Επιστολή 235.- ΣΤΟΝ ΚΟΜΗΤΑ ΕΡΜΙΝΟ. Ότι, μαζί με τον ορθό τρόπο ζωής του ιερέα, απαραίτητη είναι και η δύναμη τού λόγου.Όπως ένα καρποφόρο δένδρο, όταν έχει ωραίο φύλλωμα και είναι γεμάτο καρπό, και τον γεωργό τον χαροποιεί, και αυτούς που το βλέπουν τους ευχαριστεί, και εκείνους που περνούν από τον δρόμο τους αναπαύει, έτσι και αυτός που τοποθετήθηκε στη διδασκαλική έδρα, όταν κοσμείται με την αρετή και αστράφτει με τον λόγο, και τον Θεό ευφραίνει, και τους ανθρώπους ωφελεί. Εάν όμως στερείται και τα δύο αυτά, δεν ωφελεί πολύ τους μαθητές του. Γιατί χρειάζεται βέβαια η ορθή ζωή για αυτούς…

Επιστολή 57.-ΣΤΟΝ ΣΧΟΛΑΣΤΙΚΟ ΙΣΙΔΩΡΟ. Για το μέτρο στο λόγο.Πραγματική συντομία με σαφήνεια δεν είναι η παράλειψη των αποδείξεων, αλλά η απόρριψη εκείνων που δεν συμβάλλουν καθόλου στο υπό συζήτηση ζήτημα. Γιατί, όπως αυτό που βρίσκεται έξω από την υπόθεση το θεωρούμε πλεονάζον, έτσι είναι απαραίτητο να μη παραλείπουμε τίποτε από αυτά που συντελούν στη σύνθεση αυτής. Ούτε συ λοιπόν, όταν συμβεί να γίνεται λόγος αγωνιστικός και αποδεικτικός, να κατηγορείς το μήκος, αλλά να προσέχεις εκείνο, ότι δηλαδή δεν είναι δυνατόν να αποσαφηνίσεις με άλλον τρόπο αυτό που συζητείται, παρά μόνο αν γίνει μεγάλη περιστροφή γύρω από αυτό. Εάν λοιπόν πρόκειται…

Επιστολή 143 στον Παύλο, Για την αγία Τριάδα. ... Και εάν κάποιος πει, Γιατί λοιπόν αυτά δεν κηρύχθηκαν ρητά και καθαρά από την αρχή; Θα τους έλεγα, ότι και ασφαλώς η απόδειξη αυτή και διδασκαλία είναι λαμπρά ολοφάνερη σ’ αυτούς που ακούν με σύνεση, όπως φάνηκε και στον σοφό Φίλωνα. Εάν όμως ειπώθηκε καλυμμένη με σκιά, πρέπει να σκεπτόμαστε τούτο, ότι ο Θεός νομοθετώντας για τους Ιουδαίους, οι όποιοι ρέπουν προς την πολυθεΐα, δεν δοκίμασε να εισαγάγει διάκριση των προσώπων, για να μη δογματίσουν ότι υπάρχει διαφορετική φύση στις υποστάσεις, και κυλιστούν στην ειδωλολατρία, αλλά, αφού μάθουν από την αρχή το…