις ούτε εσύ ούτε κανείς άλλος, αλλά ο φυλακισμένος επίσκοπος. Εκείνος θέλω να λειτουργήσει’. Επειδή…

"Η Θεία Κοινωνία και ο κορονοϊός"(σκέψεις ενός πνευματικού) Ως ιερέας και πνευματικός θα ήθελα να πω τα εξής περί κορονοϊού και Θείας κοινωνίας. Το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν θα το έχετε, αδελφοί, από τους άθεους αλλά από τους Χριστιανούς! Οι άθεοι είναι σαφέστατοι και συνεπείς με τις απόψεις τους! Αρνούνται το θαύμα εντελώς! Οπότε είναι αναμενόμενα όσα λένε. Το μεγάλο πρόβλημα θα το έχετε με τους δικούς σας, συγγενείς, φίλους κλπ που "πιστεύουν" αλλά εδώ τώρα κάτι "έπαθε" (ζυγίστηκε τελικά στα δύσκολα) η πίστη τους. Στα ΜΜΕ βλέπουμε λοιπόν την εξής άποψη:"και εγώ πιστεύω, είμαι Χριστιανός, αλλά τι πειράζει να μην…

Οι λογισμοί του ερημίτουΟ ερημίτης Γεώργιος Μαχούριν διηγήθηκε: « Από καιρό βασανιζόμουν με επίμονους λογισμούς και αναρωτιόμουν αν θα ήταν προτιμότερο ν’αφήσω το μοναστήρι μου και να πάω σε κανένα άλλο πιο απομονωμένο. Εδώ έρχονται και με βλέπουν πολλοί επισκέπτες. Παίρνω και πολλά γράμματα. Ντρέπομαι να διώχνω τους ανθρώπους και πρέπει ν’απαντώ στα γράμματα, που μερικά απ’αυτά είναι σημαντικά. Αυτή η οδυνηρή αβεβαιότης διαρκούσε δυο χρόνια! Δεν έκανα όμως λόγο γι’αυτήν σε κανέναν. Περιωρίζομουν μόνο να φέρνω διαδοχικά στο μυαλό μου όλα τα μέρη, όπου θα μπορούσα ν’αποτραβηχτώ. »Μια μέρα, ο υποτακτικός μου με ειδοποίησε πως ένας προσκυνητής ερχόταν από…

Ν' αγαπήσεις τις αγρυπνίεςΝ' αγαπήσεις τις αγρυπνίες, μου έλεγε. Οι αγρυπνίες είναι μεγάλο πράγμα. Μπορείς να το καταλάβεις αυτό ; Πολύ μεγάλο πράγμα. Ανοίγει ο ουρανός. Μιλάμε με το Θεό. Στις δικές μας αγρυπνίες εκεί πάνω, μέχρι τις 12 τα μεσάνυχτα νύσταζα λιγάκι, κλείνανε τα μάτια μου. Μετά άνοιγε ο νους μου, και τη ζούσα την προσευχή, ως το πρωί. Όταν τελείωνε, είχα τόση διάθεση, ώστε, να 'ταν τρόπος να ξανάρχιζε πάλι από την αρχή. Στη σκήτη διαβάζαμε καθαρά, με νόημα τον κανόνα. Όταν οι αγρυπνίες γίνονταν στο Κυριακό τον ψέλναμε ['Α 65](Ανθολόγιο Συμβουλών, εκδ. Ι. Μονή Μεταμορφώσεως, Μήλεσι, σελ.281)